รักฤาเล่นใจ ซีรีส์หนามกุหลาบ

แสงแฟลชวูบวาบดังขึ้นหลายครั้ง ขณะที่หญิงสาวตรงหน้า ยังคงหมุนตัวไปทางด้านซ้ายอย่างไม่หยุดหย่อน

“ยอดเยี่ยมค่ะน้องอังอัง” กีตาร์ผู้จัดการสาวเอ่ย

ดวงหน้าหวานของดาราสาวแต้มระบายรอยยิ้มเล็กน้อย อังคณาเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้ช่างภาพประจำตัวถ่ายภาพเธอออกมาได้สวยงาม

อังคณาเป็นเน็ตไอดอลสาวที่ผันตัวมาเป็นนักแสดงมืออาชีพ หญิงสาวมีใบหน้าหวาน ดวงตาทั้งสองข้างของหญิงสาวกลมโต

นัยน์ตาสีดำสนิทของอังคณาฉายรอยสดใสเปล่งประกายราวดวงดาว

บนฟ้า

เวลานี้อังคณาสวมใส่ชุดเดรสสีน้ำเงินเว้าหลังเผยผิวขาวนวลละเอียด หญิงสาวได้รับเลือกเป็นนางแบบของแบรนด์เครื่องสำอางที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย

“เยี่ยมมากอังอัง” ผู้จัดการส่วนตัวกล่าว

อังคณาโพสต์ท่าสุดท้าย เธอยืนนิ่งให้ช่างภาพถ่ายรูปอยู่นานสองนาน

“เสร็จแล้วครับคอลเล็กชันนี้”ช่างภาพประจำแบรนด์กล่าวกับ เจ้าของแบรนด์อย่างรวดเร็ว

“เรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ”อังอังเอ่ยถามคุณประพตเจ้าของ แบรนด์เครื่องสำอางเกรดพรีเมี่ยม

“เรียบร้อยแล้วครับ”เจ้าของแบรนด์เอ่ยพลางค้อมศีรษะให้ อังคณาเล็กน้อย

“ขอบคุณคุณอังอังมากครับ”เจ้าของแบรนด์เอ่ยกับเน็ตไอดอล สาวด้วยความปลื้มที่ได้ร่วมงานกับดาราสาว

“ยินดีค่ะ”อังคณากล่าวพลางส่งยิ้มให้กับเจ้าของแบรนด์

อย่างสุภาพอ่อนหวาน

ห้องแต่งตัวนักแสดง

“เสร็จหรือยังคะ...น้องอังอัง”เสียงเรียกของกีตาร์ดังขึ้นเป็น จังหวะเดียวกันกับที่อังคณาเดินเข้ามาหาผู้จัดการสาวพอดี

“เรียบร้อยแล้วค่ะ” อังคณาเอ่ยพลางส่งชุดราคาเหยียบแสนให้ผู้จัดการสาว

“โอเคค่ะ ถ้างั้นน้องอังอังรอพี่กีตาร์อยู่ด้านนอกนะคะ” กีตาร์เอ่ยกับดาราสาวพลางถือชุดในมืออย่างระวัง

“ค่ะ” อังคณากล่าวกับผู้จัดการสาวของเธอ

กีตาร์เดินจากไปนานแล้ว ทว่าอังคณายังคงอยู่หมุนตัวหน้ากระจกบานกว้าง

ภาพที่อยู่เบื้องหน้าของอังคณาเป็นภาพที่ช่างหาดูได้ยากยิ่งนัก

คิ้วเรียวเข้มโค้งโก่งดั่งคันศรของอังคณางดงามจนหาที่ติไม่ได้ แววตาของหญิงสาวเปล่งประกายสดใส จมูกของดาราสาวโด่งรั้น ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อชวนฝัน

อังคณาอดรู้สึกภาคภูมิใจในความงามของตนเองไม่ได้ เวลานี้หญิงสาวดูสวยโดดเด่นสะดุดตากว่าดาราสาวๆคนอื่นๆ

เธอไม่ใช่อังคณาคนเดิมที่ชอบแต่งตัวเฉิ่ม ๆ เชย ๆ แบบเดิมอีกต่อไป

อังคณาไม่ลืมหยิบหมวกปีกกว้างคู่ใจพร้อมกับแว่นกันแดดมา ใส่ให้ดูเข้ากันหญิงสาวมองสำรวจตนเองในกระจกอีกครั้งเพื่อตรวจดู ความเรียบร้อย

