10 เล่มนิยายที่คล้ายกับ เกมรักกลลวง นิยาย

สารบัญ

1. บำเรอรักคุณหมอมาเฟีย NC18

2. มาเฟีย​จ้าวชีวิต Mafia’s King SET Romance Of Mafia 2nd

3. คุณนายยอมหย่าแล้ว

4. สยบหัวใจยัยตัวร้าย

5. เจ้าสาวจำเป็นกับสามีเศรษฐี

6. All about Youอุ่นไอรัก NC18

7. เมียเก่าฉันเป็นเศรษฐี

8. วิวาห์จัดฉาก

9. Hot Love ของรักท่านประธาน

10. ภรรยากระดูกเหล็ก

---

1. บำเรอรักคุณหมอมาเฟีย NC18

ผู้เขียน: Me'JinJin

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 INTRO NC20++

ท่ามกลางค่ำคืนที่เงียบสงัดผู้คนต่างหลับใหลและตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน แต่กลับมีสองหนุ่มสาวที่กำลังจะเริ่มบรรเลงบทเพลงรักที่เต็มไปด้วยไฟรักที่เร่าร้อน

“ไอ้หมอบ้าเพลิง ไม่เอาแบบนี้นะ” ลูกพีชร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเพลิงกัลป์ถอดเข็มขัดออกแล้วเอามามัดมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้แน่น ซึ่งปากเธอบอกว่าไม่ แต่กลับยอมให้เพลิงกัลป์ผูกมันไว้ที่มือทั้งสองข้างของเธอแต่โดยดี

“หึ ทำไมเร้าใจดีออก” กระตุกยิ้มมุมปากด้วยความชอบใจ ลูกพีชได้แต่มองรอยยิ้มนั้นด้วยหัวใจที่สั่นไหว ผู้ชายหน้านิ่งคนนี้เวลายิ้มหล่อและมีเสน่ห์มากจนเธอถึงกับต้านทานเสน่ห์ไว้ไม่อยู่ หัวใจที่เคยแข็งแกร่งตอนนี้กลับตกหลุมรักผู้ชายปากร้ายที่แอบอ่อนโยนโดยไม่รู้ตัว

“ปล่อยเดี๋ยวนี้ มันเจ็บนะ ไอ้หมอหมาบ้า” ตะโกนขึ้นเสียงดังด้วยความโมโหก่อนที่เพลิงจะกระแทกจูบลงไปบนปากกลีบนุ่มหยุ่นจนกลีบปากบางของลูกพีชแตก รสชาติคาวของเลือดผสมกับรสหวานของจูบที่ร้อนแรงและดูดดื่มทำเอาเพลิงรู้สึกดีเป็นบ้า

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

ปากหนาบดจูบกลีบปากนุ่มพร้อมกับไล้เลียเลือดที่ซึมออกมาจากแรงกระแทกอย่างไม่นึกรังเกียจ ส่วนลูกพีชจากที่ดิ้นรนในตอนแรกเมื่อถูกเพลิงกัลป์ละเลียดจูบ เธอก็กลับมามีอารมณ์ร่วมขึ้นมาอย่างง่ายดาย

ผู้ชายคนนี้แอบทำของใส่เธอหรือเปล่านะแค่โดนเขาแตะนิดหน่อยจากลูกแมวที่แสนดื้อรั้น เธอก็พร้อมกลายเป็นแมวน้อยแสนเชื่องอยู่ใต้ร่างของเขาอยู่ร่ำไป

“อืม เพลิง” เมื่อเพลิงถอนจูบออก มือใหญ่ก็ยื่นมากระชากชุดทำงานของลูกพีชออกจนขาดวิ่นไปหมด หญิงสาวยกขาขึ้นมาเพื่อหวังจะถีบอีกฝ่ายด้วยความโมโห

นี่มันชุดที่เท่าไรแล้วที่เพลิงกัลป์ทำมันขาด ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเกือบสามเดือนเธอตัดชุดทำงานใหม่ไปแล้วเกือบยี่สิบชุด

“ไอ้หมอบ้า เอาอีกแล้วนะ” ลูกพีชต่อว่าเพลิงกัลป์ก่อนที่เขาจะยักไหล่อย่างไม่แยแส มือใหญ่จัดการถอดปราการสองชิ้นสุดท้ายออกจากร่างขาวเนียนดุจแสงไฟนีออนของลูกพีชออกจนหมด เผยให้เห็นหน้าอกอวบใหญ่ที่เต็มไปด้วยรอยรักสีแดงที่เขาฝากไว้

