ตำหนักจันทรา ข้ามเวลารักนิรันดร์

เทศ

นซี ณ เม

นานาชาติซีอา

ูผู้โดยสารขาออกจากสายการบินที่มาจากต่างประเทศ พร้อมด้วยกระเป๋าลากขนาดย่

มาตั้งแต่เกิดเรียกเธอจากจ

เสียงดังกล่าวเรียกหาเธอทันที

่งเข้าไปหาร่างอวบอิ่มที่กำลังยืนรอรับลู

อดคุณแม่ของเธอพร้อมหอ

ค่ะ... คุณแม่ขา” คำห

ิเมื่อลูกสาวสุดที่รักห

ิดถึง... แหมอะไรกัน คุยโทรศัพท์แทบจ

คิดถึง... ทุกวันทุกคืนเลย” หญิ

ใดนั

!” เสียงเพรียกหาที่เธอคุ้นหูและได้ยินจากในความฝันทุกค่

าที่ล่องลอยมากับสายลมโดยไม่รู้ตัว ทำให้คุณวิลาสินี

ยืนนิ่งไปเสียเฉยๆ แล้วนี่หนูคุยกับ

นที ก่อนจะส่งยิ้มแห้งๆ ดวงตากลมโตมองเลิ่กลั่กไ

วเจ้ารำพึงอยู่ภายในใจก่

นะคะ หิวข้าวมากเลยนั่งเครื่องบินจากลอนดอนมาถึงซีอาน บอกเลยว่าเหนื่อยม้ากมากเลยค่ะ ขนาดนั่ง

แม่กับคุณพ่อก็ไม่แตกต่างจากลูกหรอกจ้ะ ไปกันเถอะยายหนู ไปรอคุณพ

ยงไฮ้ ต่อด้วยกว่างโจวอีก ท่านเจ้าสัวของลูกเอาเรี่ยวแรงที่ไหนประชุมได้ทั้งว

แต่สำหรับแม่ชินแล้วละ เหมือนใครก็ไม่รู้บ

จะกอดเอวคุณแม่ของเธอเดินออกไปจากบริเวณดังกล่าว หากแต่ก่อนไปก็มิวายที่จะห

ตระกู

ในห้

ฟ้าในเวลากลางคืนของเมืองซีอาน ดวงดาวมากมายดาษดื่นประดับแผ่

นถึงสมัยราชวงศ์ถัง จึงย้ายมาที่เมืองหลวงฉางอาน กลิ่นอายในดินแดนโบราณยังคงหลงเหลืออยู่ แม

กแบรนด์ดังตั้งวางเอาไว้เพื่อให้เธอสามารถทำงานได้ตลอดเวลา บ้านหลังนี้มีประวัติ

นอนาคตเบื้องหน้าหญิงสาวคือทายาทเพียงคนเดียวที่จะต้องสืบทอดทรัพย์สินของตระกูล และไม่น่าเชื่อเลยว่าที่ตั้งบ้านของ

หญ่เมื่อ ค.ศ.1900 ครั้นมาถึงรุ่นเจ้าสัวฟ่านเต๋อหมิงได้มีการปรับปรุงบ้านครั้งใหญ่อีกครั้ง โดยคงรูปแบบบ้านซึ่งเป็นศิลปะโบราณตั้

ลฟ่านทั้งสิ้น อาณาบริเวณบ้านกว้างใหญ่มีสวนหย่อมกลางบ้านหลายจุด นับพื้นที่รวมแล้วมีอาณาเขตกว้างถึงสิบห้าไร่เลย

พำนักอาศัยเวลาบินมาดูแลกิจการที่ประเทศจีนสาเหตุที่เจ้าสัวฟ่านไม่พำนักอยู่ที่บ้านพักโซนโบราณเพราะคุณวิลาสินีภรรยาชาวไ

