หวนรัก วิวาห์ลวง

สินะ ทุกวันที่นอนกั

ชัน สองมือยกขึ้นเท้าเอวท่วงท

ชิดขึ้น จมูกโด่งรั้นสูดห

สุดยอดเลย โชคดีนะที่ห้องนี้เก็บเ

อคมยื่นหน้าเขาไปใกล้ๆ แล้วครางกระเส่าที่ริมใบหูสะอาด สองมือหนาลูบไล้ที่เต้า

ีเซ็กส์กันเนี่ย จ

้เช่นกัน ปากก็ว่าเขาไป หน้า

นนี้เธอลองหัวเราะให้

่เต็มใ

้น ก็หลงนึกมาตลอดว่าตัวเองหน่ะเด็ด ปรนเปรอเธอจนถึงใ

ณก็นอนกับอลิซคนเดี

ห็นว่าทุกค่ำขึ้นเขาและเธ

อลิสายิ้มเย

่อดอยากเรื่องผู้หญ

างหวิวๆ พร้อมกัดปากล่างแ

่นั้น กลับทำให้อลิสาอา

วมเตียงเคียงหมอนกันมา คุณก็นอนอยู่แต่กับอลิซทุกวัน ไปไหนก็หอบหิ้วเอาไปด้

ี่ลอยไปลอยมาอย่างกวนประสาทเขา โดยหลงลืมความ

้างนอกก็ได้ ถึงต้องก

ินซื้อผู้หญิงพวกนั้นเลยค่ะ.

ลึกๆ จะอดหวั่นใจก

ลิซทุกคืนอยู่แล้ว ยอมรับมาเถ

ต็มเปี่ยม พลางส่งยิ้มยั่วให้ มือ

ฉัน ถ้าฉันไม่กอด

าไม่ได้จับนมฉันก็น

ียดจริงๆ เธอสำคัญตัวผิ

้นไม่เคยได้อยู่บนตัวฉันเลย บนเตียงนอนนี่อิรุงตุงน

รือเปล่า” เขา

กหลับฉันต่างหา

โรคจิต” เ

เธอต่อว่าเขา สีหน้า

คึกเป็นธรรมดา” เข

ได้ต่างหาก” เธอยังไม่ย

้หู

ฉันอยู่ก็พ

ถมีเซ็กส์ได้กับผู้หญิงทุกคนโดยไม่จำเป็นต้องมีความรักเข้ามาเกี่ยว เพราะฉันเป็นผู้ชายย่อมมีความต้องการในเรื่องอย่างว่าสูงเป็

้ทบทวนความรู้สึกของตัวเองไปด้วย ในเมื่อที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ เกิดจากทิฐิและความเข้าใจผิดของเธอทั้งสิ้น ต

งมันอีกมุมหนึ่ง...เธอจะเห็นว่ามันคือเครื่องผูกมัดดีๆ นี่เอง ส่วนงานแต่งใหญ่โตก็เหมือนกัน ถ้าแต่งแล้

าคู่นั้น แต่อลิสาจะรู้ไหม ภายใต้สีหน้าที่ราบ

น้อยมีอันต้องวูบไหว เมื่อช่องทางเข้าสู่หั

.

ะริก มือบางกำจิกเข้าหากันแน่น ความเจ็บวิ่ง

คลองไปด้วยหยาดน้ำอุ่นๆ ทำให้หัวใจแกร่งไหวระริก จนต้องยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกให้ แค่เพียงปล

ห้คนฉันรักและเหมาะสมเ

ี่เป็นแม่ของลูกคุณก

ตัวขึ้นตอนฟ้าสางแล้วปวดเมื่อยไปทั้งตัว รู้สึกหนักอึ้งที่หัวคล้ายอาการคนยังไม่สร่างเ

มาทั้งคืน พลัน...ร่างสูงต้องยิ้มกว้าง เมื่อคนที่ชอบนอนบนตัวเขา ยังหลับพริ้ม ผมเผ้ายุ

พลางลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเนียนลื่

ตื่นได

อยเหมือนจะรู้สึกตัว แต่ว่าอลิสากลับพลิกใบหน้าไปอีกท

นหายใจเบาๆ กับคว

ก หืม...ตื่

มาก มือหนาข้างหนึ่งเกลี่ยปอยผม

รู้เรื่อง แต่เพราะเป็นเขาเอง ที่อยู่ด้วยกัน

ึงนะ ฉันเมื

จูบหนักๆ ลงที่กระหม่อมบาง วายุเคยพยายามเตือนตัวเองเสมอว่า เขาไม่ได้รักเธอ...ไม่มีทางที่จะรักได

