icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
อุบัติเหตุลิขิตรัก

อุบัติเหตุลิขิตรัก

ผู้เขียน: centimetre
icon

บทที่ 1 บทนำ อุบัติเหตุ

จำนวนคำ:1989    |    อัปเดตเมื่อ:07/03/2023

อากาศยามเช้าที่ควรจะสดใส ถูกปกคลุมด้วยเหล่าก้อนเมฆสีดำ ที่มืดครึ้มตั้งเค้าว่าฝนจะตกมาแต่ไกล เช้านี้เลยทำให้อากาศเย็นสบายกว่าทุกวัน

“ออเดอร์ A045 รายการของลูกค้าเรียบร้อยแล้วค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ” นิศรายิ้มหวานรับแก้วกาแฟและถุงขนมจากพนักงาน ก่อนเดินไปเปิดประตูเพื่อออกจากร้าน

“ขอบคุณที่ใช้บริการ ทานให้อร่อยนะคะ” เสียงพนักงานกล่าวลาลูกค้า

..ติ๊ง ต่อง..เสียงเปิดประตูดังขึ้น

“ว้าย.ย....ขอโทษค่ะ”

นิศราร้องอุทานด้วยความตกใจ เธอชนเข้ากับร่างสูงใหญ่ของคนที่พึ่งเปิดประตูเข้ามา ทำให้กาแฟหกใส่เสื้อนักศึกษาสีขาวเป็นคราบสีน้ำตาลเข้มเลอะเต็มเสื้อ โชคดีที่เธอสั่งเป็นกาแฟเย็น หากเป็นกาแฟร้อนเธอคงถูกลวกอย่างหลบไม่ได้

“เดินประสาอะไร ทำไมถึงไม่ดูตาม้าตาเรือ” เสียงดุเข้มของคนที่เปิดประตูมาชนเธอเอ่ยขึ้น

“อ้าวนี่...คุณมั้ย!ที่เปิดประตูไม่ระวัง ไม่เห็นคนหรือไง พุ่งเข้ามาได้...แล้วดูนี่ป้าย” เธอชี้ไปที่ป้ายที่ติดด้านหน้าประตูอย่างเอาเรื่อง “อ่านออกมั้ย ดึงอะดึง ผลักมาได้ ขอโทษสักคำก็ไม่มี ยังจะมาว่าคนอื่นอีก”

เสียงใสโวยวายอย่างไม่พอใจ เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่สำนึกผิดแถมยังมากล่าวโทษว่าเป็นความผิดเธออีกต่างหาก -ไอ้ขยะเปียก- ประโยคนี้เธอด่าเขาในใจ

“เธอรู้มั้ย ว่าเสื้อตัวนี้มันราคาเท่าไหร่” ชายหนุ่มบ่นอย่างหัวเสีย ไม่สนใจคำพูดของเธอด้วยซ้ำ วันนี้เขามีประชุมสำคัญกับต้องมาเจอเหตุการณ์นี้

“ให้ตายสิ! จะราคาเท่าไหร่มันก็เรื่องของคุณมั้ย ตอนจ่ายเงินซื้อไม่ได้ดูราคารึไง ถึงต้องมาถามจากคนอื่นเนี่ย”เธอก็เริ่มจะหัวเสียกับคำพูดของเขาเช่นกัน

“พูดแบบนี้คือจะไม่รับผิดชอบ” แววตาคมกริบตวัดมอง อย่างไม่ยอมเช่นกัน

“จะให้ฉันรับผิดชอบอะไร ในเมื่อคุณเป็นคนผิด คุณนั่นแหละที่ต้องรับผิดชอบ ชุดฉันเลอะเนี่ยถ่างตาดูด้วย สติค่ะสติ! หน้าตาก็ดี แต่งตัวก็ดูดี ไม่น่าเป็นคนนิสัยไม่ดีเลย วันซวยของฉันจริง ๆ เลย”

