เรื่องราวชวนปวดหัวเมื่ออรณิมารับท้าพนันกับปาภัทรเพื่อให้ธีรรภัคหนุ่มหล่อหน้าตาดีมาตกหลุมรัก เรื่องจะอลวนอลเวงขนาดไหนมาอ่านกันเลย! +++ โปรยปราย “คืนนี้คุณจะเป็นของผม คุณต้องชดใช้ให้ผมได้ยินไหมอรณิมา” ท้ายประโยคธีรรภัคเอ่ยเสียงชัดถ้อยชัดคำจนหญิงสาวอดกลัวใจชายหนุ่มไม่ได้ อรณิมาจำต้องเก็บถ้อยคำที่อยากจะพร่ำด่าเขาออกมา เมื่อหญิงสาวเห็นเพียงแววตาที่สะท้อนกับหยาดน้ำตาคู่นั้น...แววตาพราวระยับมัวหมองจนมิเหลือเค้าของเพื่อนร่วมห้องเรียนคนก่อน ...นายภัค ประตูห้องถูกเปิดออกด้วยคีย์การ์ดใบเดียว เวลานี้อรณิมาถูกปิดตาอยู่ ธีรรภัคเหลียวมองใบหน้าหวานที่ถูกปิดตาอย่างกรุ่นโกรธ ยามนี้ชายหนุ่มพาดร่างของอรณิมาไว้กับบ่าของเขา นับแต่ที่เขารู้เรื่องการพนันของอรณิมา กับปาภัทร ความผิดหวังก็เข้ามาก่อตัวขึ้นมาเรื่อย ผิดหวังที่เพื่อนทั้งสองรวมหัวกันหลอกเขา คนหนึ่งล้อเล่นกับความรู้สึกเพื่อน แต่อีกคนหนึ่งอยากเสนอให้เขาแทบขาดใจ ดวงใจของชายหนุ่มนั้นแหลกสลาย ธีรรภัคคนเดิมคนเป็นผู้ชายที่โง่งมมากที่ตกหลุมรักสตรีที่มีมารยาร้อยเล่มเกวียนอย่างอรณิมา “เลิกมารยาสักที อรณิมา” ธีรรภัคเอ่ยขึ้นขณะอุ้มหญิงสาวชุดเดรสยาวหางปลาหรูหราลงกับเตียงอย่างรุนแรง “ภัคเปิดตาให้อรเถอะนะ” อรณิมาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเว้าวอน หญิงสาวคว้ามือเปะปะไปมาในอากาศ “…” ธีรรภัคไม่ตอบรับในทันที กระนั้นนัยน์ตาของชายหนุ่มกลับเหลือบเห็นชายผ้า “ไหนอรบอกว่าอยากใช้ร่างกายแลกกับความผิดที่อรก่อไว้ไง” ธีรรภัคเอ่ยขึ้นขณะตวาดหญิงสาวดังสนั่น อรณิมาไหล่สั่นเล็กน้อย หญิงสาวพยายามกระถดหนีเสียงอย่างเขา “ภัคจะปิดตาอรไว้แบบนี้แหละ” ธีรรภัคเอ่ยขึ้นอย่างชิงขังในมารยาร้อยเล่มเกวียนของหญิงสาว ‘ความแค้นวันนี้ต้องชำระวันนี้สิ’ ธีรรภัคคิดในใจ มือหนาถอดรองเท้าของตนเองออก ในเวลานี้ชายหนุ่มมีแต่ความแค้นเคืองต่อหญิงสาวถึงที่สุด “ภัคจะทำอะไร...อร” อรณิมาหวีดร้องสุดเสียงเมื่อได้ยินเสียงเสียงแควกดังขึ้นใกล้ตัวของหญิงสาว “จำคำพูดตัวเองแล้ว...จำวันนี้ไว้ให้ดี...ยัยเพิ้งอรณิมา” ธีรรภัคเอ่ยแล้วตวาดหญิงสาวเสียงดังสนั่นห้องนอนโรงแรมห้าดาว ดีลักซ์หรูหรา อรณิมารู้สึกหวาดกลัวถึงที่สุด เมื่อมือหนาของชายหนุ่มกระฉากชุดเดรส ของเธอออกมากองที่เรียวขาของเธอ
บทที่ 1 บทนำ
เจ้าบ่าว (ไม่) จำกัดรัก
บทนำ
ประเทศไทย
พุทธศักราช 2564
บ้านเดี่ยวใจกลางเมืองหลวง
“ฮัลโหล” ธีรภัคกรอกเสียงลงไปขณะกำลังชงกาแฟ
ชายหนุ่มเปลือยกายท่อนบนอวดกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ
“ไงเพื่อน” ชายหนุ่มเอ่ยขณะเติมกาแฟหอมรุ่นได้ที่ ธีรภัคเอื้อมหยิบช้อนมาคนกาแฟ
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ครับ...คุณเพื่อน” ปลายสายตอบกลับมา
“ขอบใจเว้ย” ธีรภัคตอบกลับ
“เห้ย เดือนหน้าข้าจะแต่งงานแล้วนะเว้ย” ปลายสายเอ่ยขึ้น
“บ๊ะ น้องคนไหนของแกว่ะ” ธีรภัคเอ่ยถาม
“เจ้าสาวข้าอย่างเด็ด” เพื่อนสนิทเอ่ย
“วู้ว...ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นเอ็งชมคนไหน ข้าชักอยากเห็นหน้าคนงามของเอ็งซะแล้วซิ” ชายหนุ่มเอ่ยแกมเย้า
“เออ...แล้วคลาสโนว่าตัวพ่ออย่างเอ็งเมื่อไหร่จะสละตำแหน่งว่ะ” ปลายสายเอ่ยถาม
