เถื่อนปรารถนา

กหญิงสาวฝ่าสายน้ำที่เริ่มไหลเชี่ยวเข้าหาโขดหินใหญ่ และปีนขึ้นไปนั่งหอบหายใจจนตัวโยนด

มีหัวคิดรึไง ถึงได้

โดดลงมานี่ ถ้าไม่โดด

อให้สุริยะช่วยแกะเชือกให้ อดค่อนขอดในใจไม่ได้ว่า ‘นี่

ือกให้

อร้องด้วยเสียงหวาน ทำให

รือคิดว่าเป็นลูกสาวนายพล

้ายว่าคะขาเท่านั้น แล้วที่สำคัญเท้าฉันก็เ

นไม่มีสอนหรือไง ว่าเวลาพูดจากับผู้ใหญ่น่ะ ต้องพูดยังไง

ไร พูดใ

่วยให้อะไรดีขึ้นมา” สุริยะแกะเชื

ทำเป็นไม่ได้ยินไม่รู

ร ไม่ได้ยินรึไง”

่รู้ว่าฉันชื่ออะไร แล้ว

็รู้แล้วว่าพ่

้แต่หน้าตาและรูปร่าง เขาบอกเหมือนกันว่าชื่ออะไร แต่ไม

าง และยักไหล่ขึ้นน้อ

ข้างหน้านี้เลย ถ้าไม่ติดว่าต้องพึ่งพา

ตามธารน้ำตก และไปหย

หรือยังว่

สิว่าชื่ออะไร”

ยปกรณ์ แต่ใครๆ เค้าก็เรีย

จักราพิมุข พ่อแม่

้วต้องหน้างอง้ำ เมื่อสุริ

ร์ดารา ชื่อเหมื

้คนบ้า แล้วนายล่ะช

อสุริยะมันเป็น

น้าลอยตาถา

นายน่ะมันดำปิ๊ดปี๋ต้องชื่อราหู

าสะเอวเงยหน้าขึ้นหัวเรา

งั้นผมจะเป็นราหูอ

ช้มือทั้งสองข้างกุมแก้มนวลกระชับ แล

ากนุ่มถูกแยกแย้มด้วยปลายลิ้นสาก และสอดแทรกดูดดื่มความหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าอย่างหิวกระหาย ความหวานที่ได้รับน

หน้าและดวงตาที่มองจันทร์ดารานั้นแวววาวคล้ายกำลังเยาะหยัน

เข้าไปถึงกับเข่าอ่อนเลยเหรอ ถ้าอ

พีย

จะหันกลับมามองคนที่กล้าตบหน้าเขาเป็นคนแรกด้วยดวงตาวาวโร

แต่สำหรับคุณคงอยากได้มากกว่าจ

ก้าว หญิงสาวมองร่างสูงอย่างหวาดผวา ริมฝีปากบ่วมเจ่อจากการถูกจูบอ