วิวาห์ 365วัน

ถ้าหากเรารักใครสักคน เราก็จะสามารถทำทุกอย่างได้เพื่อเขา...

ก๊อกๆๆ

พระพายหญิงสาวท่าทางเรียบร้อยใส่แว่นหนาเตอะ เธอกำลังเคาะประตูของห้องพักห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องของภูมิแฟนหนุ่มคนแรกและคนเดียวของเธอ ทั้งสองคบหากันมานานหลายปีตั้งแต่มัธยมจนถึงปัจจุบัน แต่ถึงแม้จะคบกันมาหลายปีแล้วทั้งสองก็ไม่เคยมีอะไรกันเกินเลย เพราะหญิงสาวเป็นผู้หญิงที่หัวโบราณมากๆ สิ่งที่เธอสามารถให้แฟนหนุ่มของเธอได้ก็มีเพียงแค่การจับมือเท่านั้น

ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว และเป็นวันเกิดของแฟนเธอ พระพายเลยตั้งใจทำเค้กมาอวยพรให้เขาเป็นคนแรก

ก๊อกๆๆ

พระพายยกมือขึ้นเคาะประตูอีกครั้ง เมื่อแฟนหนุ่มของเธอยังไม่เดินออกมาเปิดประตูให้

“หรือว่าจะนอนแล้ว” พระพายพูดพึมพำออกมา เวลาดึกดื่นขนาดนี้แฟนของเธอคงจะนอนหลับไปแล้วแน่ๆ พระพายจึงถือกล่องเค้กด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกมือหนึ่งเธอก็ล้วงมันเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบกุญแจออกมาไขประตูห้อง

เธอเปิดประตูเข้าไปช้าๆ แล้วปิดเอาไว้ตามเดิม ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อเอาเค้กออกมาปักเทียนแล้วจึงจะเอาไปเซอร์ไพรส์แฟนของเธอในห้องนอน

เมื่อเธอปักเทียนและจุดไฟเรียบร้อยหมดแล้ว เธอก็ยืนมองเค้กตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข เธอยกมันขึ้นมา แล้วเดินตรงไปยังห้องนอนที่ประตูเปิดอ้าเอาไว้ ภายในห้องนอนนั้นมืดสนิท

“เซอร์ไพรส์...” พระพายพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่รอยยิ้มของเธอจะต้องหุบลงช้าๆ เมื่อแสงเทียนที่เธอจุดมันสามารถทำให้เธอมองเห็นว่าบนเตียงนั้น มีแฟนของเธอกับผู้หญิงคนหนึ่งนอนกอดกันด้วยสภาพที่ท่อนบนเปลือยเปล่าทั้งคู่

พระพายตั้งสติสักพักเพราะคิดว่าตัวเองคงตาฝาด เธอเอื้อมมือไปกดสวิตซ์ไฟเพื่อให้ตัวเองได้เห็นอะไรชัดเจนขึ้น

แสงไฟสว่างจ้าขึ้นภายในห้อง ภาพทุกอย่างฉายชัดอยู่ตรงหน้าพระพายอย่างชัดเจน

แผละ!

เค้กปอนนั้นที่เธอถืออยู่ล่วงหล่นลงสู่พื้นทันที ความรู้สึกทุกอย่างมันตีตื้นขึ้นมาจุกอยู่ที่อก ขณะที่ดวงตาของเธอก็เริ่มคลอด้วยหยาดน้ำตา

“ใครวะ!” ภูมิ แฟนหนุ่มของเธองัวเงียตื่นขึ้นมาอย่างอารมณ์เสีย เมื่อแสงไฟมันส่องเข้าตาของเขา เขาพึ่งจะหลับได้เพียงไม่นาน เพราะกิจกรรมบนเตียงที่พึ่งทำจบไป