“ผัวเธอรวย แค่ชุดทำงานฉันมีปัญญาทำขาดฉันก็มีปัญญาซื้อให้เธอใหม่” คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของเพลิงกัลป์ทำเอาลูกพีชหยุดชะงัก

หลัง ๆ มานี้เพลิงกัลป์มักจะหลุดปากพูดคำนี้ออกมาบ่อยมากทั้ง ๆ ที่เขามักจะย้ำกับเธอเสมอว่าเธอเป็นแค่ของเล่นของเขาเท่านั้น

2. มาเฟีย​จ้าวชีวิต Mafia’s King SET Romance Of Mafia 2nd

ผู้เขียน: รุ่งอรุโณทัย

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ประเทศไทย 1.4

‘ประเทศไทย’

เสียงเครื่องยนต์เรือยอร์ชค่อยๆดับลงจนเงียบสนิทเหลือเพียงเสียงคลื่นกระทบฝั่งหาดทรายขาว ณ เกาะรุ่งอรุโณทัย อดัม และ เจอาร์ ลงจากเรือเดินลงทะเลเพื่อไปยังบ้านพักที่พ่อเขาได้สร้างไว้เพื่อการพักผ่อน และนี้เป็นการมาเยือนเกาะแห่งนี้เป็นครั้งที่สามของอดัม แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไปเพราะเกาะแห่งนี้ได้เป็นของเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว แม่ได้ยกให้เขาเป็นของขวัญจบการศึกษาระดับปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยชื่อดังของสหรัฐอเมริกาด้วยวัยเพียงยี่สิบสี่ปี เกาะนี้แม่ของเขาเป็นผู้ตั้งชื่อตามนามปากกาของแม่ที่เป็นนักเขียน

อดัม เบนเน็ต ลูกครึ่งไทย-อเมริกัน แม่เขาเป็นคนไทย และแม่ได้เกาะนี้เป็นของขวัญจากพ่อ แต่ท่านทั้งสองก็ไม่ค่อยมีเวลากลับมาเมืองไทยพวกท่านจะอยู่ที่อเมริกาที่เมืองซอลท เลค ซิตี้ รัฐยูทาห์เป็นส่วนใหญ่ ถึงแม้จะเป็นลูกครึ่ง แต่ด้วยพ่อของเขาเป็นลูกครึ่งผิวสีอเมริกันจึงทำให้ อดัม ดูจะเป็นคนเอเชียที่มีรูปร่างสูงใหญ่แบบคนอเมริกัน ส่วนสูงมากกว่าหกฟุต แต่นัยน์ตาสีเขียวแบบคุณย่าที่เป็นอเมริกันแท้ และสีผิวน้ำผึ้งแบบแม่ ทุกอย่างที่องค์ประกอบมาเป็นเขาทำให้อดัมจัดเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ และเขายังเป็นนายแบบมีสายเลือดศิลปินที่มาจากทั้งคุณย่าที่เป็นนักดนตรี พ่อที่เป็นทั้งนักร้องและนักดนตรีส่วนแม่เป็นนักเขียน ประกอบกับอดัมมีบุคลิกที่มั่นใจในตัวเองสูงเพียบพร้อมไปทุกอย่าง ฐานะ ความรู้ รูปร่างหน้าตา แต่จะมีใครสักกี่คนที่รู้ว่าเขาคือทายาทเพียงคนเดียวของอีธาน เบนเน็ต มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่แห่งฟิลา-เดลเฟีย ซึ่งเป็นปู่ของเขานั่นเอง

การเดินทางมาเมืองไทยครั้งนี้ของอดัมก็เพื่อมาตามความต้องการของพี่ชายที่ต้องมาทำภารกิจของหัวใจ และอีกวัตถุประสงค์ของตัวเขาคือมาสำรวจ ‘เกาะรุ่งอรุโณทัย’ อีกครั้ง และวันมะรืนนี้เขาต้องเดินทางไปประเทศอังกฤษเพื่อไปจัดการธุรกิจแทนพี่ชายคือ อลัน ซาวันเดอร์ พี่ชายแท้ๆแต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เขาทั้งสองต้องใช้คนละนามสกุล

