สาวร้อนคลั่งรัก

พลอยเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง อ้นเลยรีบแก้ความเข้าใจผิด “ที่คุณพลอยจะไปเที่ยว คือจังหวัดบ้านเกิดผมพอดีครับ เหมือนรีสอร์ตนั่นจะอยู่ห่างบ้านของผมไม่เท่าไหร่”

คำเฉลยของอ้นพลอยเลยคลายความสงสัย

“ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ พลอยไม่ได้มีสัมภาระมากมายอะไรเลย” การไปเที่ยวของพลอยไม่ต้องเตรียมอะไรเลย เธอมีกระเป๋าใบเดียวกับเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนแค่สองชุด เธอไม่ได้ตั้งใจจะไปตะเวณเที่ยวที่ไหนอยู่แล้ว พลอยแค่อยากหาที่เงียบๆ สำหรับการพักผ่อนจริงๆ

“ไปทางเดียวกัน ช่วยโลกประหยัดพลังงานครับ” อ้นตะล่อม พร้อมกับยิ้มให้

“คุณกลับวันไหนคะ?” พลอยยอมตกลง

อ้นเลยรีบฉวยโอกาส นานๆ จะมีผู้หญิงสวยๆ เป็นตุ๊กตาหน้ารถยนต์เก่าๆ ของเขาสักที

“คุณพลอยสะดวกวันไหน ผมกลับวันนั้นก็ได้ครับ”

“จะดีเหรอคะ” พลอยอดยิ้มตามไม่ได้ อ้นเป็นผู้ชายอารมณ์ดี พลอยทำให้เธอสดชื่นไปด้วย

“ดีสิครับ ผมสะดวกทุกวัน”

แพลนการเดินทางง่ายดายจนอ้นรู้สึกสนใจพลอยมากขึ้น ความจริงแล้วพลอยไม่ได้หยิ่งหรือถือตัวอะไรเลย เธอเป็นผู้หญิงเงียบๆ ไม่ได้ช่างพูดนัก

ตอนที่ 6. รีสอร์ตสวาท

“ให้ผมไปส่งถึงที่ดีกว่ามั้ยครับ?” อ้นถามเมื่อพลอยขอลงระหว่างทาง เธอแค่อยากแวะตลาดหาของกินไปตุนระหว่างที่นอนพักที่รีสอร์ตแห่งนั้น

“พลอยจะแวะซื้อของกินค่ะ ใกล้แค่นี้เอง พลอยไปเองได้”

“ไม่เป็นไรครับ ไหนๆ ก็มาด้วยกันแล้ว” อ้นมองหาที่ว่างสำหรับจอดรถ เขาไม่มีทางพลาด ปล่อยผู้หญิงสวยๆ คนนี้หลุดมือไปหรอก

เสียงพ่อค้าแม่ค้าหรือไม่ก็หาบเร่ร้องเรียกลูกค้าดังขรม ช่วงเย็นวันศุกร์ที่นักท่องเที่ยวทยอยมาหาที่พักผ่อน ตลาดเลยคึกคักเป็นพิเศษด้วย

“ผมจะแวะซื้อขนม กับผลไม้ไปฝากพ่อกับแม่ด้วยครับ” อ้นเบนหัวรถยนต์จอดในช่องจอดที่ว่างอยู่ เขายิ้มสดใสจนพลอยรู้สึกดีด้วย

พลอยตัวคนเดียว ไม่มีแม้เพื่อนสนิท ส่วนผู้ชายที่เธอนอนด้วยก็หวังแค่เรือนร่าง ไม่ใคร่มีใครพาเธอออกมาเดินเล่น พวกเขาชอบให้เธออยู่บนเตียงมากกว่า

ตะวันตกดินไปแล้วความมืดโรยตัวลงมา พลอยซื้อของกินเล่น ผลไม้หลายถุง อ้นได้กับแกล้มและของฝากพ่อแม่หลายอย่าง เขาหยุดมองเหล้าหลายยี่ห้อที่วางขายข้างทางในราคาถูก และในที่สุดเขาก็ตัดสินใจซื้อติดมือมาด้วย

“ดื่มแก้เหงาน่ะครับ” อ้นยกถุงในมือขึ้นชู

พลอยยิ้มไม่ได้ตอบโต้ เธอได้กลิ่นปลาย่างและแอบสนใจกับข้าวถุงใหญ่ที่อ้นถือไว้ มันน่าจะเป็นต้มไก่ อ้นคงเป็นนักดื่มตัวยง เธอเห็นขวดเหล้าก็วางอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาเป็นประจำ

ไม่มีเสียงพูดคุย พอฟ้ามืด ความกล้าบ้าบิ่นของอ้นก็ผุดขึ้นมาแบบหาที่มาที่ไปไม่ได้

ทันทีที่ถึงรีสอร์ต “พลอยไปก่อนนะคะ ขอบคุณมากค่ะ สำหรับน้ำใจครั้งนี้”

อ้มเม้มปากแล้วก็พูดโพล่งขึ้นมาดื้อๆ “คุณพลอยชอบดื่มไหมครับ?”

พลอยพยักหน้า งานของเธอพัวพันไม่พ้นเครื่องดื่มมีแอลกอฮอล์เหล่านี้หรอก เธอดื่มจนกลายเป็นความเคยชิน

“กลับไปบ้านก็ไม่มีเพื่อน ผมขอดื่มกับคุณที่นี่ได้มั้ยครับ?”

แววตาของอ้นมีประกายบางอย่างที่จุดประกายไฟในร่างกายของพลอย เธอกลืนน้ำลายฝืดๆ ตั้งใจปฏิเสธ เธอแค่อยากมาพัก ไม่ได้ต้องการเพื่อนนอน

“คือ...”

“นะครับ ต้มไก่เจ้านี้รสเด็ดมากเลยครับ เป็นกับแกล้มชั้นยอดที่หากคุณพลอยชิมแล้วจะติดใจ”

ความนัยในคำพูดของอ้น พลอยพอจะเดาออก ต้มไก่อาจจะรสเด็ดจริงๆ ก็ได้ แต่ผู้ชายตรงหน้าท่าทางไม่เลวเลย พลอยถอนใจแรงๆ ตอนที่พยักหน้าตกลง อ้นยิ้มแฉ่ง ฉวยทั้งกับแกล้มและขวดเหล้าที่ตัวเองซื้อมา แล้วก็รีบลงจากรถยนต์ด้วยท่าทางกระฉับกระเฉง

หลังเช็กอิน พลอยสั่งน้ำแข็งและโซดาที่รีสอร์ต

เธอเดินตามพนักงานที่นำไปยังห้องพัก มีอ้นเดินตามมาข้างๆ

“ผมผ่านไปผ่านมาที่นี่หลายเที่ยวแล้ว ไม่คิดว่าข้างในจะมีบรรยากาศน่าพักได้เท่านี้เลยครับ” อ้อนเอียงตัวกระซิบ เขาแอบสูดกลิ่นหอมที่ระเหยออกมาจากร่างของพลอยนิดหน่อย

พลอยเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นชุดที่สบายขึ้น อ้นเลยเตรียมตั้งโต๊ะที่ระเบียงห้อง มีสายลมจากแม่น้ำพัดโชยขึ้นมา วิวที่พอจะมองเห็นก็สวยแปลกตาไม่น้อย เงาตะคุ่มๆ กับแสงไฟอีกฝากของแม่น้ำริบหรี่ชวนมองไม่น้อยเลย กลิ่นดอกไม้หลายชนิดลอยมาตามลม แยกไม่ออกเลยว่ามีดอกไม้ชนิดไหนบ้าง