icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
28.3K
ชม
116
บท

ยามค่ำคืนภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องสว่าง ยังมีความลึกลับซุกซ่อนอยู่ จากกลุ่มซึ่งอยู่ด้วยความเหงาเศร้า โดดเดี่ยวเดียวดาย อ้างว้างและเจ็บปวด เมื่อการอยู่เหมือนตายทั้งเป็น ใช้ชีวิตท่ามกลางความมืดมิด เขาผู้ซึ่งถูกเรียกว่า “มนุษย์กึ่งอมตะ” ผู้ที่อาศัยอยู่ด้วยการเป็นนักล่ายามราตรี หิวโหยการเสพสมเพื่อให้ได้มาซึ่งเลือดสดๆ เป็นอาหาร มีคนนิยามเขาไว้ว่า “แวมไพร์...กระหายเลือด!” “Chapter I : Vampire ล่ารัก” เนิ่นนานที่ “คีธ” เดินอยู่บนเส้นทางแสนเดียวดาย ไร้สิ้นความหวังกลับคืนมาเป็น “มนุษย์” แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป เมื่อค่ำคืนหนึ่งมีสาวน้อยแสนแปลกนาม “ชมบุหลัน” เดินเข้ามาในชีวิต เธอผู้ไม่เหมือนใคร คนที่ก้าวเข้ามาเติมเต็มความอ้างว้างแสนเปล่าเปลี่ยว และทำให้เขารู้ว่า... โชคชะตายังไม่โหดร้ายเกินไป เมื่อยังมีชีวิตอยู่ก็ยังมีความหวัง แต่จะสำเร็จหรือไม่ก็เป็นอีกหนทางที่ต้องรอการพิสูจน์! มนตร์เสน่หา Lycan : เธอปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางความมืด ของค่ำคืนเหน็บหนาวและสายฝนโปรยปราย กระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนในกายยักษ์ใหญ่สี่ขาขนปุยให้... กระหายเสพรักจากเลือดเนื้อและกายา! อย่างเร่าร้อนดุเด็ดและเผ็ดมัน ชีวิตนี้เพื่อเธอ... “Angel” Vampire เจ้าเสน่ห์ : “ที่เธอพูดมาน่ะ ฉันต้องได้อยู่แล้ว แต่ที่ต้องการนะเป็น...” เขามันพวกมักมาก ถ้าได้คือต้องทั้งหมด แต่ถ้าไม่ได้...เขาก็จะกำจัดมิให้เหลือซาก! “อะไร” สุพรรณิการ์เอ่ยถามด้วยหัวใจสั่นๆ Lycan แสนเสน่หา : แน่ะ...ยายตุ้ยนุ้ยจอมตะกละกลบความเขินด้วยการทำหน้ากระฟัดกระเฟียดและประทุษร้ายเขาเสียนี่ อย่างนี้ต้องถูกลงโทษ! เจอโรมีสอดแขนรัดรอบเอวคอดกิ่วและพลิกกายกลับให้ร่างนุ่มนิ่มตกอยู่ใต้อาณัติ “ว้าย! ไม่เอานะเจโร ไม่เล่นอย่างนี้นะ” เจ้าสาว Vampire : “ให้หัวใจนำทาง รักจะพาเราผ่านเรื่องเลวร้ายทุกอย่างไปได้” พลังแห่งรักชนะทุกสิ่ง!

บทที่ 1 ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

ท่ามกลางแสงสีพร่างพราวและเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม เหล่าสาวงามหุ่นเอกซ์เซ็กซี่อวดสัดส่วนเรือนกายในเสื้อผ้าน้อยชิ้น โยกย้ายส่ายสะโพกยั่วยวนเหล่าภมรผู้มีอันจะกิน สอยกลับไปบำรุงบำเรอกามา แลกเปลี่ยนเงินทองและความสุขชั่วครั้งชั่วคราว!