อดัมและผู้ติดตามคนสนิทที่เปรียบเสมือนพี่ชายต่างสายเลือดอีกหนึ่งคนคือเจอาร์ซึ่งมีอายุแก่กว่าอดัมหนึ่งปีแต่ฝีมือทั้งบุ๊นและบู้ไม่ได้แตกต่างไปจากอดัมเลย ทั้งสองคนมักจะเดินทางไปในทุกๆที่กันเพียงลำพัง โดยเป็นที่แปลกใจของคนที่พอรู้ภูมิหลังว่ามาเฟียใหญ่อย่างอดัมกลับไม่มีผู้ติดตามคอยคุ้มกันมากมาย ทั้งๆที่มีคนมากมายหมายจะปลิดชีวิตมาเฟียอย่างเขา แต่ถ้าใครก็ตามที่รู้จักอดัมเป็นอย่างดีก็จะไม่อยากจะเป็นผู้รับหน้าที่ในการลอบสังหารมาเฟียผู้นี้ 

3. คุณนายยอมหย่าแล้ว

ผู้เขียน: Calv Momose

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ลูกของพวกเขา

“คุณเวิน ผลการตรวจพบว่า คุณมีผนังมดลูกบางมาตั้งแต่กำเนิด ทารกในครรภ์จึงไม่แข็งแรงดี คุณควรระมัดระวังเรื่องการรับประทานอาหาร และการออกกำลังกายให้มากขึ้นนะครับ”

แพทย์สั่งยาพร้อมกับให้คำแนะนำ แล้วก็ส่งบัตรใบหนึ่งมาให้ “นี่ครับ เชิญไปเอายาได้ครับ”

“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ” เวินเหลี่ยงรับบัตรมา แล้วก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน

ทันใดนั้นหมอก็เตือนขึ้นมาอีกครั้งว่า “ต้องระมัดระวังหน่อยนะครับ อย่าประมาทเด็ดขาด！”

ผนังมดลูกบางทำให้มีแนวโน้มที่จะแท้งบุตรได้ง่าย สตรีมีครรภ์จำนวนมากไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีก หลังจากที่เคยแท้งไปแล้ว

“ขอบคุณค่ะคุณหมอ ฉันจะระวังให้มาก ๆ ค่ะ” เวินเหลี่ยงยิ้ม และพยักหน้า

หลังจากแต่งงานมาได้สามปี ไม่มีใครรอคอยการมาถึงของเด็กคนนี้มากไปกว่าเธออีกแล้ว ดังนั้นเธอจะต้องปกป้องเขาอย่างดีที่สุด

หลังจากไปเอายาเสร็จ เวินเหลี่ยงก็ออกมาจากคลินิกผู้ป่วยนอก และกลับไปที่รถ

คนขับสตาร์ทรถ และมองดูเธอในกระจกมองหลังพลางถามขึ้นว่า “คุณผู้หญิงครับ เที่ยวบินของคุณผู้ชายจะมาถึงเวลาบ่ายสามโมง ตอนนี้ยังมีเวลาอีกยี่สิบนาที คุณอยากจะไปที่สนามบินเลยไหมครับ？”

4. สยบหัวใจยัยตัวร้าย

ผู้เขียน: ดอกอ้อลู่ลม

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ครั้งแรก อยากลองNC+

หนึ่งปีก่อน

" คิมูจิ"

"อ๊ะ อ๊ะ อิไต้ อิไต้"

">//<"

"0-0"

เธอกับคนข้างๆกำลังอึ้งและตื่นตกใจกับภาพที่ปรากฏอยู่หน้าจอคอม มันคือหนังประเภทนึงที่เธอกับเขาดันไปเปิดเจอเข้าโดยบังเอิญอย่างไม่ได้ตั้งใจ

"อื้มมหืมมมม นมแม่งโคตรใหญ่ แจ่มว่ะ" คนข้างๆก็มีอาการไม่แตกต่างไปจากเธอสักเท่าไหร่เขามองจอตาไม่กะพริบเลย

"ทำไมผู้หญิงต้องเอาอันนั้นเข้าปากด้วยอ่ะนายรู้มั้ยจากัวร์"

"ไม่รู้" ตอบแบบไม่ได้ใส่ใจที่จะตอบเพราะเอาแต่จ้องหน้าจอ

เอ๊ะ?? ดูนั่นสิมีน้ำพุ่งออกมาด้วยเหมือนนมโยเกิร์ตที่เราชอบกินเลย"

"โหเต็มหน้าเลยว่ะ เจ๋งไปเลย"

"ทำไมผู้หญิงถึงกินน้ำนั่นล่ะ"

"ไม่รู้ดิ อร่อยก็ได้มั้ง"

"อร่อย?? "

"อืมฮึ"

'นายจะมีน้ำนมโยเกิร์ตออกมาแบบนั้นมั้ยอ่ะจากัวร์"

"ผู้ชายคนนั้นมีฉันก็ต้องดิ เพราะฉันก็มีไอ้นั่นเหมือนกัน"

"เหรอออ"

"ทำไมอยากลองกิน?? "

"ก็อยากรู้ว่ามันจะอร่อยจริงมั้ย"

"อยากกินป่ะล่ะจะให้กิน"

สิบนาทีต่อมา...