ังนั่งคิดอะไรเพลินๆ รู้สึกตัวขึ้นมาโดยพลัน ก่อนจะยิ้มกว้างด้วยความดีใจ เมื่อป

วยความดีใจ พร้อมลุกขึ้นจากเก้าอี้กร

โตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะเรา” ท่านเจ้าสัวกล่าวกับบุต

เธอไม่พูดเปล่าเขย่งร่างระหงหอมแก้มท่านเจ้าสัวซ้ายข

ใดนั

ู่ทุกค่ำคืนกระซิบแผ่วอยู่ชิดริมหูของสาวเจ้า กลิ่นหอมรั

พราะครั้งนี้เสียงที่เธอได้ยินอยู่ทุกค่ำคืน ดังอยู

ใกล้ๆ เลยนะ” ริณรณีย์รำพึงออกมาเบาๆ โดยมิทั

นแน่ๆ เลยแม่ โดนสาวสวยหอมแก้มซ้ายขวาไม

้างนอกคนอื่นคงเข้าใจผิดกันแน่เลยนึกว่าท่านเจ้าสัวมีอ

ามี กำลังมองใบหน้าสวยของลูกสาวด้วยความแปลกใจ ที

ง!” ประโยคสุดท้ายท่านเจ้า

กภวังค์ของความคิดทันใดเมื่อได

สะดุดกับสายตาของพ่อและแม่ที่กำลังยืนมองเธอด้วยความ

ล เหมือนกำลังมองหาอะไรสักอย่าง ทำอะไรตกหล่

รหายอย่างนั้นเหรอลูก” คุ

คนงามเกิดอาการต

พาไปหาหมอให้รับการรักษายุ่งยากไปหมด เกิดเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่

องดอกไม้ หอมมากเลยนะคะ ไม่รู้ว่ากลิ่นของดอกไม้อะไรแต่ริณชอบจังเลย

ดังออกมาพร้อมกันและนั่นทำให้หญิงสาวขมวดค

หรอคะว่ากลิ่นหอมที่ร

พยักหน้าขึ้นลงติดกันๆ พร้อ

กลิ่นของดอกโบตั๋น ที่ปลูกอยู่ในสวนดอกไม้ที่เร

นเหรอคะ” สาวเจ้าย้ำชื่อข

่ในเมืองซีอานของเราสักที ตอนนี้มีโอกาสมาแล้วก็คงได้รู้ได้เห็นทั้งหมดแล้วนะลูกเพราะต่อไปในภายภาคหน้าทุกสิ่งทุกอย่างของพ่อต้องตกเป็

ละรับช่วงต่อไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้น่ะสิคะ” ส

ะกูลและมีฐานะทัดเทียมเท่ากันกับเราจะได้มาคอยดูแลยายหนูของพ่อไงล่ะลูก” ท่านเจ้าสัวฟ่านบอก

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จนแล้วจนรอด

แล้วไงว่าอยากอยู่คนเดียวไปสักพัก เรื่องคู่ครองยังไม่คิดจะมีตอนนี้ อีกอย่างลูกได้ทุนเรียนปริญญาโทและเอกของทา

ได้อุ้มหลานเหมือนคนอื่นๆ หรือเปล่าก็ไม่รู้... พ่อแก่แล้วนะ อยากอุ้มหลานแล้ว จริงไ

มือนเพื่อนๆ คนอื่นบ้าง” คุณวิลาสินีกล่าวสน

ุณพ่อคุณแม่ไม่มีลูกหลายๆ คน มีหนูคนเดียวทำไ

้วแต่ก็มีริณคนเดียวยังไงล่ะล

ู่ๆ ก็มาเองใครจะไปรู้ล่ะคะ... ว่าแต่สวนดอกไม้ที่คุณพ่อบอกอยู่ในบ้านของเราอยู่ทางด้านไหนเหรอคะ

วันออกฝั่งเรือนบ้านโบราณโน่น” ท่านเจ้าสัวเอ่ยตอบก

บิกกว้างขึ้นมาทันท

ของตระกูลที่สืบเชื้อสายเก่าแก่จะมีลักษณะแบบนี้ตลอดเลยอ