โซ่ผูกรัก

งเอ

งฉันอยู่ที่จังหวัดน่านครอบครัวของฉันตอนนี้ถ้านับจริงๆก็คงมีเพียงแค่พ่อคนเดียวเท่านั้นญาติคนอื่นๆไม่มีหรอกค่ะ เรื่องราวชีวิตในวัยเด็กข

คยมาที่บ้านของฉันบ่อยๆน้าพรพรรณเป็นเพื่อนสนิทของแม่ฉันเองค่ะน้าพรพรรณกับแม่เคยทำงานโรงงานด้วยกันส่วนพ่อของฉันเป็นช่างบำรุงในโรงงงานเดียวกันฉันยังจำได้ว่าตอนที่แม่ฉันป่วยจนต้องลาออกมาพักรักษาตัวอยุ่ที่บ้านน้าพรพรรณยังมาเยี่ยมมาให้กำลังแม่ฉันอยู่เลยแต่ใครจะไปคิดว่าเพื่อนของแม่ที่ฉันเคยรักนับถือตอนนี้ได้กลายมาเป็นแม่เลี้ยงของฉันแต่เรื่องนั้นฉันยังไม่ช็อคเท่ากับการท

งหามาจ่ายค่าเทอมให้ฉันเก็บไว้ให้พินได้เข้าเรียนปีหน้าเสียยังจะดีกว่าน้าพรพรรณบอกเหตุผลกับพ่อว่าปีหน้าจะพาสายพินไปเข้าโรงเรียนเอกชนในเมืองใครๆจะได้ไม่มาดูถูกซึ่งพ่อก็เห็นด้วยทุกอย่างส่วนฉันน่ะตั้งแต่จำความได้ฉันก็เรีย

เลยกลับไปที่โรงเรียนแล้วเขียนคำร้องขอทุนเรียนฟรีให้ฉัน นั่นก็เลยทำให้ฉันได้กลับมาเรียนอีกครั้งฉันไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณของคุณครูได้ยังไงเพราะถ้าไม่มีท่านฉันคงจะจบแค่ปอหกเท่านั้น คุณครูบอกกับฉันว่าถ้าอยากตอบแทนบุญคุณของท่านก็ให้ฉันตั้งใจเรียน ฉันสัญญากับคุณครูทันทีว่าฉันจะตั้งใจเรียนจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง และด้วยเหตุนี้ทำให้น้าพรพรรณไม่พอใจเพราะไม่มีใครทำงานบ้านน้าพรพรรณจะคอยกลั่นแกล้งฉันตลอดเวลามีหลายครั้งที่ฉันไปเข้าแถวเคารพธงชาติไม่ทันจนโดนลงโทษบางครั้งก็เกือบจะขาดสอบเพราะน้าพรพรพรรณบังคับให้ฉันซั

่โรงงานฉันรู้จักกับผู้จัดการฝ่ายบุคคลฉันจะฝากแกเข้าไปเอ

่ฉันเรียนจบปริญญามันคือความฝันของแม่ก่อนที่แม่จะเสียแม่เคยบอกกับฉันว่าแม่อยากเห็นฉันใส่ชุดครุยรับปริญญาซึ่งฉันก็สัญญากับแม่ไว้ก่อนที่ท

ลงกราบแทบเท้าของน้าพรพรรณโดยมีสายพินนั่ง

เถไปแล้ว แกก็รู้ตอนนี้น้องแกกำลังจะขึ้นมอสี่ฉันต้องการให้พินมันได้เข้าเรียนโรงเรียนเอกชนในตัว

่ว่

เรียนเข้าใจไหมที่พูดน่ะ ห๊ะนังเอย" ฉันไม่รู้จะพูดคำไหนให้น้าพร

พินแน่ๆเลยแม่พวกเพื่อนรวยๆของพินที่พินสนิทด้วยก็พากันไปเรียนที่นั่นกันหมด ถ้าจะให้พินไปเรียนโรงเรียนเก่าพินไม่เอาหรอกนะพินพวกอายมัน ยังไงแม่ก็ต้องให้พินไปเรียนที่นั่นนะแม่ไม่งั้นพินไม่เรียนต่

ฉันก็ทำแต่ถึงฉันจะทำดีมากแค่ไหนแต่ก็ไม่เคยเห็นค่าไม่เคยมองว่าฉันเป็นคนในครอบครัวเลยสักครั้งหาเรื่องด่าหาเรื่องแกล้งฉันแทบจะทุกวันมีอยู่บ่อยครั้งที่ฉันไม่ได้กินข้าวเย็น ถ้าเย็นวันไหนเงินเดือนพ่อออกหรือค่าคอมออกหรือพ่อถูกหวยพ่อมักจะพาน้าพรพรรณกับพินออกไปกินข้าวนอกบ้านกันสามคนพ่อแม่ลูกซึ่ง