เธอตัดสินใจจับเจ้าตัวปะหลาดอันใหญ่เข้าสู่โพรงปากซึ่งมันคับแน่นไปทั้งปากจนเธอหายใจแทบไม่ออก

อ๊อก อ๊อก อ๊อก

"ซี๊ดดด มันแปลกๆว่ะพรีม ซี๊ดดด อ่าาส์"

บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ

"โอ๊ยยย มันเสียวหัว อ่าาาส์"

"อ๊ะไอ่อ้ามอะออกอา" (มะไหร่น้ำจะออกมา)

"เธอว่าอะไรนะ ซี๊ดดดดด"

"มะไหร่น้ำจะออกมา" เธอเอาเจ้าแท่งประหลาดออกจากปากแล้วถามคนที่ยืนทำหน้าเหมือนคนใกล้ตาย

5. เจ้าสาวจำเป็นกับสามีเศรษฐี

ผู้เขียน: Edgar Reeves

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 คืนเข้าหอ

“นี่ก็ดึกแล้ว นอนเถอะ”

เสียงทุ้ม ๆ และมีเสน่ห์ของผู้ชายคนนึงดึงสติเจียงช่านกลับมา พอเธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นสายตาคู่หนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยอารมณ์ที่คาดเดาไม่ได้

เจียงช่านจับชายกระโปรงอย่างประหม่า ใจของเธอเต้นเร็วขึ้น

ตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้ เธอก็นั่งอยู่บนขอบเตียงตลอด อยู่ในท่านี้มานานจนหลังแข็งทื่อไปหมด ชุดแต่งงานที่สวมอยู่นั้นก็ยังไม่ได้เปลี่ยน จนกระทั่งผู้ชายคนนั้นอาบน้ำเสร็จ แล้วออกมาจากห้องน้ำ เธอถึงนึกขึ้นได้ว่าคืนนี้เธอกำลังจะเข้าหอกับผู้ชายคนนี้

แต่เธอไม่รู้ว่าจะเข้ากับสามีใหม่ของเธอได้ยังไง ซึ่งเธอเป็นตัวแทนมาแต่งงานแทน

ในฐานะลูกสาวนอกสมรสของตระกูลร่ำรวย เธอแต่งงานกับผู้ชายยากจนคนนี้แทนพี่สาวของเธอ ก็เพื่อทำตามสัญญาที่คนของสองตระกูลทำร่วมกันไว้ และได้สินสอดทองหมั้นมาเป็นจำนวนมาก

พอมีเงินแม่ของเธอที่ป่วยก็จะได้รับการช่วยเหลือ น้องชายก็จะได้เรียนต่อ ครอบครัวก็จะมีชีวิตที่ดีได้

เจียงช่านสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และเดินไปที่ห้องน้ำอย่างสั่น ๆ ราวกับกระต่ายน้อย “ฉ... ฉันก็จะไปอาบน้ำเหมือนกัน”

ผู้ชายคนนั้นหรี่ตาลง

เจียงช่านลุกขึ้น และเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว และตอนที่กำลังจะล็อคประตูนั้นก็พบว่าประตูไม้โทรม ๆ บานนี้นั้นไม่มีแม้กระทั่งกลอนด้วยซ้ำ เธอถึงกับอึ้ง แต่ก่อนชีวิตก็ไม่ได้ดีนัก แต่ก็ไม่ได้ยากจนถึงขนาดนี้

ขอบตาของเธอแดงเล็กน้อย เธอลังเลอยู่ในห้องน้ำโดยไม่ได้ถอดชุดอยู่เป็นเวลานาน

ผู้ชายที่อยู่นอกประตูดูเหมือนจะเข้าใจว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่เลยพูดเสียงทุ้มขึ้นมา “ผมจะออกไปสูบบุหรี่ข้างนอก อาบ ๆ ไปนะ”

เจียงช่านรู้สึกกลัวอยู่ลึก ๆ เธอเอาหน้าแนบประตูเพื่อฟังเสียง เสียงฝีเท้าของเขาค่อย ๆ ไกลออกไป ประตูมีเสียงดังเอี๊ยด และก็ไม่ได้ยินอะไรอีก

