ยักษ์ครุฑี

บอีกห้อง แลอยู่ในพระตำหนักนี้เช

เหนือหัวของเจ้า ประเดี๋ยวนี้พ

ขานรับก่อนจะรี

นถึงให้ครุฑีตนนั้นพักพิงที

ุราอย่างคับข้องใจ หลังการร่ว

ุฑีน้อยอาบน้ำและยังเห็นร่องเนินพระถันของนางอีก จนเกิดกำหนัดที่ไม่อาจทนได้ จำต้องเรียกสน

มิใช่พระชายา เรามิจำ

..

เราจักลงทัณฑ์เจ้า เข้าใจหรือไม่ กุสุมาลย์? ”

้าค่ะ ” กุสุมาลย์รู้ตัวในทันทีว่ากำลังทำให้กษัตริย์อสุราทรงกริ้วจึงรี

..

รงอภัยให้น้

รั้งหน้าอีก เข้าใจหรือไม่? ” กษัตริย์อส

จ้า

้ง.. กรุ

จากห้องหับนี้ ดวงตาสีนิลเบิกโพรง พระสุวรรณเมฆารับรู้ได

าประเดี๋ยวนี้ แลอยู่เงียบๆ

ยกับกุสุมาลย์ก่อนจะรี

จ้า

‘ พวกเจ้าอย่าลืม ว่าเราเป็นเครื่องบรรณาการ

ที่เคยเตือนสติตนก็ปราก

าได้เปิดออกในขณะที่ครุฑีน้อยแ

เจ้าถึงได้พานิศาม

ทันทีที่นิศามณีและพนาล

” พนาลีได้เอ่

ระองค์รำคาญพระหท

..

ลมจ้องมองไปด้านหลังของพระสุวรรณเมฆา ครุฑีน้อยจึงเหลือบไปเห

ุฑีน้อยเห็นกุสุมาลย์เข้าแล้ว จึงถอนหายใจออกมา ก่

หับดีหรือไม่พนาลี? ” นิศามณีเอียง

..

สายตาของพระสุวรรณเมฆาที่จ้องมาอย่างคาดโทษ ค

ามาหาเราถึงที่นี่เล่า ” พระสุวรรณเมฆาเอ่ยถามเมื่

าค่ะ ขะ ข้าจักกลับห

ดเพลา กษัตริย์อสุราอาจจะกำลังคลอเคลี

ห้องก่อนจะดีกว่า ค่อยมาขอประท

..

ันทันทีเมื่อเห็นท่าทีครุฑีน้

กลับห้องหับก

นกลับห้องหับในทันที เมื่อรู้สึกเกรงส

ืองเวหาศ ในราตรีนี้หนา ” พร

จึงต้องมีสิ่งจูงใจสักหน่อย ก่อนกษัตริย์อสุราจะยก

อนจะหันกลับและเดินตรงมาหา

ำถามของครุฑีน้อยมาพร้อมกับ

ัตริย์อสุรา พยั

..

เพียงเท่านั้น ยังคงมิได

..

มิต้องออกไปที่ใด เราคงจักไปมินานดอก ” ก

ปที่ใดแล้วเจ้าค่ะ” ครุฑีน้อยขานรับอย่าง

้อย ที่เดินกลับไปจนลับสายตา ก่อน

งหน้าต่างทันใด ในเมื่อยังออกไปเดินชมเมืองยังไม่ไ

ภาพอสุรีสาวตนนั้นที่อยู่ในห้องหับพระสุวรรณเมฆาป

พนาลี ข้าจักถามเ

๐๐