ผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจิตเวชพิศวง pdf อ่านฟรี | หนังสือทบทวน

ผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจิตเวชพิศวง เล่าเรื่องของ หลินชีเยี่ย เด็กหนุ่มที่ชื่นชอบดาราศาสตร์ วันหนึ่งเขาได้นอนดูดาวและพบกับเรื่องราวน่าพิศวงเมื่อสบตากับคู่ตาของหญิงสาวที่มีพลังอันศักดิ์สิทธิ์ หลังจากนั้นโลกของเขาก็พลันมืดมัว สิบปีต่อมา หลินชีเยี่ยในวัย 17 ปี ถึงแม้จะปิดตา แต่เขากลับสามารถ 'เห็น' ทุกสิ่งรอบตัวได้ จากพลังประหลาดที่มาจากห้วงฝัน เขาพบว่าในหมอกควันอันขมุกขมัว มีอาคารคล้ายโรงพยาบาลจิตเวชที่เขาเคยอาศัยอยู่ ซึ่งซ่อนความลับบางอย่างเอาไว้ หนังสือมีทั้งหมด 1267 บท และสามารถอ่านเพิ่มเติมได้ในแอป Meghabook!

ห้วงภวังค์ยามรัตติกาลมักปรากฏอาคารพิลึกแห่งหนึ่ง ท่ามกลางหมอกควันคละคลุ้ง หลินชีเยี่ยจำต้องเคาะประตูซ้ำ ๆ จนกว่าตนจะฟื้นคืนจากราตรีอันยาวนาน…

ส่วนที่ 1:สรุปนวนิยายทั้งเล่ม ผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจิตเวชพิศวง

ส่วนที่ 2:ตัวละครหลักของ ผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจิตเวชพิศวง

ส่วนที่ 3: บทที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของ ผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจิตเวชพิศวง

ส่วนที่ 1:สรุปนวนิยายทั้งเล่ม ผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจิตเวชพิศวง

หลินชีเยี่ยในวัยเยาว์เป็นเพียงผู้ที่ชื่นชอบดาราศาสตร์ ในวันนั้นเขาแค่นอนดูดาวบนหลังคาบ้านเก่า ๆ แล้วพบกับเรื่องน่าพิศวง เพียงสบตาคู่สวยที่เปี่ยมด้วยพลังอันศักดิ์สิทธิ์ โลกทั้งใบของเขาพลันมืดมัว…

สิบปีต่อมา หลินชีเยี่ยในวัยสิบเจ็ดปีมีผ้าพันตาแน่น ถึงแม้เขาจะปิดตาไว้ ทว่าเขากลับ ‘เห็น’ ทุกอย่างรอบตัว นั่นอาจเป็นเพราะพลังอำนาจประหลาดที่มาจากห้วงฝัน ท่ามกลางหมอกควันอันขมุกขมัวในภวังค์ ปรากฏอาคารที่คล้ายกับโรงพยาบาลจิตเวชที่เขาเคยอาศัยอยู่ แต่ที่นี่นั้นมีสิ่งที่พิเศษซ่อนเอาไว้…

ผู้อ่านอาจจะชอบ

แม่หมอเทวดาหน้าเงิน นิยาย pdf ฟรี ตอนทั้งหมด

อ่านเพิ่ม

ส่วนที่ 2:ตัวละครหลักของ ผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจิตเวชพิศวง

ในเรื่องนี้ หลินชีเยี่ย เป็นชายหนุ่มที่ชื่นชอบดาราศาสตร์แต่ก็พบกับเหตุการณ์ลึกลับที่ทำให้เขาสามารถ "เห็น" ทุกสิ่งรอบตัวได้ แม้จะปิดตาอยู่ เขามีบุคลิกที่เข้มแข็งและฉลาด แต่ในขณะเดียวกันก็มีความรู้สึกสงสัยและค้นหาคำตอบเกี่ยวกับพลังที่เขามี

ส่วนที่ 3: บทที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของ ผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจิตเวชพิศวง

ผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจิตเวชพิศวง บทที่ 1 ปิดตาด้วยผ้าไหมสีดำ

หลินชีเยี่ยยังไม่ทันได้เอ่ยปาก หมอหลี่ก็รีบเสริม “ไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกิน แต่ยิ่งเข้าใจผู้ป่วยมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งรักษาได้ดีขึ้นเท่านั้น แต่ถ้าคุณไม่อยากพูด ผมก็จะไม่บังคับครับ”

