ทวงรักคนใจร้าย

ครื่นน... ซ่าาาา....

ค่ำคืนที่พายุโหมกระหน่ำซัดสาดกับหลังคาบ้านริมรักหลังเล็กจนเกิดเสียงดังลมห่าใหญ่ก็พัดแรงไม่ยอมหยุดจนพราวพิ้งค์หญิงสาวในชุดนอนสีหวานนั้นนอนไม่หลับด้วยห่วงกลัวว่าต้นไม้ใหญ่หน้าบ้านจะโค่นลงมาทับบ้านหลังเล็กของเธอ

"ทำไมลมแรงแบบนี้นะ"

มือเรียวแหวกม่านสีครีมมองลอดผ่านหน้าต่างบานกระจกออกไปยังข้างนอกบ้านด้วยสีหน้ากังวล

เปรี้ยงง..

"ว้ายย.."

สาวเจ้าสะดุ้งโหยงกรีดร้องเสียงดังเมื่อจู่ๆอัสนีบนฟากฟ้าก็ฟาดลงมาเสียงดังกระหึ่มจนบ้านสั่นไปทั้งหลัง

"แอะ...แอ้..."

เสียงของยัยหนูตัวน้อยที่นอนอยู่ในเปลส่งเสียงงอแงเพราะความตกใจเสียงฟ้าจนตื่นคนเป็นแม่จึงรีบเดินห่างออกจากบานหน้าต่างปรี่เข้ามาอุ้มลูกสาวมากอดไว้ในอ้อมอก

"ชู่ว...ไม่เป็นอะไรนะคะ..แม่อยู่นี่แล้วน้าคนเก่ง"

"แอ้..แง่..แง่.."

ยัยหนูแก้มย้วยวัยสองขวบยังคงร้องให้ไม่คิดผ่อนจนคนเป็นแม่ต้องรีบเปิดฝาขวดนมให้คนที่กำลังงอแงได้กินนมเสียงร้องจึงสงบลงได้มือเรียวขยับตบก้นลูกสาวเบาๆขณะที่เจ้าแก้มย้วยกำลังง่วนอยู่กับการกินนมเพื่อเป็นการกล่อมให้หลับ

พราวพิ้งค์เปรยสายตามองลูกสาวที่อยู่ในอ้อมอกพรางนึกถึงคนที่เป็นพ่อของลูกด้วยใบหน้าของลูกสาวไม่มีส่วนไหนเลยที่เหมือนกับเธอ

"ถ้าพ่อเค้ารู้ว่าแม่มีหนูเค้าจะว่ายังไงนะ"

เสียงหวานเปรยอ่อนดวงตากลมโตหลุบลงต่ำนัยห์ตาฉายแววเศร้าพราวพิ้งค์เชื่อว่าคนๆนั้นคงไม่สบอารมณ์แน่หากรู้ว่าเธอปล่อยให้ตัวเองท้องแต่ถึงอย่างไรเธอก็ไม่คิดจะกลับไปเจอเขาหรือบอกกับเขาเรื่องลูกอยู่ดี

พราวพิ้งค์คุณแม่เลี้ยงเดี่ยววัย24ปีเธอเป็นหญิงสาวตัวเล็กหุ่นนาฬิกาทรายอกเป็นอกเอวเป็นเอวสูง158หน้าตาน่ารักน่าชังใบหน้าของเธอรูปไข่ผมยาวดกดำสลวยคิ้วเรียวบางได้รูปดวงตากลมโตดั่งลูกแมวขนตางอนยาวปากนิดจมูกหน่อยผิวพรรณผุดผ่องขาวอมชมพู