เกสรดอกรัก

ท

หลังจากที่จัดงานศพของท่านเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว เนื้อความในพินัยกรรมในประโยคแรก เขาฟังอย่างสงบ แต่ช่วงท้ายนั้นท

าระของคุณหญิงช่อทิพย์ กลีบเมฆ ที่เพิ่งเสียชีวิต เ

และอีกคนหนึ่งคือลูกชายของนาง เชาวน์ เพื่อนรุ่นพี่ที่เคยช่วยเหลือเขามาตลอด แถมยังเค

หาริมทรัพย์อื่นๆ เงินสดในธนาคาร เครื่องเพชร ฯลฯ แต่หลังจากจดทะเบียนกับนางสาว กานพลู ชุลีพร เด็กสาวในอุปการะของข้าพเจ้า และรับเธอเป็นภรรยา พร้อมกับลูกสา

จะกินเลือดกินเนื้อ ชาลินีกับเชาวน์เองก็มองสบตากัน ต่างคนต่างความคิด ความไม่พอใจเ

วของคุณหญิงช่อทิพย์ก็ปรากฏตัวขึ้น ทั้งๆ ที่มันควรจะเหมือนพ

ลำคอ มองสองแม่ลูกที่ทำท่าทีเหมือนกับว่าไม่รู้เรื่องราวมา

เธอแส

ล และจดทะเบียนสมรสกับกานพลูอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ถึงจะได้รับมรดก แล

ยนี่ก็ไม่มีท่าทีตัณหากลับ แต่ก็ไม่แน่ โดนยายกานพลูหน้าซื่อใจคดนั่นยั่

ผมยังไม่มีลูกมีเมีย คุณหญิงย่าเอาอะไรมา

เขายังเป็นเด็กในอุปการะของคุณย่า ไปท้องกับใครก็ไม่รู้ ถ้าท้องกับเขาจริงคนเป็นย่ามิโวยวายให้เขารับผิดชอบแต่แรกหรือไง ท

รรม คุณหญิงช่อทิพย์ มีสติส

วที่ไหน แล้วมายัดเยียดให้ฉัน เหอะ!” เขาทำเสียงในลำคอ เพราะเขามาเยี่ยมคนเป็นย่า และรู้มาโดยตลอดว่ากานพลูท้อง

วเอง แต่ก็นะ เขาไม่รู้จริงๆ ว่าทำเธอท้อง เรื่องของเรื่องมันเกิดขึ้นในตอ

ทิพย์ กลีบเมฆ เสียใจอย่างที่สุด เป็นเพราะท

้ามีตาเป็นที่รู้จัก จะได้เกื้อหนุนกัน แต่ ทศพล ลูกชายคนเดียวของท่าน กลับไม่แต่งงานกับผู้หญิงเพียบพร้อมที่ท่านหาให้อย่างชาลินี ดันไปคว้าหญิงสาวชาวไร่บ้านนอกคอกนามาเป็นเมีย

ามโกรธเท่านั้น ว่าไม่ให้มาเหยียบบ้านหลังนี้ ถ้ายังไม่เลิกกับผู้หญิงคนนั้น คิดว่าคนเป็นลูกน่าจะสำนึกกลับมากราบกรานขออภัยบ้าง เมื่อลูกไม่กลับมา ท่านก็ไม่ง้อแต่

อีกฝ่ายก็ใจแข็งไม่ยอมกลับมา ท่านถือว่าตนเป็นแม่ เมื่อลูกอยากตัดเป็นตัดตาย ท่านก็ถือทิฐ

่อง เธอได้รับการศึกษาจนจบมัธยมปลายในโรงเรียนที่ดีที่สุด และกำลังจะได้รับการศึกษาระดับมหาวิทยาลัย คุณหญิงช่อทิพย์รักและเอ็นดูกานพลูมาก ท่านให้กานพลูได้รับการศึกษาเล่

อดีตน่ะ อดีตคือสิ่งที่เกิดขึ้น ผ่านพ้นไป และไม่สามาร

อย่าคิดม

ม่เคยแม้แต่กอด แสดงความรักต่อกัน หลานชายฉันคงเกลียดฉัน ที่ใ

่พอแก่ตัวไป ความเหงาก็บังเกิด อยากเห็นหน้าลูกหลาน อยากยกทรัพย์สินให้ทายาทของตัวเอง ไม่อยากยกให้คนนอก ท่านจึงให้คนออกไปสืบหาลูกชายคนเดียว

ญิงคนนี้กลับรักลูกชายของท่านจริง แม้ทศพลจะไปแต่ตัว อีกฝ่ายกลับไม่รังเกียจ ช่วยกันสร้างเนื