หญิงสาวตะเบ็งเสียงต่อว่า ชี้ให้เขาดูสภาพเธอ ด้วยความไม่พอใจ เสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าจิ้มลิ้ม ถลึงตามองอย่างไม่พอใจ วินาทีนั้นเองที่เขาได้เห็นใบหน้าของเธอชัดเจน

คิ้วบางเลิกสูงขมวดเข้าหากัน ดวงตาโตกลมถลึงตามองอย่างไม่พอใจ ใบหน้าหวานมีสีแดงระรื่นเพราะความโกรธ ปากน้อย ๆ ขยับบ่นเขาไม่หยุด ดวงตาคู่คมจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าตาไม่กะพริบ แล้วต้องชะงักเมื่อเสียงแจ๋ว ๆ ของเธอเงียบลง เปลี่ยนเป็นตะโกนเรียกเขาแทน

“นี่ นี่คุณ ฟังอยู่รึเปล่าเนี่ย”

“งั้นถือว่าหายกัน ก็แล้วกัน” เมื่อได้สติชายหนุ่มจึงปรับน้ำเสียงให้นุ่มลง

“อะไรนะ หายกัน” นิศราถามย้ำเสียงดังก่อนบ่นต่อ

“ชุดฉันเลอะนะ ฉันต้องรีบไปส่งงานอาจารย์ด้วย”

“แล้วคุณต้องการเท่าไหร่”

“อะไร” เธอได้ยินชัดแหละแต่ถามย้ำเพื่อให้แน่ใจ

“ที่พูดมาทั้งหมด คืออยากได้เงินไม่ใช่หรือไง จะเอาเท่าไหร่” เขาเน้นเสียงพร้อมส่งสายตาเหยียดใส่เธอ มันยิ่งทำให้หญิงสาวไม่พอใจมากขึ้นไปอีก

“เท่าไหร่เหรอ พูดแบบนี้หมายความว่าไง”

“ก็อยากได้เงิน ผมก็จะรับผิดชอบให้นี่ไงอยากได้เท่าไหร่จะได้แยกย้ายกัน ผมมีธุระสำคัญรออยู่”

“ธุระของคุณมันสำคัญมากกว่าธุระของคนอื่นสินะ จะบอกให้นะ ว่าเงินของคุณน่ะ มันไม่สามารถแก้ปัญหาได้ทุกอย่างหรอก”

“อ่าว! เฮ้อ ...แล้วจะเอายังไงล่ะครับคุณผู้หญิง”

ธีรวัฒน์ถอนหายใจยาว รู้สึกเริ่มเหนื่อยหน่ายที่เรื่องนี้จะไม่จบง่ายๆ เสียแล้ว

ไม่ต่างกันหญิงสาวตรงหน้า เธอสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดทำสมาธิ พร้อมทำท่าทางจริงจัง

“ฉัน ไม่ ต้อง การ เงิน ของ คุณ! แต่ขอให้คุณรับผิดชอบแบบนี้แล้วกัน”

นิศราเน้นคำพูดช้า ๆ ชัด ๆ เมื่อพูดจบหญิงสาวก็สาดกาแฟในแก้วที่เหลือ ใส่กลางลำตัวของคนตรงหน้าทันที

“เฮ้ยย! ทำอะไร เด็กบ้านี่”

ธีรวัฒน์อุทานออกมาด้วยความตกใจ ในการกระทำของเธอ ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะทำเช่นนี้ มือหยาบปัดกาแฟออกจากเสื้อพร้อมเงยหน้ามองคนที่ยืนยิ้มเยาะกับผลงานของตัวเอง

“โอเค แบบนี้ค่อยยุติธรรมหน่อย หายกันแล้วนะ ถือว่าไม่มีอะไรติดค้างกันแล้ว อีกอย่างถ้ารวยมากนักก็ช่วยเคลียร์ที่ทำร้านเขาเลอะเทอะด้วยก็แล้วกัน หวังว่าเราคงจะไม่ต้องเจอกันอีกนะ เพราะคุณมันเฮงซวย!”