ปลายรองเท้าผ้าใบสาวเท้าออกจากห้องแต่งตัว...หญิงสาวก้าวเดินฉับ ๆ แล้วออกไปยืนรอกีตาร์ผู้จัดการส่วนตัวสาว

ด้านนอกอย่างรวดเร็ว

มือเรียวบางของอังคณาผลักประตูบานกระจกออกกว้าง หญิงสาวแทรกตัวผ่านช่องว่างนั้นออกมาอย่างรวดเร็ว

“กรี๊ด...นั่นพี่อังอังใช่ไหม”เสียงหนึ่งดังขึ้นยามเมื่อในเวลานี้หญิงสาวผมสั้นเสมอติ่งหูเห็นอังคณาเดินออกมาจากบริษัทที่เพิ่งถ่ายงานเสร็จหมาด ๆ

อังคณาไม่ทันได้ตอบเด็กหญิงคนนั้น เธอจึงส่งยิ้มหวานอย่างเป็นกันเองไปให้

“ใช่จริง ๆ ด้วย” หญิงสาวผมสั้นคนนั้น เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจ พลางหันไปกระซิบกับผู้ชายที่มาด้วยกัน

“ว้ายพี่อังอังขาขอลายเซ็นหน่อยค่ะ” เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียง หวานจัดพลางถลาเข้ามาหาอังคณาอย่างรวดเร็ว

ดาราสาวยื่นมือมารับสมุดของเด็กสาวและเด็กหนุ่มที่ดูจะสาวไม่แพ้กันทั้งสองคน

มือเรียวจรดปลายปากกาเพื่อเขียนลายเซ็นหวัดๆของหญิงสาว

ลงไปบนสมุดการบ้าน

“ขอบคุณที่ติตตามนะคะ”อังคณาเอ่ยขึ้นพลางส่งสมุดคืนให้อย่างรวดเร็วด้วยเห็นว่ากีตาร์ ผู้จัดการของเธอกำลังเดินมาทางนี้

“ขอบคุณค่ะพี่อังอัง พวกหนูรอดูผลงานของพี่อยู่นะคะ” เด็กทั้งสองคนกล่าวแล้วเดินจากไป

รถตู้คันหรูจอดเทียบกับฟุตบาทหน้าบริษัทชื่อดังแห่งหนึ่ง อังคณาสาวเท้าเข้าไปในรถพร้อมกับย่อตัวลงนั่งบนเก้าอี้รถตู้คันหรูอย่างดี

ประตูรถตู้เลื่อนปิดด้วยฝีมือโชว์เฟอร์คนขับรถอย่างรวดเร็ว

คนขับรถรีบขึ้นมาขับ รถตู้คันหรูพุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว

“ไปบริษัทค่ะ”กีตาร์ออกคำสั่งกับโชว์เฟอร์หนุ่มพลางหันมา มองอังคณาที่หลุบสายตาต่ำลงยามเมื่อผู้จัดการสาวจ้องมองเขม็งมา อย่างรู้สึกตัวว่าทำผิด

“อังอังทีหลังจะทำอะไรปรึกษาพี่ก่อนนะคะ”กีต้าร์เอ่ยด้วย น้ำเสียงไม่พอใจมากนัก

“ค่ะพี่กีตาร์” อังอังกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ครั้งนี้ขอให้เป็นครั้งสุดท้ายนะคะเราเป็นระดับซุปตาร์จะมาทำตัวเหมือนคนธรรมดาไม่ได้นะคะ” กีตาร์เอ่ยแกมดุอังคณา ดาราสาวที่กำลังโด่งดังอยู่ในขณะนี้

“ค่ะพี่กีตาร์” อังคณาเอ่ยกับกีตาร์

ค่าย TTY

ค่ายนักแสดงที่ใหญ่ที่สุดในเวลานี้ ภายในค่ายTTY มีดารา

นักแสดงมากมายรวมถึงศิลปินดาราคุณภาพคับแก้วที่กวาดรางวัลเวทีดารานำยอดเยี่ยมมานับไม่ถ้วน

