ตำหนักจันทรา ข้ามเวลารักนิรันดร์

้าออกกว้างเผยให้เห็นภายใน กลับเลือนหายไปโดยพลันก่อนจะกลับก

เสียงศีรษะโขกกับ

่รู้” แม่สาวน้อยคนงามบ่นกระปอด กระแปดก่

ตาฝาดหรือเห็นจริงๆ กันแน่ เมื่อกี้ยังได้ยินเสียงเรียกของเขาคนนั้นเรียกหาอยู่เลย”

หรอลูก” เสียงของคุณวิลาสินีเอ

รียกชื่อของเธอ ใบหน้าสวยหันกลับมาก่อนจะยิ้มแห้งๆ เม

พลางทำหน้าเสียดายที่ไม่ได้เข้าไปในตำหนักแต่ในขณะเดียวกันเธอก็พยายา

นู และถือวิสาสะรับสายแทน บริษัทของหนูโทรมาให้เข้าไปในพื้นที่หน้างาน เขาบอกให้โทรกลับด้วยนะลูก” คุณวิลาส

วิลาสินีมองไปยังตำหนักจันทราด้วยสายตาเช่น

างคุณแม่กลัวๆ มี

นไปสบตาลูกสาวหัวแก้วหัว

เขากว่าจะเดินไปเดินกลับ เหนื่อยกันตายพอดี มีโอกาสแล้วแม่จะเล่าให้ลูกฟังว่าเพราะอะไรแม่ถึงได้เป็นแบบนั้น ออกมาจากตรงนั้

ๆ เลย” หญิงสาวบ่นพึมพำก่อนจะก้าวเท้าออกจากหน้าประตู แ

อยู่หน้าประตูดั่งเดิม พร้อมคว้ากระดิ่งลมออกจาก

ิวข้าวแล้ว” หญิงสาวบอกพร้อมเดินโ

ือมาด้วย” คุณวิลาสินีถามกลับไปด้วยความสงสัย สายตาจับ

ดลายสวยแปลกตาไม่เคยเห็นก็เลยขอคุณปู่เอาไปศึกษาประกอบการทำงาน เสร็จแล้วก็จะเอาไปคืนให้คุณปู่ลงบัญชีเก็บร

กรอย่างวิจิตร สลักพระจันทร์เอาไว้ด้วย และตรงพระจันทร์เหมือนเคยมีอะไรฝังไว้เลยค่

ญมณีหรืออาจจะเป็นอะไรสักอย่างเป็นรูปร่างข

แล้วจะประดับไว้ทำไมบนกระดิ่งลม... ไม่เข้าใจ” คิ้วเรียวสวยขมวดมุ

นทร์และสีของพระจันทร์ก็มีแค่สีขาวนวลๆ อ่อนๆ จนถึงสีเหลืองนวล ถ้าไม่ใช้ทองคำก็คงจะเป็นหยกสีขาวหรือหยกสีที่ค

หน้าขึ้นลงติดๆ กันเมื่อได้

ว่าคุณแม่ของหนูก็ล่วงรู้ตำนาน

งหญิงสาวทำให้คุณแม่ข

พ่อจะพาแม่ไปไหว้ขอพรท่านเสมอ เทพจันทราเป็นเทพเจ้าแห่งความรักตามความเชื่อตั้งแต

อภายในบริเวณบ้านหลังนี้ต้องลงบัญชีทรัพย์สินหมดทุกรายกา

ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด” หญิงสาวลากเสียงล้อเลียน ทำให้คนเป็

ั่งทิศเหนือ ท่ามกลางกลิ่นหอมรัญจวนของดอกโบตั๋นยังคงฟุ้งกระจาย

เชียง! ชิงเชียง

ยวกันใน

เชิงเขา

งกองทัพขอ

่ในมือของแคว้นฉิน ซึ่งการสู้รบในครั้งนี้เป็นที่พึงพอพระทัยของพระเจ้าโจวโยวเป็นยิ่งนัก ทรงมีกระแสรับสั่งประทานดินแด

ื่นๆ ซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของราชวงศ์โจวตะวันตกอยู่ในขณะนั้น แต่ละแคว้นหวั่นเกรงพระปรีชาสามารถในการทำศึก

การบริการและการรบต่างๆ ล้วนแล้วแต่มาจากพระสติปัญญาขององค์ชายรอง

ยอยู่ภายในกระโจมที่สร้างขึ้นเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ ร่างทหารแต่ละคนล้วนเต็มไปด้วยเลือด แต่ละคนมีบาดแผลลึกเหวอะหวะจนน่ากลัวพร้

ะทำศึก มีบาดแผลฉกรรจ์บริเวณกลางอกซึ่งเกิดจากคมหอกของพวกชวนหรงแล

อิ่มที่เคยมีเลือดฝาดบัดนี้ซีดเซียวราวคนใกล้ตายด้วยเพราะพิษบาดแผล ทำให้เกิดอ

มนางหนึ่งมิให้ล้มลงไปกับพื้น ตรงบริเวณอุทยานดอกโบตั๋น และครั้งนี้ทรงได้ทอดพร

ไรมากหรือเปล

พ้อถึงชื่อของนางในฝันใ

ั่งถามด้วยความเป

ันพระองค์รับสั่งถามกลับไป พร้อมเสียงหวานนั

บ... ไม่เจ็บเลยค่ะ” ค

ึ่งพระองค์กำลังทอดพระเนตรจากในพระตำหนักออกมาทางด้านนอก ทรงทอดพระเน

เชียง

ยงนั้น นางในฝันกลับมิได้ยินแม้แต่น้อย และร่างงามก็ค่อยๆ เลือนหายไปโดยพ

ชิงเชียงอย่า

งผู้งดงามทรงลุกพรวดพราด

งเรียกของเหล่าทหารที่คอยเฝ้าดูแลด้วยความวิตก ต่าง

็นระดับชั้นผู้ใหญ่เอ่ยขึ้นด้วยความดีใจสุดขีดที่เห็นองค์ชายของตนได้พระสติ

าดเจ็บเสียเหลือเกิน ยิ่งทรงมิได้สติติดต่อกันมาสามวันสามคืนเช่นนี้ ทหารทุกคนต่างพากันใจไม่ดีเ

