เชลยพิศวาส แม่ทัพบูรพา

าย ทว่าสิ่งที่เหนือความคาดหมายนั้นก็คือ บริเวณแผลฉกรรจ์อันเกิดจากถูกลูกธนูสังหารบัดนี้เก

ลังจากที่เกราะคุ้มภัยของจอมมารได้สำแดงอิทธิ์ฤทธิ์ปกป้องครอบร่างของนางเอาไว้จนรอดพ้นจากอำนาจทำลา

ูที่ปักคาอยู่บนร่างค่อยๆ สูญสลายไปเอง เพียงชั่วพริบตาร่างแน่งน้อยก็ปราศจากบาดแผลฉกรร

ิเวณท้ายทอย ด้วยเพราะรัชทายาทคนงามล้มฟาดกระแทกลงไปกับพระศพ

ะศพที่อยู่เบื้องล่างด้วยความบังเอิญพลางหันกลับไปทอดพระเนตรสิ่งที่อยู่ใต้ร่างซึ่งนอนทาบทับอ

ครั้นทอดพระเนตรพระศพของอ๋องไท่หยวนและฮองเฮาซือฉีอยู่ตรงพระพักต

เสียงเพรียกหาผู้ให้กำ

ว้างโผเข้ากอดพระศพของพระบิดาและพระมารดา สุรเสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้นดังออกมา

่อเสด็จแม่ ไม่ว่าจะอยู่แห่งหนใดลูกจะบุกไปบั่นคอถึงท

ับจุมพิตลงบนหลังพระหัตถ์พร้อมสูดกลิ่นกายจากทั้งส

ม่มาเยือน แสงจากดวงอาทิตย์เริ่มสาดแสงเข้าสู่สนามรบที่เต็มไปด้วยซากศพทหารนับหลายหมื่น ร่างไร

พระองค์ ที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากนั่งมองพระศพของพระบิดาและพระมารดาสลายกลายเป็นจุลด้วยความตื่นตระหน

งเรียกออกมาจนสุดเสียง ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นด้วยความโศกเศร้า

านไปนานเพียงใด ครั้นทอดพระเนตรเงาของพระองค์ที่ทอดยาวอยู่ในขณะนั้นบ่งบอกให้รู้ว่า เวลาล่วงเลยเข้าสู่ยามซื่อแล้

ั่น ความรู้สึกในขณะนั้นเจ็บปวดเจียนตายเป็นยิ่งน

ราบโลหิตเปรอะเปื้อนเต็มชุดเกราะตามบริเวณที่ถูกลูกธนูบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าได้รับบาดเจ็บ ครั้นล้วงพระ

ล่านั้นหลงเหลืออยู่เลย ทำราวกับว่าไม่เคยถูกพวกต้าฮั่

ก่อนจะหันพระพักตร์กลับไปทอดพระเนตรบริเวณที่

้มสิ้นสติทั้งสองพระองค์ยังเอาร่างรองรับข้าเอาไว้อยู่เช่นนั้นจนกระทั่งได้สติกลับคืน”รับสั่งเพียง

ะสานมือเข้าหากันพร้อมก้มลงโขกพระเศียรลงกับพื้นดิ

พ่อเสด็จแม่ในการทำสงครามครั้งนี้ แต่จะไม่ยอมเสียแคว้นไท่หยวนให้แก่ต้าฮั่นโดยเด็ดขาด ข้าจะต้องตัดหัวบุคคลไร้นามผู้นั้นมาเซ่นสังเวยดวงพระวิญญาณเสด็จพ่

กกับพื้นดินเพื่อคำนับดว

้กำเนิด ตั้งพระทัยหมายมั่นสิ่งใดไว้จะทรงทำให้ได้อย่างเด็ดเดี่

ทจากไท่หยวนเป็นเพียงมนุษย์ตัวเล็กๆ มีหรือจะสามารถต่อกรกับราชาปีศาจผู้เป็นประ

ยือนด้วยเหตุการณ์ที่นำพาไปอย่างไม่คาดฝันและเป็นเหตุทำให้พระองค์ต้อง

จ หากแต่สตรีมนุษย์ผู้นี้กลับทำให้จอมมารเฟิงหยางต้