icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ท่านแม่ผู้นี้คืออดีตสุดยอดนักฆ่า

ท่านแม่ผู้นี้คืออดีตสุดยอดนักฆ่า

ผู้เขียน: NovelHall
icon

บทที่ 1 ตอนที่ 1 อย่ารังแกแม่จ๋า

จำนวนคำ:1514    |    อัปเดตเมื่อ:17/05/2023

อย่ารัง

อย่าเพิ่งตาย! ฮ

บสนวุ่นวาย เสียงร้องไห้โฮของเด็กน้อยที่ยังไม่บรรลุนิติภ

็ยังหนักอึ้งเกินกว่าจะเปิดมองได้ และทุกอณูร่างกายก็ยัง

ร้ายของหญิงแปลกหน้านางหนึ่ง แห

ได้สิ้นใจตายไปแล้ว! ควรจะดีใจที่เจ้

ักหยุดกลางคัน ตามมาด้วยเสียงหัวเราะคิ

อให้อยู่ก็เสมือนตายทั้งเป็น!

อย่าเข้ามานะ! แม่จ๋า

งกึกก้องขึ้นอีกครา สิ่งนี้เปรียบเสมือนเหล็กแ

รีบหันศีรษะขวับและใช้แรงเฮือกสุดท้า

็กชายตัวน้อยเสียด้วยซ้ำ กรงเล็บเรียวยาวทั้งห้าของเหลิ

ร๊

หวโดยพลัน แม้กระทั่งไออากาศมวลค

งต่อหน้าต่อตาเหลิงหยุนเจียว ม่านตาดำของเด็กชายตัวน้อยตีบเล็กเท่ารูเ

่จ๋

ติตื้นตัน โดยพร้อมกันนั้นเอง จู่ๆก็มีกระแสความทรงจำแปลกประ

ด้รับภารกิจสุดท้ายโดยต้องสังหารผู้ทรยศในองค์กร จุดจบในตอนจบคือจำต้อง

ข็งแกร่งคือสิ่งสำคัญเหนือสรรพสิ่ง และท

งหลวงเซินจิ้ง แต่พรสวรรค์ที่ได้มากลับเป็นเพียงเศษขยะไร้ประโยชน์ นางไม่สามารถฝึกปรือหรือแม้แต่จับสัมผัส

มกรอบจนต้องตั้งครรภ์นอกสมรส เรื่องนี้ส่งผลให้ต่อมา ตระกูล

ส่งนางมาที่ตระกูลเหลิงสายรองในเม

ยของนางต่างถูกคนในตระกูลสายรองข่มเหงรังแกสารพัด กล

งล่อลวงให้ไปในป่าทุรกันด

วกำลังยกสองมือขึ้นกอดอก ส่งเสียงเย็นชาก่นเบาๆปนไม่พอใจอยู

ายังต้องทิ้งชีวิตไว้ที่น

ายฉกรรจ์ร่างกำยำอีกสามคนวิ่งตรงเข้ามาล

เกาะขาของนางอยู่กำลังสั่นเทาหวาดกลัวมากเพียงใด เห็นได้ชัดว่า เขา

าดที่ไหลบ่าเข้ามา ได้ความว่า ในสายตาเจ้าของเดิม เด็กชายตัวน้

เลย ในทางตรงข้าม นางกลับโยนความผิดทั้งหมดให้กับเขา ทั้งยังดุด่า

นี้ก็ยังเลือกที่จะปกป้อง

้าของนางก็คือ สาวรับใช้คนสนิทขอ

นี้ที่ชอบรุมกลั่นแกล้งรังแกและสร้า

ญสังเกตเห็นแถบสีดำบนข้อมือของตนเข้าพอดิบพอดี ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า ระบบห้อ

