สาวบ้านไร่กับเจ้านายจอมเนี้ยบ

ล่อย” คฑาวุฒิเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าหล่อนมีท่าทีสงบล

็บชะมัด” หล่

ยพูดแบบนั้น คนอะไรตัวหนั

อย่างฉันนี่นะจะตัวหน

่รู้ตัวเหรอว่าตัว

วคุณรู้ได้ไงว

นอุ้มคนขึ้

แบบนี้” ปานชีวันพูดพร้อมทั้งฟาดฝ

นะ...เอะอะก็ลงไ

ช้ให้มาอุ

ะ...คุณยังเข้าใจว่ารถผมเป็นรถแท็กซี่อีก โชคดีที่คุณยังจำชื่อโรงแรมและห้องพักได้ผมถึงได้พาคุณมาที

เป็นผู้หญิงนะยะ” หล่อนพูดพร้อมท

ถนนมันก็ดีเท่าไหร่แล้ว ถ้าผมไม่พาคุณมาที่น

ซวยขนาดนั

คราวหลงก็ระวังตัวใ

ปานชีวันรับคำ

มเวลาเมายังไม่มีสติอีกด้วย

ย เราสนิทกันถึงขั้นที่

ี! ผม

ดนี้” หล่อนถามพลางชี้ที่ชุดของตัวเอง เ

กปรกและก็เหม็นมาก ผมเลยให้แม่บ้านเอาไปซักให้ ส่วนเสื้อผ้าที่คุณใส่ตอนนี้ผมก็ให้แม่บ้านมา

คงต้องขอบค

ควรจะเป็นแบบนั้น

ฉันเป็นคนไม่

้วแต่คุณจ

ยก็พาฉันมาส่งห้องอย่างปลอดภัย ถึงแม้ว่าตั

ะถือว่าผมช่วยลู

ระสาทจริงๆ” ปานชีวันเอ่ยข

ียงเคาะประตูหน้าห้

ปานชีวันเมื่อเห็นหล่อนทำหน้

นมือแม่บ้าน หล่อนจึงใจชื้นขึ้นมาอ

าไปในห้องน้ำทันที เขาออกมาจากห้อ

านชีวันร้

ำไมไม่ใส่เสื้อผ

ผมเลยออกมาใส่ข้างนอก จะ

กรงใจฉันบ้างสิ อีกอย่างเราพึ่งเจอกัน

เองมีมารยาท”

วยมากด้วยคุณควรให้เกียรติฉันบ้า

่พอผมเห็นคุณตอนเมาความคิดผมก็เปลี่ยนทันที คุณรู้มั้ย

ะเมื่อคืนหล่อนเมามากและก็จำอะไรไม่ได

ู้ปากจัดชะมัด” หล

คราวหลังอย่ากินจนเมาขนาดนี้ ถ้าคุณไปเจอคน

น่า! ยังไงก

วยคุณเฉย ๆ

ลอะไรกับคนอย่

ผมสักมื้อก็แล้

ฉันไปอาบน้

ติเขาไม่ได้คุยกับคนง่ายๆ แต่ทำไมอยู่

่างทา

จักชื่อคุณเล

อยากรู

เราได้เจ

อคุณเลย” ปานชีวันตอ

่อผมแค่นี้มันจะเป็นอะ

กคุณนี่นะ...มั

ักใช่

่า

ี่ไหน...จะบอกได้ห

ื่อปา

สั้นๆ แค

ชื่อปานแล้ว

ปลกหร

ณล่ะอิ่มหรือยังเอ

มแล้

แยกกันตร

งมีโอกาสได้พ

กันอีกแน่นอน ถึงแม้ฉันจะไม่ค