รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน

นที่เขาจะได้อิ่มเอมทว่าเธอหลับไปเสียดื้อๆ ทำเอาอารมณ์ค้างไม่น้อย แต

ดี๋ยวคุณรู้ว่าเ

ช่อพาร์ต์เม้นต์ของไอลดาอย่างแน่นอน เพราะเขามีอะไรจะเล่นสนุกกับเธอนิดหน่อย ฉะนั้นก็ต้องเป็นเพนท์เฮ้าส์สุดหรูขอ

วิทยาลัยที่ไอลดาเรียน อีกทั้งใกล้กับสถานที่ทำงานและหลายๆ สถานที่ซึ่งสะดวกสบายมาก เขาใช้เวลาขับรถอยู

กรถให้เรียบร้อย แล้วพาขึ้นลิฟต์ทันที ยามรักษาความปลอดภัยก็เห็นว่าเป็นเรื่องปกติ เพราะทุกค่ำคื

องนอนอันกว้างขวาง พร้อมกับวางเธอลงบนเตียงเบาๆ แต่ยังไม่ได้ถอยห่างออกจากเธอ เพราะยังคง

ระซิบแผ่วเบาตรงริมฝีปากอิ่ม ในใจก็อยากจะจูบอีกสักทีเพื่อระบายความอยาก แต่เพราะเธ

แต่อยู่ๆ ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในสมอง เพราะคิดจะแก้เผ็ดเธอให้เข็ด จึงหันไปเปิดกระเป๋าสะพายของเธอออก เขาจะยืดทุกอย่างที่สำคัญของเธอเ

ลับมาที่เตียงอีกครั้ง คว้าผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงขึ้นมาคลุมกายให้กับไอลดา เพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียดจนเกินงาม เ

อนบนเปลือยมันไว้เช่นนี้ จากนั้นจึงเดินไปที่เตียง แล้วยืนค้ำเอวพลางมองแม่ตัวแสบที่หลับสนิท

์ เขาก็ตะแคงหันไปทางไอลดาพร้อมกับเอื้อมมือไปโอบเอวของเธอเอาไว้ผ่านผ้าห่มผืน

สบายตัวอย่างบอกไม่ถูก ร่างกายมันร้อนรุ่ม หัวใจเต้นแรงในยามที่ไ

สว่างขึ้น และสามารถมองเห็นได้ทั่วว่าภายในเป็นโทนสีขาวดำ บ่งบอกนิสัยของเจ้า

เพื่อไล่แสงสว่าง เห็นเพียงเพดานห้องสีขาว ทำให้เธอทบทวนครู่หนึ่งว่าใช่ห้องของตัวเอ

อนอยู่คนเดียว และมีบางอย่างเบียดตัวเธอ เมื่อรู้สึกอึดอัดจึงผงกศีรษะขึ้นมองไปรอบห้องเสียก่อ

ของชายแปลกหน้า และคว้าผ้าห่มขึ้นคลุมตัวเอาไว้ แต่เสียงกร

ิดตัว ทว่าไอลดานี่สิกำลังโมโห โกรธถึงขีดสุด และโมโหยิ่งกว่าเมื่อนิโคไลพยุงตัวขึ้นน

ไอลดาไม่มีคำจะด่าได้แต่กรี

าการงัวเงียอยู่เลย แต่ต้องตื่นอย่างเต็มที่เมื่อเจอเสียเสียงกร

่ะ!” ด้วยความโมโหเธอทั้งทุบ

เพียะ!

ีรัวๆ กระทั่งแผงอกและต้น

” นิโคไลร้องด้วยความเจ็บพร้อม

องเขาทั้งตัว ซึ่งเขาไม่ได้ใส่เสื้อเลย ไม่อยากจะเดาว่าใต้ผ้าห่มนั้น

ใหญ่แล้ว แต่เขาจะบอกความจริงไปทำไม เล่นสนุกกันไป

่อคืนเราก็...” นิโคไลหยุดเอาไ

ด!” ไอลดาบ

ับเป็นชุดที่เธอสวมใส่เมื่อคืน แต่ที่น่าสงสัยคือเธอมาโผล่ที่นี่ได้อย่างไร เมื

!” เธอจำเขาได้แล้วพร้อมกั

มื่อเขาพูดจบปุ๊บเธอก็จำได้ทันที และคิดที่จะลงจากเตียง

ทำแบบนี้กับฉันใช่ไหม” เธอว่าพร

จำได้ไหมว่าทำอะไรผมบ้าง หืม ตอบ!” นิโคไลขึ้นเสียง

าท หยาบคาย ทุเ

จะต้องอยู่ที่นี่กับผม จะได้ชดเ