Please help me ช่วยฉันที ฉันไม่อยากอยู่ในโลกนิยาย

รยากาศด้านนอกดูสงบเงียบ นาเซียมองออกไปตามทางเดินด้านนอกที่เป็นทางเชื่อมปราสาท เธอคิดว่าทุกคนกำลังหลับพักผ่อนอยู่ มือเ

ดเจนเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาแน่ หรืออาจจะเป็นเรื่องราวที่ขีดเขียนไว้ว่าดยุกกาบริเอลนั้นมีอาการป่วย นาเซียค่อย ๆ แงมประตูเปิดออกด้วยความอยากรู้ เธออยากรู้ว่าอาการที่ดยุกตัวร้ายอย่างเขากำลังเผชิญอยู่นั้นคืออะไร เงาร่างสูงที่กระทบแสงของพระจ

ร่างสูงจะลุกยืน นาเซียตกใจรีบจะก้าวถอยออกจ

ที่ดูเย็นชาในตอนนี้ดูน่ากลัวกว่าทุกครั้ง สันกรามที่

่น่าเป็นห่วงเขาทั้ง ๆ ที่ตัวเองไม่สามารถทำอะไรได้เลย ใบหน้าของนาเซี

นห่วงข้า” มือเรียวคว้าข้อมือ

คิดว่าเธอคงตายหากเขาไม่ปล่อยมือออก นาเซียมองคนตัวโตที่คุกเข่ากุมขมับทั้งสองข้างเขา นัยน์ตาที่เคยดูงดงาม

ดูเหมือนมันจะได้ผล ท่าทางของดยุกกาบริเอลดูสงบเงียบ แต่อยู่ ๆ มือ

งของเขาก่อนที่เขาจะเอนตัวนอนหนุนตักเธอ นาเซียมึนงงท่าทาง

งง ก่อนจะนึกถึงค่ำคืนที่เธอมาที่แห่งนี้ครั้งแรก นาเซียหน้าแดงขึ้นด้วยความเขินอ

ยุกก็นอนเองสิคะ” นาเซียปัดบอกท

บตาลง ศีรษะเขาหนุนตักเธอ นาเซียทำท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ ก่อนตัดสินใจวางมือลงบนศีรษะเขา เส้นผมที่นุ่มของเขาทำให้เธอรู้สึกพอใจไม่น้อย นาเซียเผลอลูบศีรษะเขาเบา ๆ แต่ดูเหมือนมิกาเอล

ก พลางนึกถึงภาพเมื่อคืนก่อนที่เธอจะพลิกตัวมอง ดยุกกาบริเอลยังคงนอนหลับตานิ่งแขนแกร่

เบา ๆ แต่กลับทำให้ใจเธอกลับเต้นแรงนาเซียไม่กล้าขยั

มื่อคืนฉันออกมาอ

าเสื้อคลุมมาสวม เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูจากด้านนอก นาเซียจ้องม

มื่อมิกาเอลเปิดประตูออก มิกาเอลไม่ตอบแต่เขากลับเปิด

่ได้อย่างไร” ลาฟาซทำเสียงดุร

เสื้อคลุมตัวเองมาคลุมไหล่ก่อนจะเดินออกมาตรงประตู ในเมื่อเธอเองก็หลบไม่ได้แล้วเหตุใดเธอจะ

ิกาเอลเอ่ยขึ้นเมื่อเห

เธอเองก็เพิ่งรู้ว่าเมื่อคืนที่เดินออกมาเธอไม่ได้สวมรองเท้า เพ

ตัวเองพลางบอกให้ลาฟาซปล่อยเธอลง ระหว่างที่ลาฟาซยังคงอุ้มเธอออกมาจ

ือยังไงกัน ถึงได้ลืมสวมรองเท้

ันไม่ได

อย่าลืมซิว่าเจ้าคือคนที่องค์ราชินีเลือกไว้แ

ยากจะเอาสองมือกระชากคอเสื้อเขาแล้วตะโกนใส่เพื่อให้เขานึกได้ ไม่ใช่เขาเหรอที่ผลักไสนาเซียก่อนหน

องลำบาก” ลาฟาซกล่าวจบก็รีบเดินออกไป เธออยากจะซัดหน้าผู้ชายคนนั้นสักหมัด ‘ให้ตายเถอะนี่เหรอนิส

ียววิ่งตามหาคุณทั้งคืน” อันวิ่งหน้าตาตื่นกลั

ดยุกกาบริเอลแล้ว เมื่อเช้าเธอคงเกิดเรื่อง เพราะสิ่งที่ดุนดันสะโพกเธอมันดูแข็งขืนขึ้นมาจนเสียดสีอยู่

รับประทานอาหารเช้าร่วมกัน” อันตัดบทขึ้นก่อนจะเดินไปนำชุดมา นาเซียมองคอร์เซ็ทที่วาง

” นาเซียชี้ไปยังค

วมมันไว้ไม่อย่างนั้นเอวท่านจะดูหนานะ

าวและสาวใช้ดังออกไปด้านหน้าประตูจนคนที่กำลังหยุ

เซียโวยวายเขาคิดว่าเธอกำลังจะเฆี่ยนตีสาวใช้ที่เขาส่ง

นจะยืนก้มหน้าราวด้วยความกลัว ก

ม่ได้คิดจะทำร้ายเธอเสียหน่อย” นาเซียลุกตัวหันมายืนกอดอกราว

ขาดูแดงขึ้นจนสังเกตได้ นาเซียหันตัวกลับไปนั่งมองกระจกอย่างนึกโมโห ไม่ว่านาเซียผู้นี้จะทำอ