6. All about Youอุ่นไอรัก NC18

ผู้เขียน: Me'JinJin

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 INTRO

โรงพยาบาล N

ร่างสูงของธามไทเดินออกมาจากห้องผ่าตัดด้วยความเหนื่อยล้า วันนี้เขาทำหน้าที่ควงเวรผ่าตัดแทนหมอเพลิงกัลป์ ที่หนีไปสวีตกับภรรยาอย่างคุณพยาบาลลูกพีชที่กำลังงอนสามีขั้นสุด โดยทิ้งงานผ่าตัดเอาไว้ให้เขา ผู้ชายที่ยังโสดแต่ไม่ซิงทำเอาธามไทถอนหายใจแรง ๆ อย่างเหน็ดเหนื่อยตลอดการทำหน้าที่แทนเพื่อนที่ว่าง่าย ๆ ก็คือหนีงานไปง้อเมียนั่นแหละ

แต่ก็นะเรื่องแค่นี้สำหรับเพื่อนสนิทอย่างเพลิงกัลป์แล้ว เขาพร้อมที่จะช่วยเหลือเสมอ เพราะในยามที่เขาแฮงก์เอาต์จนไม่สามารถลุกขึ้นจากเตียงนอนมาทำงานได้ ก็ได้คุณหมอเพลิงกัลป์ที่กำลังนอนกอดเมียในวันหยุดนี่แหละ ที่ต้องแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาเข้าเวรแทนเขาเช่นกัน

หึ ๆ ทีใครทีมันอะเนอะ แต่ศีลเสมอกันแบบนี้แหละถึงคบกันได้นาน

“เพื่อนเวร เมียงอนทีไรลำบากกูทุกที เหนื่อยจะตายห่าอยู่แล้วเนี่ย”

ธามไทบ่นเบา ๆ เพียงลำพัง คุณหมอร่างสูงในชุดผ่าตัดเดินตบไหล่ด้วยความเมื่อยขบผ่านเคาน์เตอร์พยาบาลสาว ๆ ที่ต่างพากันมองเขายิ้ม ๆ แต่ธามไทกลับไม่สนใจใครเลยสักนิด

อ่า ที่พูดแบบนี้ไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจผู้หญิงนะ ก็แหมเขาน่ะมันเสือตัวพ่อ แต่ที่นี่มันสถานที่ทำงานยังไงล่ะ ตามจรรณยาบรรณแพทย์แล้วคงไม่ดีหากมีปัญหาเรื่องชู้สาวในที่ทำงาน

อีกอย่างถ้าให้คบใครเป็นตัวเป็นตนคงต้องโบกมือลา แต่ถ้าชั่วคราวทีละหลาย ๆ คนแบบนั้น ธามไทคนนี้พร้อมเสมอครับ

ปึก

“โอ๊ย!!”

เมื่อเดินมาถึงทางเลี้ยว จู่ ๆ ก็มีไม้เท้าปริศนาฟาดลงบนหลังของคุณหมอธามไทอย่างแรงจนสะดุ้งสุดตัว ทั้งยังเผลอส่งเสียงร้องดัง ๆ ออกมาด้วยความเจ็บปวด เพราะไม้เท้าที่ฟาดลงมานั้นแรงไม่ใช่เล่น ราวกับว่าคนฟาดตั้งใจหวดหลังเขาเต็มที่อย่างไรอย่างนั้นเลย

“เจ็บนะตาแก่บ้า”

ธามไทตวัดเสียงใส่ท่านประธานโรงพยาบาลด้วยความโกรธเคือง ตาคู่คมตวัดมองผู้อาวุโสที่มาเล่นซ่อนแอบตีเขาทีเผลอ ในขณะที่ท่านประธานอย่างคุณหมอกฤษฎิ์ก็เตรียมเงื้อไม้เท้าขึ้นสูงเตรียมตีคุณหมอหน้าหล่อซ้ำอีกรอบ

แต่คราวนี้คุณหมอหนุ่มรู้ทัน จึงรีบวิ่งหนีไม้เท้ากายสิทธิ์วนไปวนมา ทำเอาผู้อาวุโสเกือบหน้ามืดเลยทีเดียว

เมื่อหมดแรงจะรังแกคุณหมอหนุ่มตัวแสบ ท่านประธานกฤษฎิ์จึงพักเอาแรงไปหยุดยืนนิ่ง ๆ แล้วหายใจด้วยความเหนื่อยหอบ

7. เมียเก่าฉันเป็นเศรษฐี

ผู้เขียน: Axel Bob

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 การแต่งงานที่น่าสมเพช

ในค่ำคืนอันมืดมิด

แสงไฟภายในคฤหาสน์ของตระกูลยู่ยังส่องสว่างไสว เสียงหัวเราะครื้นเครงดังออกมาเรื่อย ๆ จากทางห้องนั่งเล่น

