รักแท้ในคืนหลอกลวง

ภายในใจของเฒ่าแก่เจียงคิดได้ตั้งนานแล้ว

เวลานี้ดูเหมือนพ่อบ้านเฉียนเองก็เข้าใจขึ้นมาแล้วเหมือนกัน “เรื่องที่ท่านให้ผมไปตามหาหัวใจ...”

เขาพูดยังไม่ทันจบ ซงยุ่นยุ่นก็เดินถือกล่องปฐมพยาบาลออกมา

พ่อบ้านเฉียนหยุดพูดทันที

เฒ่าแก่เจียงใช้ไม้เท้าค้ำเพื่อลุกขึ้นจากโซฟา ก่อนจะพูดกับซงยุ่นยุ่น “เธอตามฉันมา”

พูดจบ เฒ่าแก่เจียงก็เดินตรงไปที่ห้องหนังสือ

ซงยุ่นยุ่นวางกล่องปฐมพยาบาลลงบนโต๊ะก่อนจะเดินตามไป

เฒ่าแก่เจียงนั่งลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะหนังสือ สีหน้าทุกข์ระทม “พ่อแม่ของเย่าจิ่งเสียชีวิตไปก่อนวัยอันควร ตั้งแต่เด็กจนโตฉันเป็นคนเลี้ยงดูเขามา ตอนที่เรียนหนังสือเขาก็พักอยู่หอใน หลังจากจบมหาวิทยาลัยก็ย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้ พอรับช่วงต่อบริษัทไปดูแล ก็ยิ่งยุ่งมากจนแทบจะไม่ได้กลับมาเลย”

เสียงของเฒ่าแก่เจียงแผ่วเบา พ่อของเจียงเย่าจิ่งเป็นลูกชายคนโตของเขา ความเจ็บปวดทรมานที่ลูกของตัวเองได้ตายจากไปก่อนนั้น ต่อให้ผ่านไปกี่สิบปี ก็ยังคงทุกข์ใจอยู่ดี

ส่วนที่เจียงเย่าจิ่งไม่เต็มใจที่จะกลับมา ก็เป็นเพราะเหตุผลนี้เหมือนกัน

เขาสามารถคาดการณ์ล่วงหน้าได้แล้วว่า หลังจากที่ตัวเองตายไป เจียงเย่าจิ่งจะจัดการกับครอบครัวอาเขายังไง