“ไม่มีทางเว้ย...รอน้ำท่วมหลังเป็ดซะก่อนว่ะ” ธีรภัคเอ่ยตอบไหมน้า”
“เอ็งหมายถึงยัยเพิ้งนั่นน่ะเหรอ...โหยไม่ได้ครึ่งของน้องตาลข้าหรอกเว้ย”
“อ้อน้องลูกตาลนมหวานอ่ะน่ะ” ปลายสายเอ่ยแกมเยาะ
ธีรภัคอดขำพรืดออกมาไม่ได้ กาแฟร้อนแทบลวกลิ้นตาย เสียงออดดังขึ้นหน้าบ้านหนึ่งครั้ง
“เดี๋ยวข้ามาน่ะเว้ย...แค่นี้ก่อนพอดีน้องลูกตาลนมหวานมาว่ะ” ธีรภัคเอ่ยตอบแล้ววางสายเพื่อนสนิทคนสุดท้ายที่กำลังจะเป็นว่าที่เจ้าบ่าวไป
บ้านสีขาวสะอาดตาหลังใหญ่ สไตล์ตะวันตกตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าของ อรณิมา
ดวงหวานแต้มรอยยิ้มอย่างยินดี เธอพยายามคลี่ยิ้มให้มากที่สุด แม้ว่าเวลานี้เธอจะเริ่มไม่สบอารมณ์มากที่สุดแล้วก็ตาม
ไม่รู้ว่าเป็นเวลานานเท่าใดที่อรณิมาถือกล่องรออยู่อย่างนั้น สายลมเย็นเอื่อยพัดชุดเดรสยาวของเธอ
“ว้าย” อรณิมาเอ่ยร้องขณะที่หญิงสาวจวนเจียนจะเซล้ม
“ระวังคุณ!” ธีรภัคเอ่ยร้องขณะถลาล้มลงไปพร้อมหญิงสาว
เวลานี้ธีรภัคล้มทับใกล้อรณิมา ชายหนุ่มเบิกตากว้างแล้วกวาดสายตาไปโดนทรวงอกของเธอ
“ว้าย” อรณิมาร้องหวีดขึ้น
“ผม...ผมไม่ได้ตั้งใจ” ธีรภัคเอ่ยขึ้น ขณะมือไม้พันกันสาละวนยุ่งเหยิงกันไปหมด
“ฉัน...ไม่เป็นไร” เพียงคำแรกที่หญิงสาวเอ่ยออกมาทำให้ ธีรภัคอดชะงักในน้ำเสียงไม่ได้
“คุณเป็นใคร” ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้าราบเรียบ
“ฉันชื่ออรณิมาค่ะ พอดีฉันเพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่ค่ะฉันเลยเอาขนมมาฝากค่ะ ยินดีทีได้รู้จักค่ะ” หญิงสาวเอ่ยทั้งยังหอบขนมหวานกลองใหญ่ไว้ในมือ
“โอ...ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มอุทาน ท้ายประโยคธีรภัคพยายามปรับน้ำเสียงสุภาพ
“ว้ายขนมฉัน” อรณิมาเอ่ยด้วยเสียงแหลม ขณะที่พยายามประคับประคองกล่องขนมขนาดใหญ่
“เอ่อ...ขนมน่าจะเละแล้วล่ะครับ” ธีรภัคเอ่ยขณะลอบมองอากัปกิริยาของสตรีตรงหน้า
“ขอโทษจริงๆค่ะ นิซุ่มซ่ามเอง” อรณิมาเอ่ยอย่างตำหนิตัวเอง
“ไม่เป็นไรครับ ผมชื่อธีรภัคนะครับ เรียกผมว่าภัคก็ได้ครับ” ธีรภัคเอ่ยขึ้น
ดวงหน้าหวานอดขึ้นสีเรื่อไม่ได้ อรณิมาสัมผัสได้ว่าเวลานี้ดวงตาของธีรภัคเปล่งประกายระยิบระยับกว่าเดิม
“ค่ะ งั้นเรียกฉันว่านิ เฉยๆ ก็ได้ค่ะ” อรณิมาเอ่ย
“ถ้าอย่างนั้นคงไม่รบกวนคุณภัคแล้วค่ะ” อรณิมาเอ่ยขณะก้มหยิบกล่องขนมเค้กขึ้นมาด้วยสีหน้าเศร้า
“จะเป็นไรไหม ถ้าผมจะเชิญคุณนิมามาดื่มกาแฟบ้านผม” ชายหนุ่มเอ่ยแก้เก้อ
ดวงหน้าหวานแต้มรอยยิ้มอ่อนจาง หญิงสาวสบสายตาของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างยินดี
“ถ้าอย่างนั้นนิคงต้องรบกวนแล้วล่ะค่ะ” อรณิมาเอ่ย
“ถ้าอย่างนั้นเชิญครับ” ธีรภัคเอ่ยแล้วผายมือเชื้อเชิญเธอ
ประตูรั้วหน้าบ้านสีเทาปิดลงอย่างแผ่วเบา ขณะที่ชายหนุ่มแอบลูบคางอย่างใช้ความคิด
‘นี่มันสวรรค์ชัดๆ’ ธีรภัคคิดในใจ
ดวงตาของธีรภัคลอบมองปลายเท้าเรียวขาวสะอาดของอรณิมาอย่างราชสีห์หิวโซ
+++
บทที่ 1 บทนำ
28/12/2021
บทที่ 2 เพื่อนบ้าน
28/12/2021
บทที่ 3 เรื่องสำคัญ
28/12/2021
บทที่ 4 จีบครั้งแรก
28/12/2021
บทที่ 5 รู้หัวใจตนเอง (1)
28/12/2021
หนังสืออื่นๆ ของ สรีสามัญ
ข้อมูลเพิ่มเติม