“เอาไปดูซะกีตาร์”เสียงของคุณสมโชคผู้บริหารหนุ่มเอ่ยอย่าง ไม่พอใจนัก

“ดูอะไรคะคุณสมโชค”กีตาร์เอ่ยถามเสียงเบาพลางสบสายตา จ้อมเขม็งมายังเธอ

“ดูเอาเองเถอะ” สมโชคกล่าวด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายใจ

มือเรียวของกีตาร์ผู้จัดการสาวส่วนตัวของอังคณาเอื้อมมือมารับซองกระดาษสีน้ำตาลจากมือคุณสมโชคอย่างรวดเร็ว

ผู้จัดการสาวดึงภาพถ่ายออกมาจากซองเอกสารสีน้ำตาลอย่าง เบามือ

ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าของกีตาร์ทำให้หญิงสาวอดรู้สึกหัวเสียขึ้นมาไม่ได้ผู้จัดการสาวรีบเก็บภาพนั้นเข้าไปในซองเอกสารอย่างรวด เร็วราวกับไม่อยากเห็นมัน

แรงโทสะของกีตาร์ปะทุขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แววตาของ หญิงสาววาวโรจน์อย่างที่กีตาร์อดรู้สึกไม่ได้ว่าเวลานี้เธอกำลังโกรธจนจะฉีกเนื้อสวยๆ ของอังคณาได้เลยทีเดียว

“ถ้ามีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นอีกผมจะถอนสัญญาอังอังนะ”สมโชค กล่าวอย่างสุภาพพลางตีสีหน้าบูดบึ้ง

“ค่ะ...คุณสมโชค”กีตาร์กล่าวด้วยแววตากระด้างพลางสาวเท้าออกจากห้องผู้บริหาร ด้วยแววตาพราวระยับ

บ้านติเสกุล

“เธอทำอะไรลงไปรู้ตัวไหมอังอัง”กีตาร์ผู้จัดการสาวเอ่ยกับ อังคณาด้วยน้ำเสียงขุ่นพลางโยนซองกระดาษเอกสารสีน้ำตาลให้อังคณาอย่างไม่ปรานี

มือเรียวของอังคณาเอื้อมหยิบซองเอกสารที่กีตาร์โยนลงบน เตียงมาเปิดดูอย่างสั่นเทา

อังคณาคลี่ซองเอกสารสีน้ำตาลให้เปิดออกพลางหยิบภาพซ่อนอยู่ในซองเอกสารขึ้นมา

ภาพเบื้องหน้าเป็นรูปภาพมุมเสยของหญิงสาวและชายหนุ่ม พลภัค อดีตคนรักหนุ่มที่เป็นนักบินของเธอที่เพิ่งเลิกไปหมาด ๆ “ถ้าอยากกินกับก็บอกกันดี ๆ ไม่ใช่แอบมาทำลับ ๆ แบบนี้”

กีตาร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเหวี่ยงวีน

“มันไม่ใช่อย่างที่พี่กีตาร์เข้าใจนะคะ”อังคณาตอบโต้หญิงสาว ด้วยเสียงแผ่วเบา

“ภาพมันออกมาขนาดนี้แล้วนะอังอังยังกล้าปฏิเสธพี่ได้ลงเหรอ” กีตาร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว ดวงตาของกีตาร์จ้องเขม็งมายังเธอ

อังคณาจำได้ว่าในวันนั้นที่พลภัคปลีกตัวออกมาหาเธอจากงาน เลี้ยงซึ่งเธอผิดเองที่แอบนัดพบกับเขาโดยไม่ได้บอกกีตาร์ก่อน

หากแต่หญิงสาวจำได้ว่าในวันนั้นพลภัคบอกเลิกเธอไม่ใช่พลอดรักกันอย่างที่กีตาร์เข้าใจ

หากอังคณาคาดคะเนไม่ผิดมากนักหญิงสาวเดาว่าช่างภาพผู้ประสงค์ร้ายต่อตัวเธอคงจะฉวยโอกาสตอนที่เธอกำลังโรมรันต่อว่าพลภัคภถ่ายภาพของเธอเป็นแน่ไม่เช่นนั้นภาพแบบนี้จะหลุดออกมาในมุม เสยแบบนี้ได้อย่างไร

