จอมเสเพลอย่างท่านอย่ามาเกี้ยวข้า!

จลำบาก ไม่ว่าทำเช่นไรก็ยังหายใจไม่ออกกระทั่งวาจาที่เตรียมไว้

นางนั้นมิได้คล้ายคนที่มีเมตตาหรือ

ช่เพราะเจ้าหรอกหรือที่ยื่นเท้ามาขัด

จิงขม

นเจ้

มะ มิได้

้ให้ข้าแต่งตัวเอง ไม่ได้กินอาหารของข้าจนหมด ไม่ไ

ากคำที่หว่านเอ๋อร์พร่ำออกมาหลายประโยค นางก็รู้แล้วว่

ด้พบหน้ากับสตรีร่างอรชรใบหน้างดงามนางนี้อาฉีไม่กล้าพูดได้แน่ชัดว่าอ้ายเจิงจ

ว่านางจะกล้าลงมือถึงขั้นเลือดตกยางออกเช่นนี้ อาฉีได้หลักฐานอันแน

กายเอง มิหนำซ้ำยังกล้ากินอาหารของเจ้

องมิได้โก

น้าลงบนไหล่ของอ้าย

นแกล้งน้องเจ้า

สงสัย นางเป็นเพียงเด็กผู้หนึ่งที่ต้องการคนดูแล ตัวเขาเองเห็นว่านางอุ่นเตียงของตนคล้ายจะ

่าวข่มเหง และตั้งใจที่จะเก็บหลักฐานเพื่อเอาผิดนางผู้นี้กระทั่งยอมเจ็บตัว ความคิดเช่นนี้คล้ายจะไม่ใช่ความค

จ่างของนางเช่นนี้ก็ให้ร

คนบ้าใบ้ ทั้งคาดไม่ถึงว่าจู่ ๆ ความผิดที่ก่อจะแดงขึ้นมาและท่าทางของอ้ายเจิงเอง

รษะกระแทกแล้ว แต่เด็กคนนั้นไยสามารถอดกล

คิดได้ดังนั้นจู่ ๆ น้ำตาของหว่านเอ๋อร์พลันไหลทะลักออกมาจากดวงตาทั้งสองข

่าวแตะต้องตัว องค์หญิงเหตุใดท่านต้องใส่ร้ายบ่าวด้วยเจ้าคะ เหต

ให้องค์หญิงเสร็จถึงกับกุมขมับตนเอง เขาไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้มาก

ั้งสองทำให้เสื้อผ้าของเขาเปียกชุ่มบางส่วน เขาจับมือข

ชายจะให้ความเป็

ว่านเอ๋อร์ยังร่ำไห้ไม่หยุด

็นเพราะองค์หญิงไม่ให้เจ้

้ำเสียงของอ้ายเจิงยามเมื

ู้ว่าไม่พอพระทัยสิ่งใ

ม่ได้กินอาหารขององ

้าค่ะ หว่านเอ๋อ

ิงจึงก

มิใช่ฝีมือของเจ้าเลยแต่เป็นอง

ูน่าสงสาร ในสายตาของผู้อื่นแล้วนางช่างดูน่าทะนุถนอม กระทั่งอ

ค่ะ เป็นนางที่ทำข้า

เดินมาที่โต๊ะอาหาร ทั้งยังคงมองพื้นที่ยัง

ง ไม่มีพยานสักคนเอาล่ะข้าจะให้

ยข้ามิ

นข้ามิไ

น้ำตาของสตรีทั้งสองไหลออกมาเป็นสาย อ้ายเจิงถอนหายใจ

าศีรษะมีผ้าพันแผลทั้งมือและเท้าก็ล้วนถูกพันด้วยผ้าขาว ดูแล้วชวนให้เวทนายิ่ง ในขณะที่สตรีอีกคนใบหน

เห็นแล้วก็ตัดสินใจไ

ทะนุถนอม หัวใจของหว่านเอ๋อร์พลันเต้นไม่เป็นจังหวะ ยิ่งแสร้

คือนางอุ่นเตียง อย่างไรคนสองคนก็นอนคุยกัน จะผิดถูกอย่างไรก็ย่อมละเว

ุ่มนวล สายตาอ่อนโยนคู่นั้

ล้วว่าจะให้ความเป็นธรรมกั

้าลงบนอกของเขาแ

กับหว่านเอ๋อร์ด้

หันไปมองอาฉีที่กำลั

ท่าน ไม่เช

ที่หว่านเอ๋อร์แสร้งอ่อนแอล้มตัวลงในอ้อมแขนของอ้ายเจิง อาฉีน้ำ

๋อร์ เจ้

กคนในห้องจับจ้องเขากลับไม่มีความละอายใจเลยสักนิด

อ นา

ัมผัสเรียวลิ้นของตนเองเบา ๆ สัมผัสของเขาอ่อนโยนบางเบาปร

ะ เมื่ออ้ายเจิงปล่อยนาง หว่านเอ๋อร์พลั

มาเทียบชั้นกับข้า องค์หญิงแ

๋อร์ออกโดยไม่ไยดี แล้วนั่งลงเ

เหตุใดท่

งสะบัดพัดในมือแล้วพัดเบา ๆ ทั้ง ๆ ที่อากาศเย็นเฉียบ

นมาให้ข้า และเตรียมอ

อร

มีผู้ใดกล้าเอ่ยคำใด องค์หญิงน้

านเชื่อข้

้า เขาหยิกแก้ม

งเจ้าไม่เชื่อเจ้

แต่อ้ายเจิงขยับเท้าคล้ายจะถีบนาง

าคะ หว่านเอ๋อร์ถูกใส่ร้าย เป็นองค์

ุบ