OH BABY เธอเรียกผมว่าแด๊ดดี้

องฉัน และจับโยกเบาๆ ก่อนที่จะเคลื่อนลงมาก

ำได้ดีว่าตอนที่ฉันเป็นเด็กแด๊ดดี้พูดอะไรเอาไว้

กยิ้ม พลางส่ายหน้าไปมาให้ก

เปิดปากถาม หลังจากที่เราสองคนเดิน

จเดิน อีกทั้งมันยังทำให้ฉันรู้สึกถึงความเงียบเหงาเวลาที่แด๊

ดินไปหยุดยืนอยู่หน้าตู้เย็นเพื

กกับการกินอยู่แล้ว ขอแค่มันอร่อยก็พอ แ

ได้ยังไงหืม?” แด๊ดหันหน้ากลับ

็คิดว่าดีหมดนั่นแหละค่

มุมปากหนา ก่อนจะส

่อยู่ภายในตู้เย็นถูกหยิบออกมาวางไว้บนโต๊ะ ซึ่งนั่นสาม

เท้าเดินเข้าไปยืนข้างๆ แ

งครัวน่

ไป ฉันไม่เคยทำอะ

ัลวัน จนเส้นผมนุ่มยาวสลวยสะบัดไปมาตามการเคล

แม้ว่าน้ำเสียงแด๊ดจะเรียบนิ่ง ทว่าก็ทำให

นฉันแค่อยากจะทำเมนูง่ายๆ ให้แด๊ดทานเพื่อเอาใจ แต่ใครจะไปคิดล

นเพื่อรีโนเวทห้องครัวใหม่ เนื่องจา

้อนั้นเป็นมื้อที่แ

ำเร็จ ก็แค่แยกไม่ออกเท่านั้นเอง ว่าระหว่างผนัง

่ครัวหรือป้าพิณช่วยเหลือ แต่เนื่องจากว่าลองเปิดดูคลิป

ำได้ดีเลยว่า นอกจากแด๊ดจะไม่ยอมทานไข

ดสวนกลับมาทันควัน พร้

ฉันเห็นท่าทีนิ่งๆ ของแด๊ดมาจนชินตาแล้ว น้

ฟ่อใส่แด๊ด แต่ก็กลัวว่าจะดูขัดกับคำพูด

ลิกคิ้วอย่างไม่เชื่อ “แต่ในสาย

ดหมายถึงส่วนสูง หร

ำยังไงให้แด๊ด

นแบบนี้” แด๊ดหันหลังเพื่อนำผั

และปฏิกิริยาของแด๊ดที่โต้ตอบกลับมาก็คือการชะงักมือที่กำลังหยิบผักออกจากถุง

มาเสียงนิ่ง แต่ฉันกลับร

อน เพื่อคลี่คลายสถานการณ์เสียวสันหลังวาบเมื่

นิ่งและมองฉันด้วยสายตาที่แฝงเร้นไปด้วยนัยบางอย่าง

่ด้านข้างก็เอ่ยพูดขึ้นมา “ถ้ามีผ

ยงยาวเพื่อเอาใจคนที

ดนั้นด้วย อาการนี้คืออ

เมื่อมาถึงโรงเรียนทุกอย่างยังคงปกติ ไม่มีเสียงซุ

ฉันตะโกนเรียกเสียงดัง ขณะที่สองเท้าก็กำลังเดินเร็

ดินไปตามแรงดึง พอเอี้ยวหน้าหันไปมองทางด้

นสูงพร้อมด้วยสีหน้าฉงนหลังจา

าอมยิ้มลาออกจ

ไม่ตลกด้วยหรอกนะ แต่น้ำเสียงและสีหน้

กลัวว่าฉันจะไม่เชื่อ “ได้ยินมาว่าแม่ของอมยิ้มมาทำเรื่องให้ แถม

ฟังก็ทำให้ฉันเกิดความรู้ส

ะแต่งเติมเรื่องให

ถือได้” คนตรงหน้าโบกมือปฏิเสธเป็นพัลวั

่ได้ทำอะไรร้ายแรงนอกจากต่อยจมูกของอมยิ

้กลับมาเอาคืน เธอไม่น่

ด้นะ” น้ำหนาวชะโงกหน้าเข้ามากระซิบพูดข้างหู

ทว่าก็ยังคงรักษาน้ำเสียงให้เป็นปกติ แม้ว่าจ

มให้รู้ข้อเท็จจริง เผื่อทุกอย่างที่น้ำหนาวบอกมามัน

อย่างลงกระเป๋าเป้แล้วตวัดขึ้นสะพายไหล่ ก่อนจะรีบพุ่งตัวออกจากห้องเรียนเ

ับ

ที่ข้อมือของพี่ภูมิ ก่อนจะดึง

ีบไปไหนเ

นคงหอบตาย พี่ภูมิน่ะไม่เท่าไหร่หรอก ขาเขายาวอยู่แล้ว ก้าวแค่

าดนี้ด้วย” พี่ภูมิเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั

ที่บริษัท พี่ภูมิ

ถึงอยากไปล่ะ” พี่ภูมิย้อนถาม ขณะเงย

คิดถึ

ากจะรู้เรื่องข