กลร้ายทรายเสน่หา

มขมุกขมัวของอากาศมืดครึ้มจากฝุ่นผง...อย่าหลับนะ ลืมตาสิ...จิตสำนึกเขย่าเรียกสติที่ใกล้จะดับของเธอ ไม่กี่อึดใจฝีเท้าขอ

็นสีเทาทะมึนเหมือนเธอกำลังเดินเข้าหาโลกแห่งซาตาน นายโจรพาอูฐวิ่งเหยาะบนทางแคบคดเคี้ยวไต่ขึ

ไร ลมแรงก็พัดพาเอาฝุ่นทรายโหมกระหน่ำเข้ามา เม็ดทรายกระทบใบหน้าจนเจ็บแสบไปหมด นายโจรดันร่างเธอมุดลึกเข้

ังดึงตัวเธอขึ้นนั่งเกยทับบนหน้าตักกดหัวเข้าแนบอกกว้าง สัญชาตญาณเอาชีวิตรอดบ

เธอพึมพำ รู้สึกอ

ง ฝ่ามือใหญ่เจ้าของตักที่เธอนั่งซ้อนอยู่ก็จับประค

กเป็นลมหมดสติไปทันที แต่ก็ไม่เป็นอะไร และความรู้สึ

ัน...อึม...เธอครางในใจ ช่วงเวลาที่ไม่สามารถทำสิ่งใดได้ด้วยตัวเองจึงไม่อาจปฏิเสธได้ว่าการกระทำของเขาช่

ำหวานจากปากเธอและเธอกำลังร้อนวูบวาบอยู่กลางตัวเมื่อลิ้นของทั้งสองสัมผัสกัน ไม่นานจูบของนายโจรก็แปรเปลี

ายแปลกหน้า ตาของเธอลืมโพลงจับจ้องสบนัยน์ตาคมกล้า โอ เธอไม่รู้ตัวสักนิดว่า

ยกมือขึ้นปิดหน้า สัมผัสสายลมเย็นยามใกล้ค่ำช่วยปัดเป่าความร้อนรุ่มในเลือ

ุกคืนวัน พอได้ลิ้มรสอีกครั้งก็ลืมตัวตักตวงเสียเต็มที่ เพียงจูบที่ไม่ตั้งใจเขายังเผลอไผลได้ถึงเพียงน

ู่แบบนั้นทั้งวั

ยคำถามทำให้มิลินสะดุ้งสุดตัว เหลียวขวับไปมองเจอ

ปะหลับปะเหลือก นึกไม่ถึงว่าคนที่เพิ่งผ่าน

" เธอร้อง ที่อย

ร่างเธอลงบนผ้าใบปูนั่ง แล้วคลุมผ้าขนสัตว์อ่อ

ย่างไร...คนบ้ามองอยู่ได้ จะจ้องให้ท้องเหมือนปลากัดเลยรึ...เธอก่นว่าด้วยใจเต้นรัวแรงระทึก เ

องเจ้าชายใจร้ายก็ทำให้เธอรู้สึกแบบนี้เปี๊ยบเลย แววล้ำลึกที่เปล

งไร...มิลินครุ่นคิดอย่างสงสัย แล้วภาพเหต