แต่เพียงแค่หนุ่มหุ่นล่ำร่างบึกบึน ใบหน้าฉายแววเย็นชา เดินผ่านประตูเข้ามา ทุกสายตาก็โฟกัสไปที่เขาเป็นจุดเดียวกัน

เมื่อชายหนุ่มทรุดนั่งประจำที่...มุมซึ่งจัดไว้สำหรับแขกวีไอพี สาวน้อยพิมพ์มาดาพาร่างสูงด้วยสัดส่วนอกเอวอรชรอ้อนแอ้นรับกับขาเสลายาวเรียว ซึ่งเพิ่งได้รับอภิสิทธิ์ในการได้เข้ามายั่วยวนมอบความสุขให้หนุ่มคีธก็เริ่มทำหน้าที่ของตัวเองในทันที

“พิมพ์นึกว่าคุณคีธจะไม่มาเสียแล้วซิคะ” เอื้อนเอ่ยคำด้วยน้ำเสียงหวานระคนเซ็กซี่ บดเบียดร่างชื้นให้กลิ่นเหงื่อที่ผุดไหลตามร่องรูขุมขนแตะจมูกโด่งขึ้นสัน กระตุ้นความต้องการของคีธให้พุ่งโลดลิ่วสู่จุดหมายปลายทาง พาเธอกลับรังรักสุดแสนลับของเขา เพื่อจัดเสิร์ฟอาหารรสแซบ ตามข่าวที่ได้ยินมา

“เธออย่าคิดว่าตัวเองโชคดีนะพิมพ์ ที่ได้เข้าไปใกล้ชิดคุณคีธในอาทิตย์นี้น่ะ”

“ทำไมล่ะ” พิมพ์มาดาเอ่ยถามด้วยความสงสัยระคนแบะหน้าหยามหยัน เพื่อนไม่จริงใจกลุ่มนี้พูดให้เธอใจเสียเพราะอิจฉาที่เธอโชคดีกันละซิ แต่ละคนใฝ่ฝันอยากเข้าใกล้คุณคีธจนเนื้อเต้นแล้ว แต่เสนอตัวไปกี่ครั้งๆ ก็ถูกปฏิเสธกลับมา

“ถึงเขาจะหน้าตาหล่อเข้มราวเทพบุตรมาจุติ มาดหรือก็งามสง่าราวกับเจ้าชายจากต่างแดน แต่นิสัยนะซิ...”

ส่วนหนึ่งคือความอิจฉาที่เพื่อนสาวได้ไปบริการคีธจริง แต่อีกส่วนก็คือความตื่นกลัวและกังวลใจ กลัวพิมพ์มาดาจะเป็นเหมือนกับสาวคนอื่นๆ

“ไหน...อย่าเวิ่นเว้อ เล่ามาให้ละเอียดซิ คุณคีธเป็นอะไร”

“แกจำไม่ได้หรือไง สาวๆ ที่ไปอยู่กับคุณคีธหนึ่งอาทิตย์ กลับมาเป็นยังไงบ้าง...ถึงแม้มีเงินทองราวกับถูกเนรมิตมาให้ แต่ทุกคนจำใครไม่ได้เลย หน้าที่เคยสดใสก็ขาวซีดอย่างกับซากศพ หุ่นที่เคยอวบอั๋นก็เปลี่ยนไปเป็นผอมแห้งอย่างกับไม้เสียบผี” คนพูดทำเสียงสั่นๆ เสียวแผ่นหลังขึ้นมาวูบหนึ่งคล้ายถูกจับจ้องจากสิ่งลี้ลับ

“จริงด้วยยายพิมพ์ แกจำยายปาวรินทร์ได้ไหมล่ะ นั่นคนหนึ่งละ กลับมาเนื้อตัวมอมแมม เสื้อผ้าขาดวิ่น เลือดไหลอาบ...อย่างกับถูกใครลากไปข่มขืนอย่างนั้นแหละ แล้วยังมีอาการหวาดผวา จนเขานึกกันว่าถูกของ รีบวิ่งหาหมอผีมาทำการรักษากันเสียให้วุ่นวายเลย”

“แหม...เรื่องแค่นี้เอง ยายนั่นอาจไปประสบอุบัติเหตุมาจนความจำหายไปก็ได้” คนไม่เชื่อในอะไรที่พิสูจน์ไม่ได้เอ่ยอย่างไม่แยแส ไหล่กว้างเลิกขึ้นเล็กน้อย พลางแสยะยิ้มหยามหยัน