อังคณากัดริมฝีปากล่าง มือเรียวบางของหญิงสาวจิกเข้าหากัน แน่นโดยที่ดาราสาวไม่ทันรู้ตัว

“อังอัง พี่บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าค่ายเรามีกฎอะไร”

กีตาร์ยังคงหัวเสียไม่เลิกเมื่อเธอต้องมาดูแลนักแสดงสาวที่กำลังจะมี ประวัติเสียหายอย่างอังคณา

“อังอังจำกฎได้ค่ะ ในวันนั้นอังไปบอกเลิกพี่ภัคพอดี” อังคณาตอบผู้จัดการสาวเสียงอ่อนเบา

“แล้วทำไมไม่บอกพี่ล่ะ” กีตาร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเต็มที แรงโทสะของผู้จัดการสาวจวนเจียนปะทุได้ตลอดเวลา

“อังอังกลัวพี่กีตาร์ไม่ให้ไป”อังคณาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนจางกว่าเดิม

“ใช่ถ้าพี่รู้พี่ก็ไม่ให้อังไป ทำไมถึงชอบนักผู้ชายเลว ๆ นี่” กีตาร์เอ่ยอย่างไม่เข้าใจอังคณาด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ

“พี่กีตาร์ค่ะ วันนี้พลภัคบอกเลิกอังอังจริงๆนะคะ

แล้วอังก็เข้าไปทะเลาะกับเขาปาปารัสซี่คงแอบอยู่เลยถ่ายออกมาได้รูปมุมเสยจนเป็นแบบนี้” อังคณากล่าวอธิบายทั้งน้ำตา

หยาดน้ำใสไหลเอ่อคลอหน่วยตาทั้งสองข้างของหญิงสาว อังคณาพยายามไม่ให้น้ำตาของเธอไหลไปมากกว่านี้

อากัปกิริยาตรงหน้าของกีตาร์ทำให้หญิงสาวใจอ่อนยวบ กีตาร์เดินไปหาอังคณาอย่างเห็นใจ

กีตาร์สวมกอดอังคณาที่หันมาซบไหล่ของเธออย่างเต็มแรง หยาดน้ำใสไหลรินอาบแก้มชมพูของอังอังอย่างไม่ต้องสงสัย

กีตาร์ทำอะไรไม่ถูกนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อังคณาใช้น้ำตาจนเธอ

ใจอ่อนหากแต่ในครั้งนี้อังคณาคงจะเสียใจและอดรู้สึกสับสนไม่ได้เมื่อ

ถูกบอกเลิกและยกเลิกงานกลางครัน

“พี่กีตาร์คะ อังอังขอโทษค่ะ อังอังจะไม่โกหกพี่กีตาร์อีกแล้ว” อังคณาเอ่ยอย่างสะอึกสะอื้น

“ไม่เป็นไรอังอัง...พี่ว่าตอนนี้เราควรไปพักผ่อนนะ”กีตาร์เอ่ย

กับอังคณาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“พักผ่อน?” อังคณาเอ่ยทวนคำของผู้จัดการสาวด้วยน้ำเสียงสูง

“ใช่ไปพักผ่อน”พี่จองรถตู้ให้เธอแล้ว”กีตาร์เอ่ยเสียงเข้มท้าย ประโยคหญิงสาวพยายามทำเสียงอ่อนเบาเพื่อไม่ให้อังคณาตกใจ

“ที่ไหนคะ”อังคณาเอ่ยถามอย่างสงสัยในท่าทีของผู้จัดการสาว อย่างกีตาร์

“รีสอร์ทดาหรันที่กระบี่”กีตาร์เอ่ยอย่างแผ่วเบากับนักแสดงสาวที่เพิ่งจะถูกคาดโทษทัณฑ์มาหมาดๆ

“ค่ะพี่กีตาร์” อังคณาเอ่ยกับกีตาร์ด้วยแววตาอ่อนลง

หัวใจของอังคณาหล่นวูบถึงตาตุ่มหญิงสาวอดรู้สึกไม่ได้ว่าการไปเที่ยวครั้งนี้อาจเป็นเรื่องที่หญิงสาวต้องจดจำไปตลอดชีวิตและนั่น

อาจหมายถึงการถูกเลิกเป็นนักแสดงที่เป็นความฝันของอังคณามาตั้งแต่เด็ก