หลินชีเยี่ยนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น ภายใต้ผ้าพันตาสีดำ ดวงตาคู่นั้นเหมือนจ้องมองหมอหลี่อยู่

หลังผ่านไปครู่ใหญ่ เขาจึงค่อย ๆ เอ่ยขึ้น

“ไม่มีอะไรที่พูดไม่ได้หรอก… แต่คุณอาจจะไม่เชื่อ หรืออาจจะจับผมกลับไปที่โรงพยาบาลจิตเวชอีกก็ได้”

“ไม่ ๆๆ อย่ามองความสัมพันธ์ของเราเป็นแค่หมอกับคนไข้สิ นี่เป็นเพียงการคุยกันปกติระหว่างเพื่อน คงไม่ถึงขั้นนั้นหรอก” หมอหลี่พูดติดตลก “ต่อให้คุณบอกผมว่าคุณถูกไท่ซ่างเหล่าจวิน ลากเข้าไปในเตาหลอมโอสถ ผมก็จะเชื่อ”

หลินชีเยี่ยนิ่งงันสักพัก แล้วพยักหน้าเบา ๆ

“ในสมัยเด็ก ผมชอบดาราศาสตร์”

“ครับ แล้วยังไงต่อ?”

“คืนนั้น ผมนอนอยู่บนหลังคาบ้านเก่าแล้วมองดูพระจันทร์”

“คุณเห็นอะไร? กระต่ายบนดวงจันทร์หรือ?” หมอหลี่หัวเราะ

หลินชีเยี่ยส่ายหน้า วาทะถัดมาทำให้รอยยิ้มของหมอหลี่แข็งค้างฉับพลัน

“ไม่ใช่ ผมเห็นทูตสวรรค์” หลินชีเยี่ยกล่าวจริงจัง ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาทำท่าประกอบ

“ทูตสวรรค์เซราฟผู้โอบล้อมด้วยรัศมีทองคำ มีปีกสีขาวหกปีก”

หากคุณต้องการอ่านนวนิยายทั้งหมด คุณสามารถติดตั้งแอปพลิเคชัน Meghabook ซึ่งสามารถดาวน์โหลดได้ฟรีที่ Google Play Store หรือ App Store ค่ะ.

ผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจิตเวชพิศวง บทที่ 2 ทูตสวรรค์บนดวงจันทร์

ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบสงัด

ไม่กี่วินาทีผ่านไป คุณหมอหลี่ก็ฟื้นคืนสติ “เซราฟ?”

“ใช่”

“พระองค์กำลังทำอะไร?”

“ไม่ได้ทำอะไรเลย พระองค์ดุจประติมากรรมสีทองตั้งอยู่กลางหลุมขนาดใหญ่บนดวงจันทร์ ก้มหน้ามองโลก ราวกับ… เฝ้าดู?”

หมอหลี่ขยี้หางตา กล่าวอย่างอับจนปัญญา “ชีเยี่ย คุณรู้ไหมว่าดวงจันทร์อยู่ห่างจากโลกเท่าไหร่?”

“เกือบสี่แสนกิโลเมตร” หลินชีเยี่ยเอ่ยอย่างสงบ

“เกือบสี่แสนกิโลเมตร” คุณหมอหลี่ทวนคำ “ถึงจะใช้กล้องโทรทรรศน์ที่ล้ำสมัยที่สุดก็ยังเห็นสภาพผิวดวงจันทร์ได้ลำบาก แต่คุณกลับบอกว่าตอนอายุเจ็ดขวบ คุณแค่ทิ้งตัวนอนบนชายคาบ้านเกิด กลับมองเห็นทูตสวรรค์บนดวงจันทร์ด้วยตาเปล่าเหรอ?”

“ไม่ใช่ผมเห็นพระองค์” หลินชีเยี่ยเอ่ยเสียงเบา “แต่พระองค์เห็นผม ผมแค่เงยหน้าขึ้น ตาของผมก็เหมือนโดนลากผ่านอวกาศ จนสบตากับพระองค์”

“ถ้าอย่างนั้น พระองค์บังคับคุณงั้นเหรอ?”

