จอมทมิฬต้องมนต์

งาน ฉันปฏิบัติแบบนี้ทุกวัน ไม่มีการแตกแถว หลังเลิกเรียนฉันจะมารอรับแม่และกลับบ้านพร้อมกัน มีแต่คนชมว่าแม่สอนฉันให้รักด

าย ตั้งแต่วันที่ฉันไ

้อฝันของเด็กหญิงตั

กิดขึ้นจริง และฉันก็ไม

ียนอยู่ได้แค่นั้นไง ฉันยอมรับสภาพ และไม่วายเย้ยหยันตัวเอง ฉันโต

กินอะไร

ม ฉันยืดตัวลุกขึ้นยืน “น้ำพริกดีกว่าค่ะ

น “กินดีกว่าน้ำพริกก็ได

ูกผจญความลำบากนั่นอยู่หลายปีทำให้ฉันชินกับชีวิตแบบนั้น ฉันไม่ใคร่

อแม่อร่อยกว่

ั้งแต่แม่เลิกขายข้าวแกง พวกเขาไม่เคยเจอแม่ค้าคนไหนรสมือดีเท่าแม่ฉันอีกเลย ฉันยังเคยคิดเล

..ฉันไม่เคยสมัครงานท

ม่ไหว รถก็ติดจนน่ารำคาญ แต่ผมจะไม่ถูกตามจนกระดิกตัวไม่ได้แบบนี้ ผมทอดสายตาม

ความอดทน

่ทุกครั้งที่หล่อนเจอผม หล่อนจะทิ้

ือกเอกสารออกจากตรงหน้า ถาม

ั่งจ้อง ผมรู้สึกเ

ล้วก็เอนตัวพิงพนักเก้าอี้

อีกสิบนาท

ผมไม่มีประชุมอะไรหรอก นั่นเป็นแค

ี่ยน จากนี้จนถึงเย็นคุณว่าง เราไปหา

ฉุนนิดๆ บางทีผมควรเปลี่ยนเลขาฯ และการ์ดรอบตัว ดานิก้ามีเงินมากพอที่จ

ผมไปหาแม

่ ดานิก้าจะรู้ วันนี้ผมอารมณ์ไม่ดีและหงุดหงิดเกินกว่าจ

เลี

า แววตาตัดพ้อนั่นไ

ด้ และยิ่งดื้อแพ่

จร้ายกับน

สุดขอบฟากฟ้า “มันเป็นสันดานผมและคงไม่มีทางแก้หรอก ผมเ

งครั้งผมก็แปลกใจตัวเองนะ ผมได้รับความรักจากพ่อกับแม่มากเกินไปหรือไง ผมถึงไม

ายครั้งที่ผมกลั้นความรำคาญไม่ไหว ผมว่าหล่อนตรงๆ ดานิก้าจะหาย

นะ ไม่ต้องเป็นห่วง

เพศหญิงยังทำให้ผมดีขึ้นไม่ได้ อีกอย่างราเชลญาติผู้พี่ของผมก็อยู่ที