ลมหายใจแห่งวายุ

ง เรียกได้ว่านอนท่าที่สบายที่สุดของชีวิต สิ่งเดียวที่อยู่ในหัวตอนนี้คือการนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวระหว่างฉันก

กพี่ลมมาตั้งนานแล้ว แต่เอาเข้าจริงก็เหมือนคนไม่รู้จักกันสักเท่าไหร่ เพราะพี่เขาเอาแต่ดุฉัน ดุตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้ากั

ฉันไปหลายประโยคเป็นแน่ นั่นเพราะฉันเคยบอกให้พี่ชายฟังออกแนวระบายว่าเพื่อนที่ชื่อว่าพี่ลมดุสุดๆ คนอ

าจมีอยู่ แต่ฉันบังเอิญโชคร้ายที่เจอพลเมืองดีในคราบโจร นอนคิดอะไรเพลินๆ ฉันมีอันต้องสะดุ้ง เพราะเส

พี่จ

ดาได้ทันทีว่าเรื่องวันนี้คงถึงหูพี่ชายแล้วเป็นแน่ แ

ได้

รู้ซะบ้างว่าพี่เป็นใคร” น้ำเสียงของพี่ชายฉันฟังดูเกรี้ยวกราดเหลือเกิน

ยไม

เรานี

ยังไงเสียเวลานี้ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไร ถือว่าเป็นบท

ีครั้งที่สองพี

ีแตกพวกนั

นั่น

้น” ฉันถึงกับเหวอไ

็โทร.หากันได้ ต่อให้อยู่ไกลก็ต้องโทร.ให้ลมมาช่วย ไม่งั้นระหว่างที่พี่มาอยู่บนดอยจะฝากมันดูแลเร

โทษ

มไม่บอกพี่จะ

้สิ

ี่รู้ใจไปเสียทุกอย่าง รู้ไปเสียหมดจนบางครั้งก็

จิณณ

นะ บอกอะไรเหมือนจะฟัง แต่สุดท้ายก็ด

ม่มีปี่ไม่ขลุ่ย ดุแบบไม่มีเหตุอันควรด้วย” ฉันแย้งกลั

ูกดุมันยังน้อยไป ถ้าพี่

๋อ

ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ

ยบเหมือนพ่อและแม่ไปอีกครั้ง เพราะตั้งแต

ลมเหรอ” ความลับมันไม่มีในโลกจริงๆ ฟังคำถ

ค

จาะจงไปที่นั่น ทั้งๆ ที่เราก

งคะ...เซอร์ไพร้ส์” ฉันมุสาพี่ชายแท้ๆ ของตัวเอง รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย แต่ยังให้พี่จิณณ์รู้เหตุผลที่แท้จริงตอนนี้ไม่ได้เป็นอันขาด เพราะถ้าพี่จิณณ์รู้ พี่ลมต้องรู้ด้ว

ี่ว่าเราอยู่ฝ่ายจ

ียนแบบบูรณาการ มันครอบคลุมธุรกิจที่กว้างมาก

หร

้หลายอย่างใช่ไหม ทั้งเรื่องกฎหมาย เรื่อง…”

ป็นว่าพี่

งานบริษัทพี่ลม อย่างน้อยๆ ก็

่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม

ไงพี่จิณณ์นี่” ฉันแกล้

ะเรียนจบอีกอย่างไปทำงานอีกอย่างก็

นเอง ถ้าพี่ลมจะดุปายได้

พี่ รายนี้ชอบกัด

ดฉันก็ขนลุกแล้วจริงๆ ขืนพี่ลมตามไปดุฉันถึงอังก