เจียงซุ่ยยืนอยู่เพียงผู้เดียวภายในห้องครัว ใบหน้าของหญิงสาวขึ้นสีแดงอย่างผิดปกติ เธอมองหม้อซุปด้วยความวิงเวียน ไอจากหม้อที่ลอยขึ้นมาปะทะใบหน้าทำให้เธอมองอะไรไม่ค่อยชัด

หญิงสาวมีไข้ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว

แต่เธอไม่มีแม้แต่เวลาจะออกไปหาซื้อยามากิน เธอมัวแต่สาละวนอยู่กับงานบ้านพวกนี้จนไม่ได้ออกไปไหนเลย

“นี่ เสร็จหรือยังวะ！ เธอขนาดแค่ทำกับข้าวก็ช้าขนาดนี้ นี่พี่ชายของฉันไปคว้าเอาขยะอย่างเธอมาแต่งงานด้วยได้ยังไงเนี่ย！”

ยู่โหลเดินเข้ามาในห้องครัวพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

เจียงซุ่ยได้แต่เลียริมฝีปากที่แห้งผากของตนเอง หญิงสาวคุ้นชินกับท่าทีเช่นนี้ของน้องสามีตนเองแล้ว

“อีกไม่นานก็เสร็จแล้วค่ะ”

“งั้นก็เร็ว ๆ เข้า พี่ชายของฉันกับพี่เมิ่งหนิงกำลังรออยู่” ยู่โหลออกคำสั่งให้อีกคนเร่งมือ “พี่เมิ่งหนิงน่ะไม่เหมือนกับสาวบ้านนอกคอกนาอย่างเธอหรอกนะ พี่เขาเพิ่งจะกลับมาจากการรักษาที่ต่างประเทศ เพราะฉะนั้นจะปล่อยให้พี่เขาหิวไม่ได้ เพราะถ้าพี่เขาหิวขึ้นมา พี่ชายของฉันไม่เอาเธอไว้แน่！”

เจียงซุ่ยกำช้อนในมือของตนเองแน่น เธอรู้สึกเหมือนถูกแทงทะลุหัวใจ มันเจ็บปวดเหลือเกิน

เธอคอยดูแลยู่จินเฉินและตระกูลยู่ด้วยกำลังทั้งหมดที่เธอมีมาตลอดระยะเวลาสามปี ไม่ต่างอะไรกับคนรับใช้คนหนึ่ง แต่ในสายตาของสามี เธอเทียบอะไรกับเสิ่นเมิ่งหนิงไม่ได้แม้แต่ปลายเส้นผมด้วยซ้ำ

8. วิวาห์จัดฉาก

ผู้เขียน: รริศา

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ชะนีหนีคาน

งานเลี้ยงรุ่นประจำปี เป็นอีกวันที่สร้างความเบื่อหน่ายสุดแสนให้ ‘ป่านฝัน’ เธอเบื่อกับการฉายเดี่ยวตลอดหลายปีที่ผ่านมา ในขณะที่เพื่อนสาวแต่ละคนต่างควงคู่มากับคนรัก จากนั้นก็ทยอยแต่งงานกันออกไป เหลือเพียงไม่กี่คนในวัยสามสิบอย่างเธอที่ยัง ‘โสด!!’

ทุกงาน... เธอมักตกเป็นหัวข้อสนทนา ต้องทนยืนฟังคำหยามหยันของเพื่อน หลายงานที่เธอต้องทำใจฝืนยิ้มและแกล้งเมา ครั้งนี้ก็คงหนีไม่พ้นอีหรอบเดิม ทั้งที่ประสาทสัมผัสทางหูสามารถรับรู้ทุกอย่างที่เพื่อนพูดได้ดี ในใจปวดปร่าเหมือนเหล็กแหลมทิ่มแทง แต่เธอกลับฝืนยิ้มทำตัวร่าเริงให้จบงานเหมือนเคย

บนถนนกลางกรุง มหานครที่รถติดยาวเหยียดในช่วงเวลารีบเร่ง กว่าป่านฝันจะหลุดออกมาจากลูกค้าจอมเขี้ยวก็กินเวลานัดเพื่อนไปนานโข จากที่ต้องไปแต่งหน้าทำผมที่ร้านตามนัดกับพราวลดา เธอกลับต้องตรงดิ่งมาพร้อมชุดทำงาน งานที่เธอรับผิดชอบก็แสนจะหนักหนาและวุ่นวาย จนเกือบมาไม่ทันเวลา

