ฆาตกรรัก

นกไทสีกรมของตัวเองขึ้นมาแล้วขึ้นคร่อมร่างบางจับบังคั

ณคิดว่าคุณใหญ่มาจากไหน อ

ังโกรธฉ

่อย

ผื่อฉันกับพ่อเธอจ

กับผู้ชายชาติชั่วคนนี้ แต่คำพูดของออสตินมันทำให้เธอสะดุดกับความคิดบางอย่าง เธอกลัวว่าพ่อของเธอจะเป็นอันตราย ไม่ใช่ว่

ปะ... ปล่อย มั

ให้ฉันเจ็บตัวอีกน่ะ

สซ

กายเข้ากลางหว่างขาเรียวของเธอ แล้วก้มลงกัดเนินอก ไล่ลงมาหน้าท้อง จนถึง

ดดดดดดด!

องเธอไหลออกมาอีกครั้ง ทุกครั้งที่เขาขบ ทุกครั้งท

ออสติน พะ.

้ด้วยความพึงพอใจ เขาแทรกกายเข้ากลางหว่างขาของเธออีกครั้ง จับแก่นกายใหญ่ข

ึ

ดดดดด

่า

็บ พะ...

ได้ถูกเบิกทางถูกกระ

วนหัว เขาถอดมันออกแล้วถ่มน้ำลายลงไปก่อนจ

ึก! ปึ

ียวถูกมัดด้วยเนกไทแล้วตรึงเอาไว้กับหัวเตียง สองขาเรียวถูกมือหนาจับแยกให

บ พอแล้ว ขะ

วะหนักหน่วง ใบหน้าหวานเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ใบหน้าคมคายบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่า

มะ... ไม

่ยิ่งดิ้นเธอยิ่งเจ็บตัวทั้งข้อมือ และช่องทางรัก เหม

สติ

แล้วยกขาของเธอขึ้นจนบั้นท้ายลอยเอาหมอนหนุนมารองที่ก้นเธอให้ลอ

๊า

มะ... มัน

ดยไม่สนคนใต้ร่างว่าเธอจะรู้สึกยังไง

งเธอด้วยความรุนแรงเพื่อระบายความ

ดดด! ยะ..

พลิกร่างบางให้อยู่ในท่าคลานเข่ามือหนาจับรั้งสะโพกของเธอให้ยกขึ้นแล้วกดแผ่นหลั

ึก! ปึ

. ไม่ไหวแล้ว

วยความหยาบโลน มาเฟียหนุ่มเชิดหน้าเปล่งเสียงคำรามลั่นเมื่อเห็นปลายทางสวรรค์อยู่ไม่ไกล

าาา

นกายเธอ ร่างกายของเขา และเธอเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ มาเฟียหนุ่มถอดแก่

ากช่องทางรัก เจสสิการีบเอ่ยปากบอกมาเฟียหนุ่มทันท

าไปอีกครั้ง สะโพกสอบทำหน้าที่สะบัดเข้าออกด้วยความดุเดือดเขาทรมานเธอเป็นเวลาหลาย

๊า

นต

และนึกถึงสิ่งสุดท้ายที่เธอจำได้ ออสตินที่ขยับอยู่บนร่างกายของเ

มัน เธอก็จะไม่โ

ยร์ และแพนตี้โล่งโจ้งเพราะถูกเขาทำลายมันทิ้งอย่างไม่ไยดี ร่างกายของเธอมันกลับมาม

ุณ

ดูแลเธอเดินเข้ามาพร้อมกับถาดข้าวต้ม เธอวางมันไว้ท

ปรอบๆ ที่นี่ไม่ใช่ห้องของเธอ และไม่ใช่ห้องล

นายฝร

ขางั้

อมาที่น

า เจ็บมากไหมคะ ด

ิดเอาไว้อยู่แล้วว่าเธอจะไม่เป็นอะไรเธอทนไหวแน่ แ

บ เจสเจ็บไปทั้งตั