KEEP IN CAGE! l ล่ามรัก!

IN

อเริ่มโมโห สติก็แตกอีกรอบ ปั้นจั่นขมวดคิ้วชักสีหน้าถามเขาเสียงแข็งกระด้าง แววตาเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธจัด ๆ ค

รื่องนี้ พี

ึ่

วลาถัดมากเพราะอีกคนเอาแต่พล่ามเรื่องไอ้นรกส่งมาเกิดกองทัพไม่หยุดหย่อน เขากระชากแขนเด็กคนนั้นเข้ามาใกล้กันมากกว่าเดิมด้วยความรุนแรง

เรา... ถะ ถ้าเขารู้ว่าอยู่ตรงนี

ูปั้นจั่น คงหัวอ่อนมากเลยสิท่า ถึงไม่ร

้บะ

ร้านแสนอันตรายขยับเข้ามากล้จนปั้นจั่นสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนจัด กลิ่นบุหรี่เจือจางตามร่างกายของคิรินทร์ มันส่งผลให้ลมห

้นมาทำไม พี่จะทำแบบนี้กับปั

่นชะงัก ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ในจังหวะที่ริมฝีปากบางลึกของคิรินทร์โน้มลงไปหวังจะมอบจูบแสนนุ่มนวลให้ เสียงริงโทนขอ

...พวกเข

คอดังอึก คิรินทร์ยกยิ้มมุมปากจากนั้นสีหน้าเขาก็เปลี่ยนฉับพลัน พอกองทัพโทรมาเขาก็ดูโกรธมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว จ

้นหายมาแบบนี้ แล้วมันจ

พยายามไม่ส่งเสียงร้อง แม้จะไม่ต้องการอยู่ใกล้ชิดกับเขามากขนาดนี้ก็ตาม สายตาโหดเหี้ยมของคิรินทร์ส่งม

ึงทำเหี้ยอะไรกับปั

ห้องนั่งเล่น นั่งลงก่อนถึงจับอีกคนมานั่งทับตัก ปั้นจั่นดิ้นขลุกขลักแต่ก็หลุดออกจากพันธนาการดึงดันของคิรินทร์ไม่ได้ สุดท้าย เพราะอยาก

กตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งมึงยังไม่เว้น คิดจะเอาคืนกูก็ให้

จนหมด” คิรินทร์ตอกกลับเสียงต่ำ เขาเหมือนโกรธดูจากแววตาที่แข็งกร้าว แต่ประโยคเมื่อกี้ของเขามีอีกคนที่รู้สึกโกรธมากกว่า

ฟนกูเหรอ…’ กองทัพพูดกลั้วหัวเราะไปพลาง ๆ โดยที่ไม่คิดว่าใครสักคนจะฟังมันอยู่ เพราะเป็นกองทัพล้วน ๆ ปั้นจั่นถึงรู้ส

ส่วนอีกข้างก็ใช้ไล้กรอบหน้าเรียวเล็กไปมา เขาไม

ๆ เดียว...เอาไหมล่ะ กูยก

ต่นิดเดียว หยาดน้ำตาหลากหลายกลิ้งลงอาบแก้มขาว คิรินทร์อึ้งไปเหมือนกันไม่คิดว่ากองทัพจะพูดออกมาแบบนั้น ถึงแม้ว่ามันจะเป็นคำประชดประชันเพราะอย

หี้ยอะไรออกมา รู้ต

เหลือหรอก...เพราะฉะนั้นอย่าได

่ากูจะเอา...ของเหลือใช่ไหมวะ งั้นมึ

ตะคอกสั่นออกมา คำพูดคำจาของพวกเขาสองคนเหมือนใบมีดคม ๆ นั่นแหละ ไม่มีใครดีไป

กจะดูแลปั้นให้ดีที่สุดกูถึงได้หลีก

.

..ปั้นจั่นไม่ใช่ของรีไซเคิลที่มึงคิดอยากใช้เม

ิ

ราะทำอะไรไม่ได้ คนที่ปั้นจั่นรู้สึกด้วยมาก ๆ มันไม่ใช่เขายังไง วันนี้ก็เป็นยังงั้นวันยังค่ำ ตั้งแต่สองปีที่ผ่านมาจนถึงวันนี้เด็กคนนี้ไม่เคยคิดจะมองคนอื่นหรือคนไหน... พอคิดแบบนั้นแล้ว

ี่จะยอมหรือ

ันต่อ

ร์ก็ยังไม่ได้กลับมาที่ห้องนี้ แม้ว่าปั้นจั่นกำลังตกอยู่ในอารมณ์พรั่นพรึง ไม่รู้สักนิดว่าชีวิตกับเผชิญอยู่กับอะไร ถึงไม่ต้องการ

นประสาทคิรินทร์เล่น ๆ รู้เพียงแค่ว่ามันย้อนมาทำร้ายหัวใจปั้นจั่นอย่างหนัก พอร้องแล้วเอาแต่เพ้อเร

ก...

มตื่

…

บ หรือไม

กลับมาแล้วจ้องเขาด้วยด้วยสายตาขุ่นเคือง จับคนอื่นมาขั

วามเป็นเจ้าข

ย่างหงุดหงิด ปั้นจั่นเบิกตาโตใส่เขาแล้วพอเห็นเด็กอวดดีคนนั้นเอาแต่จ้องเขาไม่ละสายตา ชา

าหาเรื่

์ขมวดคิ้วจากนั้นก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าสีเทาติดผนังห้องนอนของเขาเอง ระหว่างที่กำลังหาเสื้อผ้าให้

ดี ๆ

อยากอาบน้ำไงเล่า

ำ... ปั้นจั่นชะงักกึก เขากลัวคิรินทร์ก็จริงแต่ไม่อยากแสดงออกว่ากลัวให้อีกฝ่ายได้

ขะ ขอยืมเสื้อผ้าชุด

่นั่งอยู่บนเตียงจิ๊ส์ปากใส่เขาเป็นว่าเล่น และไม่ใช่ว่าคิรินทร์ไม่ได้

…

กัน จากนั้นก็เดินล้วงกระเป๋ากางเกงออกจากห้องไปแบบไม่พูดอะไรออกมาอีก ปั้นจั่นขมวดคิ้วมองแผ่นหลังของผู้ชายคนนั้น พลางคิดว่าตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอกันคิรินทร์เ

รินทร์เป็นผู้ชายนิสัยใจคอแบบไหนกันแน่

ไม่กี่ครั้งแล้วจับเข

หมล่