ฝืนชะตาหวนคืนมารัก

ช่การช่วยเหลือ แต่เป็นการแย่

ินเต้นไม่เป็นจังหวะ ถึงนางจะไม่เคยพบกู้เฟยหลงมาก่อน แต่ว่าชื่อ

างทิศประจิม และที่กู้เฟยหลงหายไปจากนครฉางอันตั้

ินเองก็ยังรู้สึกหวาดกลัวต่อคนผู้นี้ แต่ถ้านางแสดงความกลัว

งหน้า นางก็จะไม่แสดงความหวาดกลัวออกมาให้เห็น เด็กห

ู้เฟยหลงก็รู้สึกชอบใจในนิสัยของอีกฝ่ายตั้งแต่ยังไม่รู้จักชื

ๆ ต่างบอกว่าสามารถม

แล้วท่า

ลืนน้ำลายลงคอแ

เปลี่ยนเป็นความรู้สึกที่ลี่อินสัมผ

่ ที่ด้านหลังของข้า ท่านอา

นางไม่เห็นสิ่งใดนอกจ

ยศีรษะปฏิเสธ กู้เฟยหลงพยายา

นกลับบ้านไม่ไหวแล้ว

าจปฏิเสธคำพูดของเด็กหนุ่มได้ นางยื่นมือออกไปให้กู้เฟยหลงแบกร่างของนางไว

กวันนี้ที่นางได้พบกับเขาราวกับเป็นคนละคน กู้เฟยหลงเป็นคนที่เพียบพร้อมทั้งฐานะ

งลี่อินจึงเปล่งเส

ากความสามารถของข้าช่วยท่านได้ ข้

กู้เฟยหลงระบ

เพื่อช่วยเหลือข้าออกจากวงล้อมของศัตรู เป็นเพราะข้า พวกเขาถึงต้อ

ด้หลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งของผืนดิน ตัวข้าอยากจะเอ

ลี่อินกำพร้าพ่อและแม่ตั้งแต่ 5 ขวบ ระหว่างเดินทางมาที่เมืองหลวงฉางอัน ครอบครัวของนางถู

ือความเจ็บปวดยิ่งกว่าถูกคมมีดเฉือนเนื้อ ทว่านางยังโช

ี่คนทั่วไปไม่อาจมองเห็น ทว่าถึงอย่างไร นางก็ไม่อ

ลือท่านเอาไว้ เมื่อเห็นท่านปลอดภัยดีแล้วพวกเขาคงจากไปด้วยรอยยิ้ม ไร้ซึ่งความห่วงหาใด ๆ เพราะแบบนี

ประตูเมือง วัดแห่งนี้สร้างขึ้นอย่างไม่ปราณีตนัก ที่ประตูทางเข้าเขาเห็นหลวงจีนรูปหนึ่งกำลังยืนคอยลี่อินอยู่ ใ

รย์เซวียน” ก

ิ้มตอบกลับอ

นนั้นเติบโตขึ

รย์ของตนเองและกู้เฟยหลงด้วยความ

ยหลงก

นไว้ในฉางอันได้สำเร็จ ก็เหมือนมังกรอยู่ในธารน้ำ พยัคฆ์โลดแล่นในป่า แต่ถึงกระนั้นอาจารย์เซวียนไม่ต้องก

ที่หยางลี่อินด้วยสี

ย์ที่เจ้าพูดถึงก็ค

ินพยักหน

าการแพทย์ทุกแขนง หากเจ้าได้สืบทอดวิชาของเขา ข้ารับรองได้เลย ต่อใ

ับไม่ได้ใส่ใจในคำพูดเยินยอ มี

แล้ว ไม่ใช่ว่าท่านแก่กว

้าก็แก่กว่า ฉะนั้นข้าเรีย

เขามักจะมาเล่นเป็นเพื่อนหยางลี่อินอยู่เสมอ