พราวลดาเองก็โทร. มาเร่งยิกๆ

‘แกอยู่ไหนแล้วป่าน ฉันถึงโรงแรมตั้งนานแล้วนะ นี่มันก็เลยเวลานัดมากแล้ว หรือแกจะเบี้ยวแบบลาสมินิทเหมือนงานก่อน บอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าถ้าแกไม่มา ฉันโกรธจนลูกบวชแน่ มีอย่างที่ไหน นัดที่ร้านทำผมสี่โมงเย็น ไปไม่ทันยังพอทน แต่ที่บอกว่าจะมารอหน้างาน จะทุ่มครึ่งแล้ว ยังไม่เห็นโผล่หัวมาอีก’ ทันทีที่ป่านฝันกดรับสาย พราวลดาก็บ่นเพื่อนยืดยาว ตามแบบฉบับของเลขา เธออินกับบทบาทนี้มากจนเลยเถิดมาใช้จัดการชีวิตของเพื่อนแต่ละคนด้วย

แม้อยากยกให้เป็นเลขาแม่แบบ ทว่าบางครั้งก็อยากบอกเหมือนกันว่าเธอไม่ได้จัดตารางนักธุรกิจอยู่ ถึงพลาดเรื่องเวลาไม่ได้สักนาที

“อือ! ฉันไม่เบี้ยวหรอกน่า เพิ่งเสร็จประชุมกับลูกค้า นี่ฉันก็ขับรถอยู่ ใกล้จะถึงโรงแรมแล้วแหละ อือ! ฉันจะเหยียบมิดคันเร่งเลยเป็นไง”

ป่านฝันเย้าเพื่อน สลับกับปลายสายที่ยังบ่นไม่หยุด แต่พอเธอบอกจะเหยียบมิดคันเร่ง ปลายสายถึงกลับขนลุกซู่ กลืนน้ำลายฝืดลงคอ เพราะรู้จักวีรกรรมแม่สาวตีนผีอย่างป่านฝันเป็นอย่างดี

9. Hot Love ของรักท่านประธาน

ผู้เขียน: ณดารินทร์

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ตอนที่ 1 สูญเสีย

สาวน้อยร่างบางผิวขาวจัดดวงตาบวมช้ำแดงก่ำนั่งมองรูปหน้าศพที่ตั้งคู่กันสองรูปนิ่งๆ ไม่ขยับตัวไปไหนมาหลายชั่วโมง เป็นที่น่าสลดใจแก่ผู้พบเห็นเป็นอย่างมาก

“พั้นช์ หักอกหักใจซะเถอะลูก หนูเป็นแบบนี้พ่อกับแม่จะยิ่งเป็นห่วงนะ เชื่อป้านะลูก”

พิมพ์มาดา เพื่อนที่สนิทที่สุดของผู้หญิงที่นอนอยู่ใน

โลงศพ ตรงเข้าสวมกอดและเอ่ยปลอบใจสาวน้อยตรงหน้าที่ตัวเองรักเหมือนลูกที่มีชะตาชีวิตที่น่าสงสาร เพราะต้องเสียพ่อและแม่ซึ่งเป็นที่พักพิงสุดท้ายไปพร้อมๆกันจากอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่างกะทันหัน

“ป้าพิมพ์”

สาวน้อยกอดเพื่อนรักของแม่แน่นอย่างต้องการที่พักพิง สาวน้อยวัยสิบแปดปีอย่างเธอ โลกทั้งใบมันถล่มไปตรงหน้าแล้วกับเหตุการณ์ในครั้งนี้

“ป้าเสียใจด้วยนะลูก แต่พั้นช์ต้องเข้มแข็ง พ่อกับแม่จะได้ไม่ห่วง”

พิมพ์มาดากอดสาวน้อยที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นเจียน

จะขาดใจแน่นขึ้น ไม่รู้ว่าทั้งคืนที่ผ่านมาจนถึงบ่ายวันนี้ หลานสาวของเธอได้หลับได้นอนหรือได้กินอะไรบ้างหรือยัง เพราะเด็กผู้หญิงตัวคนเดียวที่ต้องเผชิญกับความสูญเสียพร้อมกัน

แบบนี้ คงยากที่จะรับไหว

แม้เธอเองพอรู้ข่าว ก็ส่งเลขาและผู้ช่วยมาจัดการเรื่องรับศพและจัดงานศพให้เรียบร้อย แล้วรีบหาตั๋วเที่ยวที่เร็วที่สุด

