KEEP IN CAGE! l ล่ามรัก!

IN

ไว้ในอ้อมกอด ภาพนั้นพอมองแล้วรู้สึกโมโหจนเลือดตาแทบกระเด็นออกมา กองทัพกำลังคิดว

กลัวแล้วยกนิ้วขึ้นมาชี้หน้า กองทัพได้แค่ยืนมองนิ่ง ๆ เพราะลูกน้องของคิรินทร์ก็ล้อมเต็

งเอาไว้ กองทัพไม่ยอมแน่ถ้าปั้นจั่นจะตกเป็นของคนอ

่วโมงผ่

หน้าตาดึงดูดคนนี้เอาแต่เงียบตลอดทาง ขณะที่ปั้นจั่นเองก็พยายามคิดหาทางหนีตลอดเวลา เพราะไ

อดพ้นจากเรื่องบ้าบอคอแตกนี่ได้ แต่ถ้าพูดตามหลักความเป็นจริงแล้วคิรินทร์ไม่มีส่วนไหนที่ผิดเลยสักนิด คนที่ผิดคือกองทัพต่างหาก ผู้ชายคนนั้นเป็นคนทำ

่งแข็งเป็นไม้อยู่นานแล้วเถอะ ปั้นจั่นมองคิรินทร์ด้วยสายตาหวาดระแวง คิรินทร์คงรู้จักเด็กคนนี้น้อยเกินไปล่ะมั้งถึง

ลบไป

าะเริ่มที่จะอารมณ์ไม่ดีแล้วนิด ๆ เขาจ้องหน้าอีกคนเพื่อบอกว่าอย่าไ

...อย่า

ึ่

อะมากจนปั้นจั่นตกใจ ตอนที่พูดเขาก็จ้องลึกเข้ามาในดวงตาปั้นจั่นแบบไม่หลบสักนิด อีกทั้งเสียงเมื่อกี้มันก็แหบต่ำซะจนน่ากลัว เขาดูเหม

งอ่อนเพื่อขอร้องเขา คิรินทร์ค่อย ๆ หันกลับมาสีหน้าแสดงชัดว่าหงุดหงิดแต่พอหันมาเจอเด็กจอมพยศคนเดิมคนนั้นมันหายวับไปแล้ว ก

แค่ไหนอยู่...เขาไม่ได้โง่ดักดานถึงกับไม่รู้ว่าคิรินทร์พามาที่น

ปั้นไม่ชอบ ปล

หมือน

ค์สร้างผู้ชายคนนี้ขึ้นมา คิรินทร์เหยียดยิ้มร้ายกาจเขาใช้ฝ่ามือไล้ไปตามกรอบหน้าเรียวเล็กของปั้นจั่นอย่าง

็นคนแรก..

ั่

นึ่งคำแล้วมองเด็กอวดดีคนนั้นที่คิดว่าจะวิ่งหนีเขาพ้น เขาวิ่งตามไปแค่ไม่กี่ก้าวก็กระชากตัวเด็กนั่นกลับมา

กระพุ้งแก้มอีกคนจนรู้สึกเจ็บ บังคับให้โพรงปากเล็ก ๆ เปิดเผยอให้เขาฉกฉวยความหวานจากหลีบปากที่ชอบด่าแสบ ๆ นั่น โดยไม่สนใจสายตาของลูกน้องสองสามคนที่ยืนคุ

านว

กพันธนาการณ์ของคิรินทร์ ชายร่าสูงโปร่งกลั้วหัวเราะในลำคอ เหตุการณ์เริ่มเลวร้ายขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อคิร

มัน เด็กคนนั้นใช้กำปั้นเล็ก ๆ ทุบแผ่นหลังเขาและดีดขาไปมา หัวที่ห้อยโตงเตงอยู่มันทำให้เวียนหัว หน้ามืดไปชั่วขณะ ในขณะเดียวกัน แสงสว่างวาบจากรถยนต์คันหนึ

้นน

รู้ได้ในทันทีว่าใคร ก็แค่ไอ้เด็กสารเลวกองทัพ

ึ

๊ยด

งียบค้างไป กองทัพลงมาจากรถด้วยสีหน้าอยากฆ่าคนเต็มที กระชากตัวเด็กคนนั้นมากันไว้ข้างหลังแล้วในจังหวะเดียวกันก็หันกลับมาซัดคู่อริด้วยหมัดหนัก ๆ คิรินทร์หันใบหน้าที่มีเลือดซึมตรงมุมปา

ม่ให้ ถ้ามึงลุ

มึงบอกว่าจะใช้เด็กนั่นเป็นของ

มึงจะเอาเท่าไหร่บอ

มันบอกกูแล้วว่ามันยังซิง...กล้าพ

ทัพกดเสียงต่ำ เขาจ้องหน้าคิรินทร์เขม็ง อยากจะลั่นไกใส่มันจริง ๆที่บังอาจมาแตะต้องคนของเขา ถึงอย่างนั้นตอนนี้กองทัพคิ

กข้าง ๆ กายนั่งนิ่งและเงียบ ปั้นจั่นขอบตาแดงก่ำแม้ว่าตอนนี้

้านของกองทัพซึ่งไม่ใช่ไม่เคยมาแล้วปั้นจั่นก็ปริปา

กันก

่มีอะไ

” กองทัพพูดเสียงอ่อนปนขอร้องให้ช่วยฟัง ปั้นจั่นเลือกที่จะหันหน้าออกไปมองน

ทัพทำเกินไป

…

กลับมามองหน้ากัน ปั้นจั่นเงียบ ปล่อยให้ความคิดบางอย่างมันค่อย ๆ ทำงานช่วยกันช้า ๆ เพราะว่าเขารักกองทัพบางส่วนถึงให้อภัยไปแล้วเกือบครึ่ง พอหันมามองหน้าเขายิ่งทำให้อ่อน

. ทัพขอโท

ีกแล้วเ

วอน อ้อนวอนด้วยคำพูดเพราะ ๆ เขารั้งปั้นจั่นไปกอดจมแผงอกเพราะเห็นน้ำตาใส ๆ คลอหน่วยตาแล้วมันทำใจไม่ได้ กองทัพรู้สึกทำอะไรไม่ถูกได้แต่กอดปลอบและล

าดเองแหละ โง

อึก...เรา

อโ

์ทำอยู่และที่ร้องออกมาเพราะมันรู้สึกเจ็บปวดภายในใจลึก ๆ อยู่เหมือนกัน เขารักกองทัพถึงได้เป็นแบบนี้ ก

โทษ เรื่องมันจะวนไปวนมาแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่ แถมเมื่อกี้คิรินทร์... คิรินทร์ก็ยังมาจูบกั

ไอศกรีมเยอะ ๆ เลยดีไหม?” กองทัพดันตัวปั้นจั่นออกแล้วยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้เบา ๆ เขาพูดแต่เร

.. อื

ไหมล

ก็ง่าย ๆ