ดผิด...ผ

ุดในชีวิตเขา พันธะภาระที่เขาไม่อาจสลัดคนทั้งคู่ทิ้งได้เพราะความรับผิดชอบเป็นหลักยึดเอาไว้ แต่ตอนนี้จา

มสุข อยู่กันมานานความผูกพันย่อมมีมากเป็นธรรมดา วายุพยายามหาคำตอบให้ตัวเองทุกวัน

างกันนั้นเริ่มแคบขึ้นทุกวัน หากเขาเผลอเมื่

งเถอะ ไหล่ข

ตัวเอง วายุกลับเป็นคนจับเธอพลิกแทน ก่อนที่มือห

ุ

ณด้านซ้ายใกล้กับหัวใจของเขา ก่อนจะซบหน้าลงที่เดิ

ง ทุกวันนี้อยู่ด้วยกันก็แค่เซ็กส์ ไม่ใช่สามีภรรยาดังเช่นคนทั่

ไปจากชีวิตของเธอ แต่เลือกที่ขอทำหน้าที่ให้ลูกไม่ขาดพ่อ แต่

ึงถูกใช้เป็นเครื่องมือแก้แค้นเล็กๆ น้อยๆ ของคนเป็นแม่ เธอกีดกั

้อยคำออดอ้อนมักจะถูกส่งผ่านมาทางสายโทรศัพท์เสมอและมันมักจะลงท้ายด

ายไหล น่าเกลียด” วายุเย้า

งอกเขาเล่น สายตาเหม่อมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย แต่ปากอิ่มกลับบ

ใช่เหรอ...ความ

ร่างบางที่เปลือยเปล่า กำลังห่อไหล่เข้าหากันเล็กน้

ับแอร์ให้

ัวไปหยิบรีโมทแอร์ แต่ท

ช้าๆ กับความเรื่องมากของสาวเจ้า ก่อนจะดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาปกปิ

สียงหวาน อยากให้เขากอด อยากได้

กร่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ก่อนจะกดจ

” อลิสาอ

ะเกยคางไว้บนกระหม่อมบาง ทั้งสองร่างเปลือยเปล่าภายใต้

คุณนายตื่นสายจริงๆ เลย

ลายผม

ัยเหมือนเธอ...

ยิ้ม ไม่รู้ว่าป่านนี้เจ้าตัวจะร้องไห้ลั่นไร่หรือเปล่า เมื่อตื่นเช้ามาไม่เจอพ่อนอนอยู่ข้างๆ

ี่อลิสากลับดึก วันนั้นเขาและเธอจะทะเลาะกันทุกครั้งไป ส่วนเรื่องที่ทะเลาะนั้

.

หลับได้ทุ

่าคนบนร่างจะหลับหรือตื่น ปลายจมูก

.

ยจจนตัว

ึงหนาจึงลูบลึก ล้วงเข้าไปใต้หว่างขางามที่เกือบจะโล่งเตีย

าอีกข้างหนึ่งจึงลูบไล้จากแผ่นหลังเนียน ผละต่ำลงไป จนถึงเนินบั้น

ากบั้นท้ายเ

ม่ยอมลืมตาขึ้นมามอง แต่ต้นขาทั้งสองกล

.นึกว่าห

ความสาวรับอรุณ พลางกระซ

อา

ม่อนุญาต แต่กลับยินยอมให้มือทั้งสองค้

บบนี้

ถูกยัดเข้าจนลึกสุด จนร่างบางต

ุบอกเขาดังบึกแล

งเย้า แต่กลับถูกมือบางบิดบั้

นอนนะ ไม

ืม

เดี๋ยวนอนเ

ังด้วย

็มใจสักนิด แต่ก็อดยิ้มตามไม่ได้ จนเขาต้องหอมเรือนผมสีอ่อนนั่นอ

ร้าแนบชิดกับเธอทุกค่ำคืน ทั้งที่ช่วงกลางวันแทบจะไม่มองหน้า ทำเหมือนไม่รู้จักกัน พอตกดึกครั้นจับกดเธอได้ก็สลัดเสื้อผ้า

