สามีข้าช่างน่าแกล้ง เล่ม 2 (จบ)

ดหาทางออกให้แก่ตนเอง เหล่าขุนนางไม่มีทีท่าจะยอมแพ้โดยง่าย

ียจริง” จักรพ

่ข้าไม่ยอมเลิก น่

าหอใกล้เข้ามาเขาก็เริ่มล้มป่วยกระเสาะกระแสะจนแรงไม่ค่อยมี บรรดาขุนนางต่างก็ไม่พอใจที่เ

ค่

้าอิดโรยคล้ายคนหมดแรง เขายื่นแข

...

าเหมือนมีคมดาบจ่ออยู่ที่ลำคอ สายตาของเสนาบดีอาวุโสที่นั่งอยู่ด้าน

์จักรพรรดิเป

้อยสลับกับสีหน้าหนักใจของหมอหลวงแล้วก

ียสะสม ชีพจรเต้นอ่อนจนจับแทบไม่ได้ ทรงหายใจไม่เต็มปอด คง

หมายถึงเรื่องใด แต่ก็ทำให้คนฟังอีกหลายคนหูแดงได้ไม่น้อย ด้วยต่างรู้กัน

พียงนั้นเชีย

ิจำเป็นต้องได้รับกา

่งเอ่ยปากถามออกมาอย่างลืมตน เป็นผลให้องค

วกมันยังจะคิดถึงแต่เ

องค์จักรพรรดิจะให้กำเนิดทายาท

ต่ไม่ว่าจะฟังอย่างไรก็

งแรง ย่อมยากที่จะใ

ประชวรในตอนนี้พอดิบพอดี แต่เมื่อคิดทบทวนถึงช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาก็พอเข้าใจได้ ขนาดทรงร่วมหอก

ีทางรักษาหรื

ัญหาใหญ่แน่ แคว้นนี้จะไม่มีผู้สืบทอดบัลลังก์ ทายาทร่วมสายโลหิตของพระองค์คนอ

่อนที่วังฤดูร้อนคงจะดีขอรับ ให้พระองค์ทรง

วรกายจะกลับมาแข็งแร

ูลเชิญองค์จักรพรรดิไปที่วังฤดูร้อน เนื่องจา

นึงถึงความปลอดภัยและยังต้องคำนึงถึงราชกิจแผ่นดินที่ต้องจัดการอีกด้วย แต่เมื่อไม่มีทางเลือกอื

ะต้องทูลเชิญองค์จักรพรรด

ยองค์จักรพรรดิยังเป็นเช่นนี้เห็นทีอาณาจักรจะ

งคนไร้เรี่ยวแรงโดยแท้ ดวงเนตรของเขาเลื่

ยทั่วว่าองค์จักรพรรดิจะเ

จะสู้ความเฉลียวฉลาด

เองที่เมื่อได้รับประกาศเลื่อนการเข้าหอในครานี้จากองค์ฮองเฮาก็กังวลฟุ้งซ่าน ด้วยพวกนาง

ม่เสด็จตำหนักฮองเฮาอีกเลย ทำให้หลายคนเชื่อว่าพระองค์ป่วย

นางป่วยจนถึงขั้นล้มหมอนนอนเสื่อก็ตกใจไม่ต่างจากค

พียงนั้นมีหรือวันดีคืนดี