แต่ละคน...แค่อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้ว ขู่ให้เธอกลัวจนถอนตัวไม่เข้าหาคีธ เพื่อตัวเองจะได้เข้าสอดแทรกแทน นึกว่าเธอไม่รู้หรือไง

“พวกเธอกลัวว่าฉันคือคนที่ใช่...นางในฝันที่คุณคีธตามหา คนที่เปลี่ยนหนุ่มเย็นชาเป็นคนมีชีวิตจิตใจ ยิ้มแย้มและหัวเราะได้” เอ่ยถึงเรื่องเล่าที่เคยได้ยินมาจากปากของหนึ่งในคนที่คอยดูแลอารักขาคีธ

“เออ...ตามใจ แกไม่เชื่อพวกเราก็ตามใจ งั้นก่อนแกเข้าไปยั่วคุณคีธ ก็อย่าลืมเต้นให้เหงื่อไหลซกแล้วกัน”

“บ้าหรือเปล่า ไปหาผู้ชายต้องเลิศหรูดูดี ให้เขาประทับใจตั้งแต่แรกเจอไม่ใช่หรือไง”

“อ้าว...แกไปมุดหัวอยู่ในรูไหนฮึยายพิมพ์ ถึงไม่รู้ว่าคุณคีธนะเขาคลั่งกลิ่นเหงื่อ ไม่รู้หรือไงกลิ่นเหงื่อมันกระตุ้นความต้องการของผู้ชายให้จัดการแกเร็วๆ ขึ้น ได้ข่าวว่าคุณคีธของแกนะใหญ่และ...อึดเกินพิกัดด้วยนะโว้ย”

“บ้า! พวกแกนี่พูดอะไรก็ไม่รู้ น่าอายจะตายไป” บิดกายไปมาด้วยความเขินอาย ใบหน้าร้อนผ่าวจรดลำคอ แต่ประกายในตากลับพร่างพราวระยับ

“โอ๊ย! แกไม่ต้องมาทำตัวเป็นยายสาวน้อยไร้เดียงสาเลยยายพิมพ์ ถูกผู้ชายสอยมากินจิ้มจุ่มตั้งแต่ไม่แตกเนื้อสาว ดีนะที่ยังรักษาตัวเองไม่ให้ป่องได้...แต่ถ้าเกิดแกจำได้ อย่าลืมเล่าให้ฟังนะ คุณคีธจัดการแกท่าไหน ยังไง นานเท่าไหร่ ทั้งอาทิตย์จนเข่าอ่อนเดินไม่ได้อย่างที่พวกเราได้ยินข่าวมาหรือเปล่า”

“พวกแกนี่พูดอะไรก็ไม่รู้ ฉันไปเตรียมตัวอาบน้ำแร่แช่น้ำนม ขัดนวดผิวให้เนียนนุ่มดีกว่า จะได้ถูกใจคุณคีธ จนตกลงปลงใจเลือกฉันไว้เป็นคู่ตลอดไป” เอ่ยเสียงใสแจ๋ว รอยยิ้มเกลื่อนใบหน้า ขณะลุกขึ้นยืนก็ยังมีเสียงหัวเราะกลั้วคอ

พิมพ์มาดาเดินเยื้องย่างราวกับนางพญาไปหยิบกระเป๋าสะพายมาคล้องไหล่ ก็เผอิญนึกขึ้นมาได้ รีบหันใบหน้าเปื้อนยิ้มไปมองเพื่อนสาวแต่ละนาง

“อย่าลืมอวยพรให้ฉันด้วยล่ะ ถ้าได้เป็นเมียคุณคีธจริงๆ ฉันจะพาพวกแกไปช็อปต่างประเทศ...พ็อกเกตมันนี่ไม่อั้นเลย”

“วันนี้คุณคีธหน้าตาเครียดจัง มีอะไรทำให้ไม่สบายใจหรือคะ” นิ้วยาวเรียวยกขึ้นลูบไล้ใบหน้าคมรกครึ้มด้วยไรหนวดเขียวครึ้มยาวจากจอนหูฝั่งหนึ่งไปจรดอีกฝั่งและเหนือริมฝีปากสีแดงสด