ในห้อง ให้กลับคืนสู่สภาพความเป็นห้องนอนเหมือนเก่า จากนั้นจึงเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำโดยไม่ลืมใส่ใจในรายละเอี

่งเธอ..แต่เพราะเป็นเธอ เด็กดื้อของเขา เธอจึงไม่สนในเมื่อเขาออกตัวแรงว่าเกลียดเธอหนักหนา ตราบใดที่เขายังมีความต้อ

กับกาแฟดำหอมกรุ่นที่ชายหนุ่มชื่นชอบและรอยยิ้มหวานๆ ที่เธอจงใจมอบมันให้กับเขา

เขาก็หนีบเธอติดกายไปด้วยทุกที่จนจะกลายเป็นเงาของกันและกันไปโดยปริยาย

ืนเดียวปกปิดร่างกายท่อนล่างเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ ลมหายใจอุ่นร้

วงเข้าวันใหม่ไปเกือบสามชั่วโมง เมื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากนอนมองเข

มูกโด่งเป็นสันที่ทอดยาวลงมารับกับใบหน้าคมและปากหยักได้รูปที่แสนเร่าร้อน ยามมันสัมผัสกับปากเธอ ไหนจะเส้นผมดกดำ ที่บัดนี้มันกลับยุ่

าๆ จนมันยุ่งไปมากว่าเดิม แต่กระนั้นมันยังชวนมองไปอีกแบบ มันทำให้เขาดูร้ายและดิบเถื่อนเพราะผิวแทนที่กรำแดดกรำฝนจากงานในไร่ ไรหนวดเขียวครึ้มท

รามแกร่งผละลงมา บดคลึงที่กลีบปากหยักเล็กน้อยเป็นการเอาคืน ที่มัน ทั้งจิกกัด ขบเม

ือกลับแทบไม่ทัน แต่โชคดีที่เขาทำพลิกกายเพื่อข

ฟ

งบางยิ้มกับตัวเองเบาๆ ถ้าหากเขาตื่นมาแล้วพบว่า เธอกำ

อกตายังปิดสนิท มุกไหมมองเขาด้วยความ

งยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกนิด

๊

ันตั้งตัว ทำให้ครึ่งหนึ่งของคนทั้งคู่ที่ตะแคงหันห

จว่าเขาละเมอ เขากำลังฝัน...ฝันถึงเธอ ไม่รู้ว่าเป็นฝันดีฝันร้ายแต่เธอก็ดีใ

กน้อย คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างกับมีเรื่องให้ต้องขบ

นเรื่อยๆ ขาแกร่งที่เต็มไปด้วยขนหน้าแข้ง กำลังถูไถเสียดสีให้เธอเสียวซ่านไปด้วย ใบหน้าคมที่แนบลงกั

ู้ว่าเขากำลังอ้อนขอ แต

งละมุนอย่างเบามือ กายแกร่งเริ่มสั่นเทิ้มเบ

จ๊ว

ินอายคนนอนหลับจนหน้าแดง เม

ตามสัญชาตญาณ แม้เปลือกตาเขาจะยังปิดสนิท แต่ส่วนล่างที่มั

รอะไร แต่ไม่รู้ว่าเต็มใจไหมหรือเพียงแค่ละเ

ุ

อะเงอะ งัวเงีย จนเธอต้องกัดปากล่างเขาเบาๆ ทำให้เขาสะดุ้ง แล้วจึงค่อยแหย่เรียวลิ้นเล็กขอ

ขาลากวนไปทั่ว จนเขาเริ่มปัดป่ายบีบเค้นในส่วนที่คุ้นเคย จนกายสาวเริ

ับใหลอยู่นั้นยกคอขึ้นให้เล็กน้อย ก่อนที่มือหนา

ริงหรือ แต่ไม่มีเวลาสงสัยมากนัก เมื่อกายแกร่งมาจด

ตะโปมจูบเธอจนหายใจแทบไม่ทัน มือใหญ่ทั้งสองจับเรียวขาเล็กให้ถ่างแล้วออกคร่อมตัวเขาไว้ ส

ะ อ

มีอยู่น้อยนิด จับรูดตัวตนเขาให้ตรงกับช่อ

ว

าทีเดียวจนมิดด้าม ทำให้บั้นท้ายงอนงามต้องกระถดหนี แต่ก็ไม่สามารถ

อ

์...ค

งหวะตามที่ใจปรารถนา ร่างบางซุกซบใบอกกว้าง ขณะที่ช่วง

ามตื่น ในห้วงความคิดของเขายังมีเธอเสมอ เธอจะรีบเติมเต็

อุตุฯ ว่าสัปดาห์นี้อาจจะมีฝนตกชุกตลอดทั้งสัปดาห์ ทำให้วาโยต้องเร่งคนงานให้เก็บเกี่ยวผลผลิต ในบางส่วนที่สามาร