‘ขอโทษสักคำก็ไม่มีไอ้ขยะเปียกนี่ โตมาแบบไหนกันนะ’

เธอบ่นในใจ พร้อมมองเขาด้วยสายตาเหยียดกลับ ก่อนจะเดินออกจากร้านไปเลย ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนอึ้งกับการกระทำของเธออยู่อย่างนั้น ไม่นึกเลยว่าเธอจะกล้าทำถึงขนาดนี้

'เหนือความคาดหมายจริง ๆ' เขาคิดในใจ ก่อนจะสบถออกมาอย่างหัวเสีย

ธีร์ ธีรวัฒน์ เลิศกิจเจริญ นักธุรกิจหนุ่มหล่อไฟแรง ประธานบริษัทธีรวัฒน์ พร็อพเพอร์ตี้ ดำเนินธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ ประเภทหมู่บ้านจัดสรร ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล มีแผนขยายโครงการไปตามจังหวัดอื่น ๆ ด้วย เป็นบริษัทที่มีรายได้มากที่สุดอันดับต้น ๆ ของประเทศ

เขาเป็นคนที่ทำงานเก่ง เด็ดขาด จริงจังกับการทำงาน พูดได้ว่าชีวิตของเขามีแต่งาน สนใจแต่เรื่องงาน เป็นคนหล่อและรวยมาก ทำให้มีสาว ๆ เข้าแถวมาขายขนมจีบไม่ขาดสาย

แต่ที่เข้ามาก็เพื่อหวังเงินและผลประโยชน์จากเขาทั้งนั้น ทำให้เขามีกำแพงต่อผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ปัจจุบันสถานะจึงยังโสดสนิท

“เกิดอะไรขึ้นครับ ทำไมมาสภาพนี้” วรวิทย์เลขาคนสนิทถามด้วยความตกใจ เมื่อเห็นสภาพเจ้านายหนุ่มที่เลอะเทอะ หรือเรียกได้ว่าเละไปทั้งตัวก็ว่าได้ เปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานสภาพที่ไม่เหลือมาดประธานบริษัทเลย

“เฮ่อ! อุบัติเหตุนะ จะไปซื้อกาแฟ เปิดประตูร้านผิดฝั่งป้ายให้ดึง แต่ฉันผลักเปิดเข้าไปด้วยความเคยชินอะนะ เลยไปชนเข้ากับนักศึกษาที่กำลังเดินออกจากร้านพอดี กาแฟเลยหกใส่เสื้อเธอ”

ธีรวัฒน์เล่าถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่ ก่อนถอนลมหายใจยาวออกมา อย่างรู้สึกเหนื่อยใจ

“กาแฟร้อนหรือเย็นครับ”

“เฮ้อ โชคดีที่เป็นกาแฟเย็น” เขาถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะตอบ

“ว่าแต่ กาแฟหกใส่เสื้อเธอคนนั้นแล้วทำไม ท่านถึง..”

วรวิทย์ถามเพราะสงสัยในสภาพของเจ้านายหนุ่ม ก่อนชี้ไปที่เสื้อของเขา

“เถียงกันไม่ลงตัวนะ ฉันเองก็ไม่ยอมรับผิด เธอคงโกรธมากเลยสาดกาแฟที่เหลือใส่” เขาเอ่ยพร้อมถอดสูท โยนพาดไปที่พนักพิงเก้าอี้

“แล้วไปทำอีท่าไหนครับ ถึงโดนสาดกาแฟใส่เนี่ย”

คนอยากรู้ยังคงถามต่อเพราะไม่เคยเห็นเจ้านายตัวเองอยู่ในสภาพนี้มาก่อน ตั้งแต่ทำงานด้วยกันมา เห็นแต่งตัวเป๊ะตลอดเวลา

“ก็..เถียงกันไปมานั่นแหละ ฉันคิดว่าเธอคงอยากให้รับผิดชอบเป็นเงิน เลยถามไปว่าจะเอาเท่าไหร่..”