บินจากอเมริกาแล้วตรงดิ่งมาที่นี่ทันที แต่ก็ยังช้าไปเป็นวัน

“พั้นช์ไม่เหลือใครแล้ว พ่อกับแม่ทิ้งพั้นช์ไปแล้วค่ะ”

“พั้นช์ยังเหลือป้า ป้าจะไม่มีวันทิ้งพั้นช์ไปไหน ไปอยู่

กับป้านะลูก ต่อจากนี้ป้าจะดูแลพั้นช์แทนแม่เอง ไปเป็นลูกสาวของป้าอีกคน แม่ก็จะได้หมดห่วงด้วย โอเคไหม”

“ได้หรอคะ แล้วครอบครัวของป้าพิมพ์จะไม่ว่าอะไร

หรอคะ”

“ได้ลูก ไม่มีใครว่าอะไรหรอก ป้าอยู่คนเดียว ส่วนใหญ่ลุงเขาก็อยู่อเมริกา ส่วนพี่ๆ ตอนนี้ก็เรียนกันอยู่ที่อเมริกากันหมด ยังไม่มีใครกลับมาเลย ต่อให้กลับมาก็ไม่มีปัญหาเพราะบ้านเราใหญ่โตขนาดนั้น มีพั้นช์มาอยู่เป็นเพื่อนป้าก็ดีจะตาย ทุกวันนี้

ก็เหงาจะแย่ เดี๋ยวป้าจะให้คนไปจัดการเรื่องของใช้และเสื้อผ้า

ให้ไปขนเข้าบ้านป้าเลย ส่วนเรื่องอื่นๆ เดี๋ยวเราค่อยทยอยๆจัดการนะลูก”

“ขอบคุณมากค่ะ ป้าพิมพ์”

10. ภรรยากระดูกเหล็ก

ผู้เขียน: Kaleb Mugnai

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 เราหย่ากันเถอะ

“คุณฉวี่ ยินดีด้วยนะคะ คุณตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้วค่ะ”

ขณะที่กำลังอ่านผลการตรวจร่างกายและได้ยินสิ่งที่หมอพูด ดวงตาของฉวี่ชิงเกอก็สั่นขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอท้องงั้นเหรอ？

หลังจากยืนยันอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ ฉวี่ชิงเกอก็ออกจากโรงพยาบาลมาด้วยใบหน้าที่มีความสุข พอเดินไปถึงประตูก็ยกโทรศัพท์โทรออก

“มีเรื่องอะไร？” เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายในสายดังขึ้นมา

เขาคือสามีของเธอเอง ฟู่หนานจิ่น พอได้ยินเสียงที่เย็นชานั้น ฉวี่ชิงเกอก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่พอนึกถึงเรื่องลูก เธอก็มีความสุขขึ้นมาอีกครั้ง

คำพูดมันติดอยู่ที่ปากแล้ว แต่ฉวี่ชิงเกอกลับลังเล เธอเพียงแค่ถามออกไปว่า “คืนนี้คุณจะกลับมาไหม？ ฉันมีเรื่องบางอย่างอยากจะบอกคุณ”

เรื่องนี้ ค่อยเก็บไว้บอกเขาเองต่อหน้าเขาดีกว่า！

“ไม่รู้เหมือนกัน”

หลังจากเขาพูดจบ โทรศัพท์ก็ถูกตัดสายไปทันที

ฉวี่ชิงเกอถอนหายใจและกลับไปที่บ้าน ทันทีที่เธอเปลี่ยนรองเท้าเสร็จ เสียงสาปแช่งด่าทอก็ดังมาจากห้องนั่งเล่น “ฉวี่ชิงเกอ ตอนบ่ายเธอหายหัวไปไหนมา เสื้อผ้าก็ไม่ซัก งานบ้านก็ไม่ทำ แถมยังไม่รับโทรศัพท์อีก เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็งใหญ่แล้วนะ！”

คุณแม่ฟู่ยืนขึ้น พลางมองมาที่ฉวี่ชิงเกอด้วยสายตารังเกียจเดียดฉันท์ แล้วก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า “รีบไปทำกับข้าวให้ฉันกินสิ！”

ฉวี่ชิงเกอก้มหน้าลง เธอเคยชินกับนิสัยท่าทางแบบนี้ของคุณแม่ฟู่ตั้งนานแล้ว เธอไม่ตอบโต้อะไรกลับ ได้แต่ตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงไปว่า “ได้ค่ะคุณแม่”

หลังกินข้าวเสร็จ ฟู่หนานจิ่นก็ยังไม่กลับมา ฉวี่ชิงเกอนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น เธอลูบท้องตัวเองไปมา และรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย