icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

สวาทแค้นรามสูร

บทที่ 4 ลักพาตัว

จำนวนคำ:1363    |    อัปเดตเมื่อ:01/06/2023

้างหน้าล้

ว่าบ้านชู้เมีย

เมื่อเสร็จแล้วจึงหันมาถามเมืองรามด้วยสีหน้าสงสัยว่า

น้ามึ

ือนธิติลักษณ์ที่เป็นเรือนใหญ่ทร

งไม่คิดจะห

็กูรู้ที่อยู่ผ

หลังใหญ่ตรงหน้าด้วยสีหน้าที่งงงวยเล็กน้อยเพราะไ

่ออะมึงจะเผาบ้

เลิกคิ

ล้วกูจะให้มัน

อยเพราะเขานั้นได้ไปรู้อะไรดีๆมาว่าภิภพนั้นมีของรักขอ

งไง

ายังขมวดครุ่นคิดไม่เจ้าใจส

นไปตามเอาเองดูซิว่าถ้ามันรู้ว่าลูกมัน

เขาไม่ทำใครก่อนแต่หากถูกกระทำแล้วเข

้ไงว่ามัน

ม่กี่ชั่วโมงที่เขาหลับไปเพื่อนเขารู้เรื่องขน

คนรับใช้บ้าน

เนี่ยมึงถึงได้รู้ท

ไปพักเดียว

ย่างอ่อนใจเพราะกากเขารอพันแ

งนี่ก็เก่ง

กหน้าเบาๆทึ่งในความสามารถที่ความ

ค้าจะมาหลับเหมือนมึ

วเค้าไปตอนกลางวัน

ูไปก

ตรูไปตอนไหนดีหากจะบุกเข้าไปชิงตัวเลยเขาก็ฉลาดพอที่จ

.0

จะไป

องรามก็ขับรถออกจากที่จอด

่นั่นไ

ยู่ข้างถนนคนเดียวนับว่าเป็นโชคที่เข้าข้างเขานักที่หญิงสาวได้ทีอ

าวบ้านนี้งาม

พันแสงก็อดชมไม่ได้ว่าโจทย์ของเมืองรามนั้

ัวงูสักแป

างอใส่พันแสงที่พ

ออ

่สบอารมณ์เพราะนานๆเขาจะได้พบเจอสาวงาม

ืม

จู่ๆก็ชะลอเมื่อใกล้กับตัวเธอยิ่งถนนตรงนี้ค่อนข้างเปลี่

ขับเดี๋ยวกูจ

ห้พันแสงขับรถและเขาก็กระโดดลงเข้าไปประชิดตั

ย..ปล่อยน

ม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน

อ้

งการเพียงแค่ให้หญิงสาวเงียบเสียงอละต่อสู้ไม่ได้เท่านั้นแต่แรงของเขาก็ทำให้หญิงสาวสลบไปไ

โว้

ับสาวสวยคนนี้

งบางที่นอนอยู่บนตั

่าพูดม

วอย่างยิ้มกริ่มต่อจากนี้ได้เ

.0

กันรึป่

ูกันเข้ามาหาด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยจะสู้ดีกันเท่าไรเขานั่นท

งไม่กลับมาพวกคนใช้ก็ไปตามที่บ้านหนูหนึ่

ังเพื่อที่ตอนนี้จะได้ช่วยกันหาทางแก

้องหญิงออกไปไม่มีใ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เมียหนี2 บทที่ 2 ตามถึงบ้าน3 บทที่ 3 มาถึงเมืองกรุง4 บทที่ 4 ลักพาตัว5 บทที่ 5 หาย6 บทที่ 6 จับมาทำอะไร7 บทที่ 7 ต้องเจอ8 บทที่ 8 ลามก9 บทที่ 9 ป่าเถื่อน10 บทที่ 10 ทำงานแลกข้าว11 บทที่ 11 หนี112 บทที่ 12 หนี213 บทที่ 13 ไม่สั่งอย่าทำ14 บทที่ 14 ข่าวลือ15 บทที่ 15 มาขอ16 บทที่ 16 ฤทธิ์น้ำเมา17 บทที่ 17 จำเอาไว้18 บทที่ 18 หน้าที่เมีย119 บทที่ 19 หน้าที่เมีย220 บทที่ 20 ไฟไหม้21 บทที่ 21 ต้องดูแลผัว22 บทที่ 22 ไม่รู้ใจตัวเอง23 บทที่ 23 อย่าได้ใจ24 บทที่ 24 ไม่ใช่เครื่องมือต่อไป25 บทที่ 25 ตามจนเจอ26 บทที่ 26 เลิกเรียกว่าเมียซะที27 บทที่ 27 เมียอีกคน28 บทที่ 28 ผลักไส29 บทที่ 29 คุ้นลิ้น30 บทที่ 30 เจอเสียที31 บทที่ 31 ยอมแต่โดยดี32 บทที่ 32 คนขี้น้อยใจ33 บทที่ 33 หอศังกร34 บทที่ 34 ตอนจบ