“เธอ...โกรธ”

“อืม โกรธ ไม่พอใจมากด้วย บอกไม่ต้องการเงินของฉัน เสียงดังฟังชัดเชียวแหละ ก่อนจะต่อด้วยประโยคที่ว่า ‘ขอให้คุณรับผิดชอบแบบนี้แล้วกัน’ แล้วกาแฟก็ลอยมาใส่ สภาพก็อย่างที่เห็น แถมบอกอีกว่า ‘แบบนี้ค่อยยุติธรรมหน่อย หายกันแล้วนะ’ จากนั้นก็เดินสะบัดก้นออกจากร้านไปเลย”

เขาเล่าซะละเอียดจนคนฟังนึกภาพตามออก เหมือนอยู่ในเหตุการณ์ด้วย

“ฮ่าๆๆ” วรวิทย์หลุดหัวเราะเสียงดังเมื่อฟังจนจบ

“หัวเราะอะไรวะ” คนถูกหัวเราะขึงตามองอย่างคาดโทษเพราะเรื่องที่เขาเล่ามันไม่ตลกเลยสักนิด

“ขอโทษครับท่าน มันตลกท่านเจอคนจริงเข้าให้แล้ว ผมเดาว่าท่านคงไม่ได้พูดขอโทษเธอด้วย”

“อืม”

“เธอคงแค่อยากได้ยินคำว่าขอโทษมากกว่าอยากได้เงินของท่านน่ะครับ แค่ชุดเลอะเธอก็คงรู้สึกแย่มากแล้ว ยังต้องมาเจอคนไม่ยอมใครแบบท่านด้วย เลยทำให้อารมณ์เสียไปอีก แล้วมีใครได้รับบาดเจ็บมั้ยครับ”

“ไม่มี แค่สภาพเละดูไม่ได้ด้วยกันทั้งคู่ แต่ร้านเขานะสิ พื้นเลอะไปหมด”

“ไปล้างตัวก่อนเถอะครับ ผมจะเตรียมชุดใหม่ให้สิบโมง เรามีคุยสรุปแบบโครงการบ้านเดี่ยวที่จะสร้างที่สมุทรสาครครับ”