มองคนพวกนั้นอย่างแผ่วเบา ทันใดนั้น มุมปากของเธอก็กระตุกยิ้มเผยแววควา

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ตอนที่ 1 อย่ารังแกแม่จ๋า2 บทที่ 2 ตอนที่ 2 ยังมีอีกคนอยู่ตรงนี้3 บทที่ 3 ตอนที่ 3 ข้าช่วยเจ้า ชีวิตของเจ้าเป็นหนี้บุญคุณของข้า4 บทที่ 4 ตอนที่ 4 แม่จ๋าเก่งที่สุด5 บทที่ 5 ตอนที่ 5 แม่จ๋าสุดยอด!6 บทที่ 6 ตอนที่ 6 ข้าหรือต้องกลัว 7 บทที่ 7 ตอนที่ 7 อยากให้บุตรสาวตายมากกระมัง 8 บทที่ 8 ตอนที่8 เขาใช้ชื่อสกุลเดียวกับข้า9 บทที่ 9 ตอนที่ 9 ข้าไม่สนใจผู้ชายขี้เหร่ 10 บทที่ 10 ตอนที่ 10 ลูกเจ้าชอบทำตัวแปลกๆ 11 บทที่ 11 ตอนที่ 11 ก็น่ารักดี12 บทที่ 12 ตอนที่ 1213 บทที่ 13 ตอนที่ 13 ขอบพระคุณท่านประมุข14 บทที่ 14 ตอนที่ 14 ลุงขี้เหร่ขอรับ ข้าให้ไม้นึง15 บทที่ 15 ตอนที่ 15 ข้ายินดี16 บทที่ 16 ตอนที่ 16 ข้าเองก็ยังมีคุณธรรมอยู่บ้าง17 บทที่ 17 ตอนที่ 17 ยังพอมีหนทาง18 บทที่ 18 ตอนที่ 18 ง่ายมาก19 บทที่ 19 ตอนที่ 19 สกุลถัง20 บทที่ 20 ตอนที่20 นี่ท่านเป็นนักสะสมสมุนไพรกระมัง 21 บทที่ 21 ตอนที่ 21 เจ้าถังไหน 22 บทที่ 22 ตอนที่ 22 ไม่มีขนมชนิดใดที่กินแล้วฟันไม่ผุ23 บทที่ 23 ตอนที่ 23 หินพระธาตุปฐพี24 บทที่ 24 ตอนที่ 24 คุณหนูสาม เหลิงฉิวหวาน25 บทที่ 25 ตอนที่ 25 อาวุธประจำตัวก็เสมือนตราประจำตัวของคนผู้นั้น26 บทที่ 26 ตอนที่ 26 ไสหัวไป!27 บทที่ 27 ตอนที่ 27 เขาเป็นแค่องครักษ์ยาม28 บทที่ 28 ตอนที่ 28 อย่าไปฟังที่เขาพูดเยอะ29 บทที่ 29 ตอนที่ 29 เห็ดหลินจือโลหิตหมื่นปี (1)30 บทที่ 30 ตอนที่ 30 เห็ดหลินจือโลหิตหมื่นปี (2)31 บทที่ 31 ตอนที่ 31 ลักพาตัว32 บทที่ 32 ตอนที่ 32 ข้าจะฝังเจ้าไปพร้อมกับเขา33 บทที่ 33 ตอนที่ 33 ปืนบาซูการ์ 34 บทที่ 34 ตอนที่ 34 เท่านี้เจ้าก็เก่งมากแล้ว35 บทที่ 35 ตอนที่ 35 ไอ้ลูกไม่มีพ่อ (1)36 บทที่ 36 ตอนที่ 36 ไอ้ลูกไม่มีพ่อ (2)37 บทที่ 37 ตอนที่ 37 วิหคยักษ์สีคราม 38 บทที่ 38 ตอนที่ 38 ไอ้เด็กนี่มันลูกเต้าเหล่าใครกัน 39 บทที่ 39 ตอนที่ 39 ข้าสกุลโม่ (1)40 บทที่ 40 ตอนที่ 40 ข้าสกุลโม่ (2)41 บทที่ 41 ตอนที่ 41 นี่เจ้าเข้าใจภาษานก 42 บทที่ 42 ตอนที่ 42 เป็นเพียงนกชั้นต่ำอย่าโลภให้มาก43 บทที่ 43 ตอนที่ 43 ชำระเส้นเอ็นตัดไขกระดูก44 บทที่ 44 ตอนที่ 44 เส้นทางแห่งการฝึกปรือ45 บทที่ 45 ตอนที่ 45 ภูมิหลังที่ลึกลับของบุรุษผู้นั้น46 บทที่ 46 ตอนที่ 46 ทะลวงสู่ขอบเขตปราณจิตขั้นต้น! 47 บทที่ 47 ตอนที่ 47 ขอยืมบางอย่างจากเจ้า (1)48 บทที่ 48 ตอนที่ 48 ขอยืมบางอย่างจากเจ้า (2)49 บทที่ 49 ตอนที่ 49 เดี๋ยวนี้เด็กโตไว50 บทที่ 50 ตอนที่ 50 สู้ใช้เวลาชีวิตที่เหลือให้มีความสุขที่สุดดีกว่า51 