สริมสร้างความแข็งแรงให้กับเสาค้างของต้น

สั่งห้ามจากสามี ไม่ให้ไปยุ่งเกี่ยวหรือก้าวก่ายในงานของเขา เพราะเธอคือคนนอก ไม่รู้ระบบงา

ายใจจนนั่งไม่ติด เพราะความเป็นห่วงเขา กลัวเขาเหนื่อย กลัวเขากินไม่อิ่ม น

ุณป๋าจะกลับ

ารไม่ได้ หลายวันแล้วที่คุณป๋าของแกไม่ไปหา ปล่อยให้

” เสียงนุ่มพูดปลอบไปตามความจริง พร้อมกับหลอกล่อหนูน้อย เมื่อเห็นดวงตากลมโตเริ่ม

นแล้วอ่ะ แล้ว...แ

งตามแก้มยุ้ยๆ นั่นอย่างน่าเวทนา ขนาดเธอยังเฝ้ารอเ

้อยที่ซุกอยู่กับอกตนด้วยความเอ็นดู รู้จักและคลุกคลีกันมาก็ร่วมเดือน

้งอันนาหรอก เชื่อน้านะคะ” มุกไหมพยายามเอ่ยปลอบทั้งที่ตัวเ

รั้ง ร่างบางถึงกับน้ำตาร่วงด้วยไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะไม่รู้จักแม่ของหนูน้อย เธอติดต่

งความโหยหาออกจากปากจิ้มลิ้มอย่างอย่าไม่ขาดสาย

ถึง...เหม

หม่อลอย ไม่รู้ว่าใครถามแต่

็กดีดผึงออกจากอ้อมแขน ก่อนจะ

ร์ค่ะ เรา

่างกัน สองมือนุ่มเกลี่ยน้ำตาบนแก้มใ

ไมไม่มี

ายามหาสิ่งอื่นมาหลอกล่อ เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของหนูน้อยให้คลายความคิดถึงลง แ

งนะคะคนเก่ง...อัน

า” หนูน้อยงอแงอีกรอบ มือน้อยๆ เริ

ปทำงาน หาเงินมาให้อันนา

งเล่น คุณป๋าไม

อกจากอ้อมแขน แล้วซุกหน้าเข้าหาโซฟา หันหล

บใจ เด็กตัวแค่นี้ แต่กลับถูกพ่อแม่ทิ้งขว้า

เบาๆ ในนี้สินะ...ที่เด็กตัวเล็กๆ แบบอันนาเคยอาศัยอยู่ มุกไหม

ูด ทั้งปลอบ มือเรียวลูบหลังกลมๆ นั่นขึ้นลง ก่อน

หลังกลมที่สั่นไหว บวกกลับเสียงสะอื้นที่ยังดังเป็นระยะๆ

งเหนื่อยอ่อน ก่อนจะตัดสินใจแล้

มื่อเห็นว่านั่นเป็นทางเดียวที่หนูน้อยจะยอมหยุดร้องและเป

น้อยหันหน้าออกมาถาม ดวงตากลมโตที

อย่างแผ่วเบา ก่อนจะบีบแก้มเล็กนั่นอย่างมันเขี้ยว เด็กก็เป็

อมเช็ดน้ำหูน้ำตาอีกรอบแล้วตะเกียกตะกายลงจากโซฟา

ว” หนูน้อยปลอบเธอด้วยความไร้เดียงสา ก่อน

้องแล

กลับว่ามันได้ทดแทนสิ่งที่เธอเคยสูญเสียไป ซึ่งมันอาจจะแทนกันไม่ได้แม้เพียงนิด แ

เมื่อคิดว่าแกคือพยานรักของสามีและผู้หญิงอีกคน แต่ทว่า...บางครั้งสมอง

ด็กคนนี้อย่างไร้ข้อกังขา เพราะแกไม่มีความผิด แกบริสุท

ำอาหารไปให้คุณ

บเมื่อครู่ไปเสียสนิท ก่อนที่เท้าเล็กๆ