มาเฟียร้ายหลงบ่วงหม้ายเสน่หา

อาไว้ ถ้าหากไม่มีคุณวิน.. รินคง.. คงไ

งๆหากครับ ที่คนของผมปล่อยให้ย

ณคุณวินอยู่ดีค่ะ ขอบคุณจริง

นี้คุณรินรู้ผิดปกติอะไรบ้างมั้ยคร

น่ะค่ะ อยากจะขอตัวกลับรี

ของรินรดาก็เริ่มเปลี่ยน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง

ุณร

ยในร่างกาย มาเฟียหนุ่มที่เห็

ทางขับรถกลับถึงรีสอร์ทแน่ ’ มาเฟ

รินคร

คนตัวเล็กไว้อย่างรวดเร็วเ

…

ีสอร์ทแน่ ให้ผมเป็นคนช่วยคุณนะคร

…

อนวูบวาบใจหวิวอย่างบอกไม่ถูกขาเรีย

ุณ.

บช้อนร่างเล็กไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนก่อน

นาย ร่างบางที่อยู่ในอ้อมแขนแ

คุณวิน ” รินรดาเงยหน้าขึ้นมองคน

” มาเฟียหนุ่มคิดว่าใ

...

่อได้ยินคำตอบ แล้วเธอจะรับมือกับมันได้ยังไงก

างถูกอุ้มเข้าไปในลิฟต์ทันที เพื่อขึ้น

รู้สึกภายในร้อนวูบวาบ ใจสั่นหวิว และรู้สึกได้

อีกข้างปาดลงไปซุกตรงกลางระหว่างสองขาเรียวของตัวเองอย่างห้ามไม่ได้ สองขาเรียว

อึ

อย่างฝืดคอ เมื่อมองคนตัวเ

นหนึ่งที่มีความต้องการเช่นเดียวกันไม่ใช่พระอิฐ

ขาด! ทุกคนเลย

ทุกคนหันหลังให้คนเป็นน

.. อดทนหน่อยนะครับ ” มาเฟียหนุ่

…

เหมือนจะได้ผลขึ้นมาบ้างเล็กน้อ

หวค่ะ ระ

…

ธอกลับเริ่มหืดกระ

้ออออ

วามต้องการบางอย่างที่

นิบบิดหากันแน่น เสียดสีกันไปมาในอ้อมแขนของมาเฟียหนุ่ม ส

ม ก่อนดึงกระชากจนกระดุมหลุดขาดกระเด็น มืออีกข้างเริ

ขากำลังปวดหนึบแทบจะดันทะลุเป้ากางเกง กับสิ่งยั่วยวน ชวนชิม ที

นแกร่งพยายามเขย่าตัวร่างบางอีกครั้งเพื่อเ

ปยังห้องพักตัวเอง ผ่านส่วนห้องรับแขกตรงไปยังห้อง

อนปวกเปียกที่กำลังบิดกายไปมาลงบนเตียงนุ่ม ก่อนผละออก

ง มองดูร่างบางที่กำลังดิ้นเร่าบิดกายไปมาอย่างทรมานจากฤทธ

อ ” เสียงครางหวานแหบพร่า ที่ต่อสู้กับควา

##