“ครับ ได้ครับ” เหออันพยักหน้า

หนานเหวินซานรีบพยักหน้าบอกให้ทราบทันที จากนั้นก็พูดขึ้น “ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปเจรจากันที่ห้องรับรอบแขกกันเถอะครับ”

“ครับ”

จากนั้น หนานเหวินซานกับสวีซิ่วลี่ก็พาพวกของเหออันไปยังห้องรับรองแขกอย่างกระตือรือร้อน

หนานจืออินยืนอยู่กับที่ มองหลังของพวกเขา แม้ว่าจะรู้สึกไม่พอใจ แต่ก็รู้ดีว่าสิทธิ์ในการถือหุ้นในมือของหนานเหวินซานนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตัวเอง ตัวเองไม่สามารถไปตัดสินใจว่าจะให้เขาทำยังไงได้ ดังนั้นครุ่นคิดอยู่สักพัก หนานจืออินก็ทำได้แค่เก็บอารมณ์ความรู้สึก ก่อนจะไปทำความเข้าใจกับสถานการณ์ของบริษัทกับฝ่ายธุรการและฝ่ายบุคคล