“ไม่มีอะไร” เอ่ยปฏิเสธอย่างรู้ความต้องการของเหล่าแมลงเม่าที่โผบินเข้าหาแสงไฟดี แต่ในวันนี้เขาเหนื่อยหน่ายจนมองอะไรก็ทำให้เบื่อหน่ายไปเสียหมด

“พูดอย่างกับคนกำลังทุกข์หนัก มีอะไรบอกพิมพ์ได้นะคะ พิมพ์พร้อมช่วยคุณคีธทุกอย่าง” เอ่ยถามน้ำเสียงเซ็กซี่ ร่างอวบอัดด้วยโนมเนื้อนมไข่รับกับเอวเล็กคอดเอนกายอิงแขนกำยำ ช่วงขาเรียวยาวขาวนวลตวัดเล็กน้อยก็พาตัวเองขึ้นไปนั่งบนตักกว้าง

มุมปากหนาหยักยกขึ้นเล็กน้อยอย่างหยามหยัน เขากับอีกสี่ที่ไม่รู้จะเรียกอะไร คนหรือหมาบ้าดี พวกชอบทำอะไรไม่เหมือนมนุษย์มนา เปิดคลับเรียกบริการราคะจากสาวงาม เพื่อควานหาหญิงสาวคู่ชีวิต

หญิงสาวผู้มีรักแท้ให้โดยไม่เกรงกลัวตัวตนอันน่าหวาดกลัว ผู้ที่จะมาทำหน้าที่ปลดปล่อยเขาและ...คนและหมาบ้าให้เป็นอิสระจากสิ่งที่เป็นอยู่และดำเนินมายาวนาน แต่สิ่งที่ได้พบ...

สาวงามทุกคนมีตำหนิ ล้วนแล้วแต่กระหายอยากในเงินทองและเพลิงราคะที่โหมลุกไหม้ไม่รู้จักจบสิ้น ทุกคนจึงต้องได้รับการสนองตอบและสั่งสอน!

“ฉันไม่มีอารมณ์” ไม่แค่เหนื่อยแต่เขารู้สึกถึงพลังบางอย่างที่ทำให้ร่างกายซึ่งเคยแข็งแกร่งอ่อนเปลี้ยเพลียจนหมดแรง หรือวันที่เขาจำต้องละร่างกายนี้ไปเป็นดวงจิตลอยล่องไปอย่างไร้จุดหมายมาถึง!

ก็คงดี...เขาไม่อยากเหนื่อยกับการรอคอยและเฝ้าควานหาอย่างไร้จุดหมายอีกแล้ว

คีธยกมือขึ้นวางบนไหล่กว้างดันร่างเพรียวให้ถอยห่าง อีกสามวันพระจันทร์เต็มดวง...คืนอันเลวร้ายที่เขาและเพื่อนๆ ต้องทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดทางร่างกาย!

ใบหน้าคมเข้มมีเกราะคือความเย็นชาเคลือบไว้ยิ้มหยัน “อยากได้คนช่วยผ่อนคลายกำหนัดกับเงินทอง เดี๋ยวฉันสงเคราะห์เรียกคนมาให้แล้ว” ยกมือจับแขนกลมกลึงที่ยกขึ้นพาดบ่ากว้างออกห่าง

“คืนนี้ฉันไม่อยากได้...เหม็นเบื่อคราบคาวๆ ที่เกาะติดบนตัวสาวๆ อย่างพวกเธอ ชอบมาหลอกย้อมแมวขายตัวเอง ทั้งที่ผ่านมาเยอะจนน่าสงสัย จำหน้าคนที่มีอะไรด้วยได้หมดทุกคนหรือเปล่า”

“อุ๊ย! อะไรกันคะคุณคีธ ใครทำให้อารมณ์เสียคะนี่” แม้จะหน้าเสียกับคำพูดชายหนุ่มที่เธอฟังยังไงเหมือนถูกด่านิ่มๆ ใส่หน้า แต่พิมพ์มาดาก็ยังฉีกยิ้มหวานๆ ได้

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ ปูริดา

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