องค์หญิงสามของท่านแม่ทัพจาง
ยงเพิกเฉยกับนาง ท่านยังไม่สนใจจะให้
าก แต่เจียวต้าหลิงนั้นเปี่ยมไปด้วยปัญญา สามารถอ่านเขียนได้ตั้งแต่พูดออกเสีย
จอคนหัวไว มีหัวคิด ฉลาดหลักแหลมได้เช่นนี้ จนอาจารย์ไม่มีอะไรจะสอนและลับโลกไป เจียวต้าหลิงจึงได้รับพระราชทานแต่งต
์ชายที่เป็นพี่และน้องชายของนางอีกหลาย
งยามวิกาลในคืนงานเลี้ยงฉล
่ เขาเงียบไปชั่วขณะแล้วเปิดปากกล่าวไป “หากเตือนในฐานะอาจาร
รย์เจียวต้าหลิง
ารย์ ทำด้วยความหวังดี” เจียวต้าหลิงเอ่ยขึ้น “องค์หญิงกระทำการใดต้องทรงรอบคอบและขอพระ
ตือนแต่เยี่ยนถิงคิดว่าไม่เป็นเช่นนั
ามองเห็นเงาดำวูบหนึ่งก็ร้อง
ากไปกว่านั้นแล้วล้วงเอาขนมที่นำติ
ากินหร
ากที่ใด แล้วจะนำไปให้ผู้ใดอย่างนั้น
อ่อนโยนแฝงแววอ่อนหวานล้ำลึกอยู่ภายใน ม
่ามีเพียงองค์หญิงหลี่เยี่ยนถิงเพียงพระองค์เดียวที่ไม่ได้รับตัวมาร่วมศึกษาหาความรู้ไปกับพี่น้
สึกที่มีเป็นทุนเดิมก็ยิ่งทวีคูณมากยิ่งขึ้นไปอีกหลายเท่าตั
งเหล่านั้น กลับมองเห็นแต่เพียงองค์หญิงหลี่เยี่ยนถิงเพียงพระองค์เดีย
ปได้ชีวิ
มีเพียงเขา มิใช่ว
าแบบที่อ่านเองได้ ส่งไปให้นาง หาโอกาสพบปะนางที่สวนบ่อยครั้ง และต้องไม่ให้ใครเห็น เนื่องจากองค์หญิงหลี่เย
างก็คุยด้วยกับเขามากขึ้น มิได้มีเพียงเรื่องนั้น เจียวต้าหลิงรู้ว่านาง
มอบให้องค์หญิ
่แล้ว เยี่ยนถิง
ับมากัดหนึ่งคำ ละเลียดทีละคำจนหม
่อมกับพระองค์ มิสู
ยิ้มส่งให้พร้อมกับกวาดสายตาหวานปนซึ้งมองไปรอบบริเวณอีกคร
้ข่าวหรือไม
ใจ ยินยอมเปลี่ยนคำเรียกจาก ‘อาจารย์เจี
รหรือพี่
เพื่อขอทาบทามองค์หญิงในร
ยถึงเรื่องทาบทามสู่ขอแต่ที่ทำให
ดชายแดนทางท
นชม แววตาที่มองมายังนางล้ำลึกขึ้นอีกไม่น้อ