โจมที่ประทับอย่างใจจดใจจ่อ พระเนตรสีนิลกาฬค่อยๆ ก้มลงทอดพระเนตรพระวรกายของพระองค์พลางยกพระหัตถ์สัมผัสตรงกลางพระอุ

็นนางที่มิใช่ความจริงอย่างนั

งอุตส่าห์ได้ทอดพระเนตรรูปโฉมอันงดงามอันแท้จริงของนางได้เป็นครั้งแรก นับตั้งแต่ทรงฝั

ยงเพรียกหาแผ่วเบา พระเนตรคมบ่งบอกว่

ถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อได้ยินองค์ชายรองทรงมีรับสั่งพึมพำ และนั่นทำให้ฉินเ

สุด” รับสั่งสุรเสียงแผ่วเบา เต็มไปด้วยความอิดโรยด้วยฤท

ี้ยนกงทำให้บรรดาเหล่าแม่ทัพนายกองท

ากเคลื่อนทัพกลับเสียนหยางจะทำให้พระองค์ทรงมีพระอาการทรุดหนักไปมากกว่านี้ อีกอย่างม้าเร็วได้กลับไปกราบทูล

องหาเป็นผลไม่ พระสุรเสียงข

ขอกลับไปตายที่บ้านเกิดในตำหนักจันทรา นอกเสียจากว่าข้าจะพลีชีพกลางสนามรบ นั่นแหละถึงจะนำร่างอันไร้วิญญาณของข้ากลั

ตามรับสั่งเดี๋ยวนี้!” เหล่าแม่ทัพแล

ด้แล้ว!” สุรเสี

์ยัง” เสียงของเหล่าแม่ทัพ

่เงียบๆ เพียงลำพัง หากหมอมาแล้วก็ให้เข้ามาทำแผล... ข้าอนุ

” เหล่าแม่ทัพข

จม ท่ามกลางสายพระเนตรขององค์ชายรองทรงทอ

ปจากกระโจมที่ประทับ จู่ๆ พระวรกายขององค์

อษฐ์พระองค์ทรงสำลักพระโลหิตออกมากองใหญ่ลงบนพ

์และพื้นบริเวณนั้น ก่อนจะค่อยๆ เงยพระพักตร์ที่ขาวซีดขึ

นอยู่เต็มไปหมด ก่อนจะทอดพระเนตรป้ายหยกประจำพระองค์ซึ่งอยู

ู่พระวรกายซึ่งแกะสลักเป็นรูปมังกรและ

ขอเทพจันทราทรงเมตตาให้ข้าได้พบกับชิงเชียงนางในฝันก่อนจะเดินทางไปเฝ้าองค์เง็กเซียน สักเพียงครั้งก็ยังดี ก่อนข้าตายด้วยเถิด...” พระสุร

ิดเทพจันทรา” องค์ชายฉินเสวี้ยนกงทรงอ้อนวอนขอความเมตตาจากเทพจันทรา ซึ่งเจ็ดแคว้

รรค์เบื้องบนจะได้ยินรับสั

่งประกายระยิบระยับพร้อมสายลมพาดผ่านพระวรกายขององค์

่อองค์ชายรองแห่งแคว้นฉินกำลังใกล้หมดพระสติไปอีกคร

งไหลออกมาจากพระอุระโดยเฉพาะพระอุทรไหลซึมออกมาจากผ้าพันแผลประหนึ่งเขื่อนกั้นทำนบแต

าว่ามีบรรพบุรุษมาจากหมาป่าสีขาวมีการถูกกล่าวถึงนับแต่ราชวงศ์โจวยังรุ่งเรือง เป็นชนเผ่าบรรรณาการของต้าโจว แต่กลับถู

หรงยกทัพลงใต้ตีนครหลวงโจวโฮวจิงจนแตกพ่าย สังหารโจวหวังเหยา ส่งผลให้นายเหนือแห่งฉิน เสี่ยงยกกำลังมาขับ

ครองราชย์คือ 780 ปีก่อนคริสตกาล ได้เกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรงที่กวนจง ทรงเป็นกษัตริย์ที่อ่อนแอไร้ความสามารถ เสวยแต่น้ำจัณฑ์ หลงผู้หญิงถึ

าเมื่อมีข้าศึกมารุกรานจริง ๆ พระเจ้าโจวโยวโปรดให้จุดพลุเตือนภัยขึ้นฟ้า แต่เหล่าท่านอ๋องก็ไม่สนใจ เหล่าข้าศึกบุกเข้าพระราชวัง พระเจ้าโจวโยวเห็นจวนตัวก็ทรงปลงพระชนม์เอง ส่วนพระนางเปาซือและองค์รัชทายาทก็ถูกจับไ