KEEP IN CAGE! l ล่ามรัก!

IN

ัดมา

็กของบ้าน จากนั้นตัวเองก็ขึ้นไปอาบน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จปั้นจั่นเลือกสวมชุดไปรเวทสีขาวและกางเกงแสล

่ชายนั่งไขว่ห้างดื่มกาแฟอยู่ พอมองสลับไปที่ห้องครัวถึงได้รู้ว่าทำไมพี่ชายถึงไม่ยอมเข้าไปทานข

ี่

ืม

ก่อนจะเอ่ยถาม ปรเมศร์ไม่ตอบอะไรแต่ชี้นิ้วไปที่กระเป๋าเดินทางสองสามใบน

ู่บ้านอีกสองสา

นะ...อีกสักพักพี่ก็จะออกไปแ

ยน้อยนี่ม

นตัวเตรียมลุกเดินหนีตามสเต็ปเด็กขี้งอนแต่ปรเมศร์ก็คว้าร่างเล็กมากอดจมอก จากนั้นก็ไล่ฟัดแก้มนุ่มนิ

นายมากกว่าน้อง ๆ

ยังไงพี่ก็ทำเพื่

าเบา ๆ พลางกระดกเท้าขึ้นมา ส่วนปั้นจั่นก็ใช้โอกาสนั้นเดินหนีออกมาเลย เรียงตะโกนเรียกชื่อเขาดังลั่นบ้าน ยัย

ก่อนนะ

ยคนโตที่ด้านนอก เสียงล่ำลาดังขึ้นมาตามปกติที่ปรเมศร์จะเดินทางกลัยบไปทำงาน ปั้นจั่นชินกับมันแ

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาตอนที่ปั้นจั่นนั่งลงที

ไปพลาง ๆ ก็เพลินดีเหมือนกัน ว่ากันตามตรงแล้ว... ปั้นจั่นมีใบหน้าที่คล้ายกับเด็กผู้หญิงมากจริง ๆ ใบหน้าเรียวเล็กและแก้มเนียนใสที่ขึ้น

้นจั่นยังสำคัญอยู่ไหม ถ้าเกิดว่าสำคัญแล้วมันสำคัญมากแค่ไหน... เขามีหลาย ๆ อย่างที่ยังไม่ได้บอกแฟนตัวเองและคิดว่าตัวเองยอมทำได้ทุกอย่าง ถ้าหากว่าได้ครอบครองปั้นจั่นไว้เพียงคนเดียว หรือว่

ัพ

ฮ

ไหมเล่า! เรากิน

วอีกฝ่ายไปก็เอื้อมมือขยี้เส้นผมคนรักเล่นจนมันฟูฟ่อง เสียงบ่นอู้อี้ดังตามหลังมา กองทัพแค่นยิ้มเมื่อได้ยินมัน...

นี้ปั้นจั่นไม่รู้ว่าทำไมกองทัพดูใส่ใจตัวเองมากขึ้น แต่นั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องดี ๆ ไม่ใช่เหรอ...? รถยนต์สีสะดุดตาจอดตรงบริเวณทาง

องโหนรถไฟฟ้ามาทำงานแน่เลย” คนตัวเล็กหันมาพูดกับคนข

ะหยิบกระเป๋าเป้เล็กพาดบ่าแล้วตั้งท่าเปิดประตูรถก้าวออกไปแต่กองทัพกลับคว้าแขนข้างหน

ห

านกี่โ

โมงเย็น ท

จริงอยู่ที่พักนี้ ชีวิตของเขามันโดนผู้ชายอันตรายอีกคนตามป้วนเปี้ยนแต่ว่าปั้นจั่นก็รอดมาได้อย่างหวุดหวิดทุกครั้ง เด็กหัวอ่อนคนนั้นก็เพีย

ด้สิ เรา

รักป

ให้ปั้นจั่นหน้าแดงซ่านหนักขึ้นไปอีก ประโยคบอกรักจากคนที่เรารักเป็นใครบ้างจะไม่ขัดเขิน ยิ่งกับผู้ชายที่ปั้นจั่นเองก็ตกหลุมรัก

