เจ้าสาวสายละมุน

ยวอย่างอาหมวยเยาวราชให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ก็เล่นเอาเหนื่อย เธอหยิบชุดสวยกระโปรงพองเสื้อลายแมวน่ารัก ดัดผมสีน้ำตาลให้

่งกับเวลา เป็นโชคดีที่น้อง ๆ มาเปิดประตูเหล็กซึ่งเป็นแบบดึงขึ้น

ุ๊กตาเพื่อป้องกันมลพิษจากภายนอกที่มีรถสัญจรไปมาตลอด ในทุก ๆ เช้าจะมีลูกค้ามายืนรอต่อค

ู้คนที่จะต้องไปหาซื้ออาหารร้านอื่น เป็นเหตุให้เจ้าขอ

านี้เธ

ือเธอไปงานแต่งผู้ชายคนนั้นมา คนที่ทุกคนเข้าใจว่าเป็นแฟนหนุ่ม ออ... ก็ไม่ใช่สินะเ

ขนาดคุณพ่อคุณแม่ยังเดินทางมาหา คุณพ่อไม่ลืมดอกไม้สำหรับตกแต่งแจกันในร้าน คุ

ีพ่อแม่เสมอ ไว้วันหยุดนี้ไป

้ว พ่อว่าผู้ชายเยอะแย

้างสองคนเนี้ยน่ารัก ไม่

ารมณ์ดีจากชายร่างสูงให

กมาให้ใครเห็น ด้วยความที่ถูกเลี้ยงมาให้ช่วยเหลือตัวเอง

สาวเป็นคนต้นคิด ตั้งใจเปิดร้านให้คุณแม่ผู้ช

มยิ้มไม่ได้ มันเป็นภาพที่เห็นอยู่บ่อยครั้งคราวสองหนุ่มสาวรุ

่งหินมองผ่านไปเป็นรั้วมหาวิทยาลัยเอกชน นักศึกษาเดินกันขวัก

สาวไม่ค่อยดีนัก แต่จำเ

ลิกรากันไปอาจเป็นเพื่อนกันได้...หรือว่าไม่ได้... ลูกลองคิดดูอ

ประกายแน่วแน่ยามสบมองสีห

รกิจลูกก็จะเจริญรุ่งเรืองไปด้วย เรื่องแต่งงานเป็นการตัดสินใจของเข

น่อย เนยว่าเนยมีจุดยืนในชีวิตอยู่ค่ะ” เธอฉีกยิ้มกว้างหวานให้คุณแม่สบายใ

์สินเวลาปิดร้าน ซึ่งมหา’ลัยเปิดกว้างพื้นที่หลายไร่คงไม่มีใครมาคอยเฝ้าตลอดทุกตารางนิ

ลายเซ็นเบิ้ลสองเป็นคนค้ำให้เธอกู้ธนาคารทีเดียวผ่า

ถอะ... คนจะไปเขาตัดสินใจแล้ว เราก็ปล่อยเขาไป” คุณพ่อให้กำลังใจลูก

ไปเข้างานก่อนนะคร

ะ ไว้เจอกั

อยกมือประนมแนบอกอย่างงามช้อยสมกุลสตรี แจกหอมฟอดใหญ่อย่างเ

ธอยิ้มดีใจแล้วก็เศร้าอีกพอกลับเข้าไปในร้าน มองไป

! จะไปคิดถ

ดริมฝีปากตัวเองจนแทบจะเป็นห้อ

ากเสิร์ฟหน่

าน น้องนักศึกษาวางของไว้แล้วเดินหาย

ผ่อนลมหายใจหนัก เธอหยิบจานเค้กใบเล็กใส่ถาดบนเคาน์เตอร์แล้วเดินไป ทันใดนั

เทกระจาดลงพื้นพร้อมกับเค้กในจาน ซึ่งเธอคว้ามั

อเอาไว้กระชับจับไม่ให้ล้มลงฟาดกับพื้นเย็นเฉียบ มือใหญ่วางทาบบนแผ่นหล

ื้อสำหรับง

ี้ยัดเข้าไปในกระโปรงแต่เขา

ะครับมั

ีเสน่ห์ในแบบหนุ่มหล่อขาว... ตี๋ตาโตใต้แ

ามร้อนแรงจากฝ่ามือหนาใหญ่ นุ่ม! เหมือนม

ณคร

ขนแข็งแรง ทรงตัวอย่า

โทษ

ปลายนิ้วชี้ออกไปทางนอกหน้าต่างบานใส เณศราถึงได้มองตามหนุ่มสาวประมาณสี่คนด้านนอกร้านย

คะ คุณนั่งก่อนเลยค่ะนั่งตรง

นไหนมาลูบหลังด้วยมือสด ๆ! เธอพาเขาไปนั่งลงบนโซฟาสีเขียวหน้าเคาน์เตอร์ อาจารย์หน

ับไว้ฉันคงได้หน้าแหกปากแตกหมอไม่รับเย็บ...

...” เสียงเข้มเงียบไป นัยน์ตาคู่คมใต้แว่นกรอบหนาขยับมองไปทางของที

สตรอว์เบอร์รีชีสเค้ก เหมือนว่ามั

้านเธอเกือบสี่สิบกิโลฯ ได้ เท่ากับขับรถข้าม

ห้ใหม่ แต่วันนี้คงไม่ทัน ยังไงวั

.. ไม่

จากก้อนครีมบนเสื้อยืดบริเวณหน้าอกกั

ปล่อยเค้กสีเนื้อนวลลงบนจานอย่างเดิม ใส่ถาดขนาดพอดีมือเรียบร้อยดีแล้วจึงโน้มตัวล

ได้ตั้งใจจะเสียม

ัง แต่ดีใจนะคะที่เค้

์เพิ่งกินเค้กข

ช็ดมือเช็ดเสื้อ เณศรายังเห็นด้วยอีกว่ามีคนแอบเหลือบตาม