บทที่ 51 ตอนที่ 51 ลุงโม่สอนมาดีขอรับ (1)52 บทที่ 52 ตอนที่ 52 ลุงโม่สอนมาดีขอรับ (2)53 บทที่ 53 ตอนที่ 53 ไปก่อนเถิด ไม่ต้องห่วง! (1)54 บทที่ 54 ตอนที่ 54 ไปก่อนเถิด ไม่ต้องห่วง! (2)55 บทที่ 55 ตอนที่ 55 จ้าวอินทรีครามมาแล้ว! 56 บทที่ 56 ตอนที่ 56 คมหนามสีดำทมิฬ57 บทที่ 57 ตอนที่ 57 อิสตรีรูปงามในชุดอาภรณ์แดงเพลิง (1)58 บทที่ 58 ตอนที่ 58 อิสตรีรูปงามในชุดอาภรณ์แดงเพลิง (2)59 บทที่ 59 ตอนที่ 59 สมควรได้รับ (1)60 บทที่ 60 ตอนที่ 60 สมควรได้รับ (2)61 บทที่ 61 ตอนที่ 61 เงื่อนไขพันธะสัญญา62 บทที่ 62 ตอนที่ 62 ท่านไม่มีสิทธิ์มาวิจารณ์ท่านแม่ของข้า63 บทที่ 63 ตอนที่ 63 แค่พิการอย่าถึงตาย64 บทที่ 64 ตอนที่ 64 หากไม่มีข้าทั้งคน65 บทที่ 65 ตอนที่ 65 ต้องล้วงคอ! 66 บทที่ 66 ตอนที่ 66 มันคือความผิดของเหลิงหยุนเจียว!67 บทที่ 67 ตอนที่ 67 นักหลอมโอสถประหลาด68 บทที่ 68 ตอนที่ 68 คนใจดีเยี่ยงท่านคงจะเข้าแต่หอไตร69 บทที่ 69 ตอนที่ 69 ใช่ว่าจะรักษาไม่ได้ (1)70 บทที่ 70 ตอนที่ 70 ใช่ว่าจะรักษาไม่ได้ (2)71 บทที่ 71 ตอนที่ 71 ห้าร้อย72 บทที่ 72 ตอนที่ 72 แลกกับจวนแห่งนี้73 บทที่ 73 ตอนที่ 73 ดูให้ดีว่ามันคือผู้ใด! 74 บทที่ 74 ตอนที่ 74 ช่างมีเหตุผล!75 บทที่ 75 ตอนที่ 75 ล่าตระกูลเหลิง (1)76 บทที่ 76 ตอนที่ 76 ล่าตระกูลเหลิง (2)77 บทที่ 77 ตอนที่ 77 อ้าปากเร็ว อ้ำ~78 บทที่ 78 ตอนที่ 78 เคล็ดวิชานอกรีต79 บทที่ 79 ตอนที่ 79 สมน้ำสมเนื้อ80 บทที่ 80 ตอนที่ 80เป็นอิสตรีแท้ๆ กลับโหดเหี้ยมได้ใจนัก81 บทที่ 81 ตอนที่ 81 ประสบความล้มเหลว82 บทที่ 82 ตอนที่ 82 กายาสวรรค์คลั่ง 83 บทที่ 83 ตอนที่ 83 ข้าหาใช่คนจำพวกทำดีหวังผลตอบแทน84 บทที่ 84 ตอนที่ 84 เอาใจข้าดี ไม่เลว85 บทที่ 85 ตอนที่ 85 จะไม่เอ่ยอันใดหน่อยรึ 86 บทที่ 86 ตอนที่ 86 เป็นเพียงโอสถขยะเม็ดหนึ่ง87 บทที่ 87 ตอนที่ 87 แผนลอบสังหารล้มเหลว (1)88 บทที่ 88 ตอนที่ 88 แผนลอบสังหารล้มเหลว (2)89 บทที่ 89 ตอนที่ 89 จดหมายถึงประมุขสายหลัก (1)90 บทที่ 90 ตอนที่ 90 จดหมายถึงประมุขสายหลัก (2)91 บทที่ 91 ตอนที่ 91 ปฏิเสธได้ลงจริงๆรึ 92 บทที่ 92 ตอนที่ 92 ท่านเองก็เป็นเผ่าพันธุ์วิญญาณด้วยกระมัง93 บทที่ 93 ตอนที่ 93 ข้าไม่มีวันทรยศนายหญิง (1)94 บทที่ 94 ตอนที่ 94 ข้าไม่มีวันทรยศนายหญิง! (2)95 บทที่ 95 ตอนที่ 95 คนของตระกูลสายหลักมาถึง (1)96 บทที่ 96 ตอนที่ 96 คนของตระกูลสายหลักมาถึง (2)97 บทที่ 97 ตอนที่ 97 ควรถึงวาระเปลี่ยนแปลงแล้ว98 บทที่ 98 ตอนที่ 98 โอสถระงับพิษ 99 บทที่ 99 ตอนที่ 99 ข้าทำเพื่อพวกเจ้า100 บทที่ 100 ตอนที่ 100 มีสุขร่วมเสพมีอสนีบาตร่วมแบ่งปัน