“ประมาณนั้น ไม่งั้นผมจะมองเห็นพื้นผิวดวงจันทร์ได้ยังไง ผมไม่ได้มีตาทิพย์เสียหน่อย”

“ถ้าหากบนดวงจันทร์มีรูปปั้นทูตสวรรค์จริง ๆ ทำไมหลายปีมานี้ถึงไม่มีคนค้นพบ?”

“ไม่รู้สิ” หลินชีเยี่ยส่ายหน้า “หรือบางทีทูตสวรรค์เซราฟองค์นั้นอาจไม่อยากให้ใครสังเกตเห็น อีกอย่าง… มนุษย์หยั่งถึงดวงจันทร์จริง ๆ เหรอ?”

หลินชีเยี่ยพูดอย่างจริงใจ จริงใจจนคุณหมอหลี่อยากจะโทรเรียกรถมารับเขากลับโรงพยาบาลจิตเวชทันที

หมอหลี่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการรักษาโรคทางจิตเวช เขาเคยพบเห็นอาการผู้ป่วยหลากหลายรูปแบบมาแล้ว จนถักทอเป็นทฤษฎีที่น่าสนใจว่า ยิ่งเพ้อเจ้อด้วยท่าทางจริงจัง แต่กลับทำให้คนฟังคล้อยตามได้ แสดงว่าอาการป่วยยิ่งหนักเท่านั้น

หากคุณต้องการอ่านนวนิยายทั้งหมด คุณสามารถติดตั้งแอปพลิเคชัน Meghabook ซึ่งสามารถดาวน์โหลดได้ฟรีที่ Google Play Store หรือ App Store ค่ะ.

ผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจิตเวชพิศวง บทที่ 3 เคาะประตู

กลับมาถึงห้อง หลินชีเยี่ยปิดประตู

เขาไม่ได้เปิดไฟ

ยามราตรี แสงดาวส่องประกายลงบนพื้น ภายในห้องมืดสนิท หลินชีเยี่ยนั่งอยู่ที่โต๊ะหนังสือ ค่อย ๆ ถอดผ้าไหมสีดำที่ปิดตาทั้งสองข้างออก

กระจกบนโต๊ะหนังสือ สะท้อนใบหน้าของเด็กหนุ่มที่หล่อเหลา

หลินชีเยี่ยหน้าตาดีมาก หากถอดผ้าปิดตาสีดำออก แล้วจัดแต่งตัวเล็กน้อย กอปรกับบุคลิกเย็นชาและลึกลับ เขาย่อมเป็นหนุ่มหล่อระดับท็อปโรงเรียนอย่างแน่นอน

น่าเสียดายที่เขาปิดตาด้วยผ้าสีดำมาโดยตลอด ประกอบกับสถานะคนพิการ ทำให้ความเปล่งประกายของเขาถูกบดบัง

กระจก หลินชีเยี่ยหลับตาลง

คิ้วขมวดเล็กน้อย เปลือกตาที่ปกคลุมดวงตาทั้งสองข้างสั่นระริก เหมือนพยายามจะลืมตาขึ้น มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น

หนึ่งวินาที สองวินาที สามวินาที...

ร่างกายของเขาสั่นเทิ้มอยู่นานจนทนไม่ไหว พลันทิ้งตัวลง หอบหายใจถี่

หยาดเหงื่อไหลผ่านแก้มของหลินชีเยี่ย ความโกรธปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของเขา

อีกนิด… อีกนิดเดียว!

ทำไมทุกครั้งถึงขาดเพียงนิดเดียว?

เมื่อไหร่กันที่เขาจะสามารถลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อมองโลกใบนี้ด้วยตัวเอง?

หากคุณต้องการอ่านนวนิยายทั้งหมด คุณสามารถติดตั้งแอปพลิเคชัน Meghabook ซึ่งสามารถดาวน์โหลดได้ฟรีที่ Google Play Store หรือ App Store ค่ะ.

ถ้าคุณยังชอบนวนิยายโรแมนติกที่คล้ายกับ ผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจิตเวชพิศวง อย่าลืมเข้าชมส่วน 'ยอดขายสูงสุด' บนเว็บไซต์ MeghaBook เพื่อค้นพบเรื่องอื่น ๆ ที่คล้ายกันมากขึ้น หากนวนิยายโรแมนติกที่คุณชอบไม่ได้รับการระบุที่นี่ คุณสามารถค้นหาได้ในแอป Meghabook ขอให้สนุกกับการอ่าน!