“อืม” ว่าแล้วเขาก็ไปจัดการกับตัวเองให้พร้อมสำหรับการประชุมในวันนี้

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 บทนำ อุบัติเหตุ2 บทที่ 2 วันที่โชคร้าย 13 บทที่ 3 วันที่โชคร้าย 24 บทที่ 4 วันที่โชคร้าย 35 บทที่ 5 วันที่โชคร้าย 46 บทที่ 6 จบการศึกษา 17 บทที่ 7 จบการศึกษา 28 บทที่ 8 การพบกันอีกครั้ง 19 บทที่ 9 การพบกันอีกครั้ง 210 บทที่ 10 การพบกันอีกครั้ง 311 บทที่ 11 ไม่มีผลต่องาน แต่มีผลต่อใจ 112 บทที่ 12 ไม่มีผลต่องาน แต่มีผลต่อใจ 213 บทที่ 13 ช่วยเหลือ 114 บทที่ 14 ช่วยเหลือ 215 บทที่ 15 ช่วยเหลือ 316 บทที่ 16 ช่วยเหลือ 417 บทที่ 17 ทำงานด้วยกัน 118 บทที่ 18 ทำงานด้วยกัน 219 บทที่ 19 ทำงานด้วยกัน 320 บทที่ 20 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป 121 บทที่ 21 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป 222 บทที่ 22 จูบแรก 123 บทที่ 23 จูบแรก 224 บทที่ 24 จูบแรก 325 บทที่ 25 จูบแรก 426 บทที่ 26 จูบแรก 527 บทที่ 27 แผนลักพาตัว 128 บทที่ 28 แผนลักพาตัว 229 บทที่ 29 แผนลักพาตัว 330 บทที่ 30 พักฟื้น 131 บทที่ 31 พักฟื้น 232 บทที่ 32 พักฟื้น 333 บทที่ 33 ดูแลคนป่วย 134 บทที่ 34 ดูแลคนป่วย 235 บทที่ 35 ดูแลคนป่วย 336 บทที่ 36 หลบหน้า 137 บทที่ 37 หลบหน้า 238 บทที่ 38 หลบหน้า 339 บทที่ 39 แบบนี้ต่างหากที่เรียกว่าจูบ 140 บทที่ 40 แบบนี้ต่างหากที่เรียกว่าจูบ 241 บทที่ 41 แบบนี้ต่างหากที่เรียกว่าจูบ 342 บทที่ 42 การสูญเสีย 143 บทที่ 43 การสูญเสีย 244 บทที่ 44 การสูญเสีย 345 บทที่ 45 หลงรักเธอเข้าเสียแล้ว 146 บทที่ 46 หลงรักเธอเข้าเสียแล้ว 247 บทที่ 47 หลงรักเธอเข้าเสียแล้ว 348 บทที่ 48 สารภาพรัก 149 บทที่ 49 สารภาพรัก 250 บทที่ 50 สารภาพรัก 351 บทที่ 51 พายุฝนกับเรื่องที่กลัว 152 บทที่ 52 พายุฝนกับเรื่องที่กลัว 253 บทที่ 53 พายุฝนกับเรื่องที่กลัว 354 บทที่ 54 พายุฝนกับเรื่องที่กลัว 455 บทที่ 55 ช่วยตัวประกัน 156 บทที่ 56 ช่วยตัวประกัน 257 บทที่ 57 ช่วยตัวประกัน 358 บทที่ 58 ช่วยตัวประกัน 459 บทที่ 59 ชำระแค้น 160 บทที่ 60 ชำระแค้น 261 บทที่ 61 ชำระแค้น 362 บทที่ 62 ชำระแค้น 463 บทที่ 63 การกลับมาของบุคคลสำคัญ 164 บทที่ 64 การกลับมาของบุคคลสำคัญ 265 บทที่ 65 การกลับมาของบุคคลสำคัญ 366 บทที่ 66 ผู้ช่วยชั่วคราว 167 บทที่ 67 ผู้ช่วยชั่วคราว 268 บทที่ 68 ผู้ช่วยชั่วคราว 369 บทที่ 69 เป็นแฟนกับพี่นะ 170 บทที่ 70 เป็นแฟนกับพี่นะ 271 บทที่ 71 เป็นแฟนกับพี่นะ 372 บทที่ 72 การมาของเพื่อนเก่า 173 บทที่ 73 การมาของเพื่อนเก่า 274 บทที่ 74 การมาของเพื่อนเก่า 375 บทที่ 75 การมาของเพื่อนเก่า 476 บทที่ 76 ง้อคนขี้หึง 177 บทที่ 77 ง้อคนขี้หึง 278 บทที่ 78 คนเจ้าเล่ห์ 179 บทที่ 79 คนเจ้าเล่ห์ 280 บทที่ 80 ห้ามตัวเองไม่ได้ 181 บทที่ 81 ห้ามตัวเองไม่ได้ 282 บทที่ 82 ห้ามตัวเองไม่ได้ 383 บทที่ 83 แต่งงานกับพี่นะ 184 บทที่ 84 แต่งงานกับพี่นะ 285 บทที่ 85 แต่งงานกับพี่นะ 386 บทที่ 86 แต่งงานกับพี่นะ 487 บทที่ 87 เอาไปเปลี่ยน วันที่โชคร้าย288 บทที่ 88 เอาไปเปลี่ยน หลบหน้า2