ปั้นลองพ

พูดอ

ส่วนปั้นจั่นก็ทำหน้ามู่ทู่ใส่เขาแทน ปั้นจั่

ร

กใค

ั้นมองอะไรอย่างอื่นไม่เห็น เขาว่ากันว่าความรักทำให้คนเราตาบอด สำ

้หรอกและจะไม่

วคำนั้นกำลังจะฆ่าเขาให้ตายท

ันเปื้อนของทางร้านอาหารออกแล้วจับมันแขวนไว้ที่เดิม วันนี้ทั้งวันลูกค้าเยอะมาก ๆ ไม่แปลกที่จะรู้สึกเหนื่อยล้าและอ่อนแรง บอกตามตรงว่าตั้งแต่ไม่มีพ่อกับแม่ ชีวิตของปั้นจั่นงานและเงินมันสำคัญมากจริง ๆ เ

หลังจากได้ยินเสียงนาฬิกาดังขึ้นเป็นเวลาเลิกงานพอดีเป๊ะ เจ้าตัวก็เดินเหมือนคนไร้วิญญาณออก

เอ่อ

เราต้องแยกกันไปดูในครัวกับขยะหลังร้าน เร็ว ๆ เข้า!” พี่ผู้จัดการพูดจบทุกคนก็แตกตื่นกันเป็นผึ้งแตกฝูง ปั้นจั่นพลางตกใ

ยู่กับการจัดของบนโต๊ะและทำความสะอาดมันอย่างตั้งใจที่สุด ใช้เวลาอยู่ตรงนี้หลายนาทีอยู่เหมือนกัน คนอื่น ๆ ก็พากันอยู่ในครัว บางส่วนก็ทำความสะอาดด้านหลังกันยกใหญ่ ภายในร้านอาหารเลยมีแค่ปั้นจั่นเพียงคนเดียว

นในหัวสมองปั้นจั่นตลอดเวลา ทำให้เด็กคนนั้นมีสติ เจ้าตัวรีบหมุนตัวกลับม

ะกักแต่ว่าร่างกายปั้นจั่นกับนิ่งและระวังตัวพอสมควร เพราะว่าตรงนี้มีแค่พวกเขาสองคนด้วยรึ

ถ้าจะเข้ามา แล

มทั้งใช้กำปั้นทุบบ่ากว้างแล้วผลักอกแกร่งออกอย่างรุนแรง เสียงดังเ

พอดี เสียงอุทานของเธอจึงเอ่ยขึ้นมาพร้อม ๆ กับท่าทางตกใจจนต้องดึงแขนปั้นจั่นออกมาจ

๊ยะ

! ปั้นจั่นทำอะไรของเธอน่

คาดเดาอะไรไม่ได้ตามเคย แต่มันดูน่ากลัวกว่าทุกที... วินาทีนั้นปั้นจั่นหน้าชาไปเลยเหมือนกับว่าโดนเขาตบหน้าคืนหลาย ๆ ที แววตาที่เคยน

ั้นจั่นหวั

ู้สึกหนาว ๆ สลับก

ำลายลงคอ ดวงตาแข็งกร้าวเริ่มอ่อนลงอย่างจำใจ ทั้งรู้สึกกดดันและอึดอัดหัวใจอย่างมา

กได้ยิน

ายตาดุดันของเจ้านายเธอจึงไม่กล้าตามไปอีก ปั้นจั่นโดนลากถูไปตามพื้นบริเวณห้างสรรพสินค้าท่ามกลางสายตาผู้คนร้อนพัน น้

ดนะ! มายุ่งว

เล็กกำลังหวาดกลัวเขาจนตัวสั่นไปหมด... ที่ผ่านคิรินทร์อาจจะดูรุ

ปล่อยนะ อ

มาราวกับคำประกาศิตซึ่งมันได้ผลเด็ดขาดทันที น้ำตาหยดหนึ่งร่วงเผาะลงพื้นเพราะความกลัวแล่นทั

แล้ว เขาก็แค่

ั่นไม่เคยมองว่าเขาเ