ลมหายใจแห่งวายุ

นุษย์ป้าก็กลับออกไปจากจุดเกิดเหตุเป็นคนที่สอง ตามด้วยเจ้าหน้าที่ประกั

ียเวลาพันนึง

ากเอาคำว่าพลเมืองดีมากระทืบตอนนี้ เวลานี้เสียจริง

เน่าฟังดูห้วนขึ้น เขาขยับเข้ามาหาฉันพร้อมจะประชิดตัว ฉันหันซ้ายหันขวาหวังหาตัวช่วย แต่ทว่าเวลานี้กลับไม่มีใครเลย แม้รถบนท้อ

วกลับบ้าน” น้ำเสียงที่ได้ยินทำให้ฉันหันไปมอง พอเ

ับๆ ไปยังรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ จากนั้นก

ามองฉันแล้วถามถึงที่มาที่ไป ฉันนี่แทบไม่กล้าสบตาพี่ลมด้วยซ้ำ มั่นใจว่าถ้าพี่

หน้าเข้า” คำสารภาพของฉัน ส่งผลให้พี่ลมหน

มก็กอดอกไปด้วย โอ๊ยยย...เห็นแล้วยิ่งอย

กี้ก็เข้ามาช่วยไกล่เกลี่ยกับคู่กรณีปายให้ คนที่ปายคิดว่าเขาเป็

“

งๆ ก่อนจะมองหน้าพี่ลมนิ่ง แต่พอสบก

ะวังจนเสยคันหน้าเข้าใช่ไหม” นั่นไง ส

้มตารับศีลรับพร นั่นเพราะหลวงพี่ลมได้เร

กว่านี้ เหตุการณ์เหมือน

่เกิ

้ยังไง เกิดเรื่องแบบนี้ทำไมไม่โทร.หาพี่ ทั้งๆ ที่บริษัทก็อยู่ใกล้แค่นี้ นี่ถ้าพี่

เจ

มก็คว้าตัวฉันไปสำรวจ หนุนซ้ายทีขวาทีเพื่อดูว่าฉันเจ็บตรงไหน น

เจ็บที่ถูกพี่ลม

่เสียงหืมในคอของพี่เขา ทำไมมันช่างน

รื่องวันนี้ฉันยอมรับว่าผิดเองตั้งแต่ต้น ถูกดุแบบนี้ก็สมค

อะ ไม่เป็นอ

ว้พี่เขาอีกครั้ง ไหว้ครั้งแรกคือการขอโทษ

วก็ยังไม่ได้ทำอะไรด้วยซ้

งจากพี่ลม จู่ๆ ท้องฉันก็พากันส่งเสียงร้องจ๊อ

บาท” คำบอกของพี่ลมทำเอาฉันกะพริบตาปริบๆ ร้อยวันพันปีเราสองคนเคยไปนั่งกินข้าวด

องนี่แหละ ถ้าพี่ลมจะดุได้ตลอดเวลาก็ให้มันรู้ไปสิ เพราะขื

อนจะเงียบเมื่อเห็นสายตาดุๆ จากคนตัวโตมองมา ใจฉันนี่ฝ่

ืม

กินอะไรล่ะคะ ป

ิ่มๆ มาเร็วๆ เพรา

นเมื่อพี่ลมให้ฉันเลือกร

ได้เหรอ

อนนี้มีเป้าหมายแล้วว่าจะพาพี่เขาไปกินข้าวที่ไหน นี่คือการกินข้าวด้วยกันสอ