ยั่วรักพันธะร้อน HOT Temptation
ที่มุมหนึ่งของห้องทำงานวินสตันแต่เธอไม่มีสมาธิก
พูดภาษาไทยแต่พอรับอีกสายก็พูดจีนได้อย่างคล่องแคล่วและเธอแว่วๆ ว่าภา
ที่เยอะจนยาวเป็นหางว่าว นอกจากจะพูดได้สี่ภาษา เป็นเลิศด้านธุรกิจ ยอดเยี่ยมในเกมร
ูรณ์แบบเกินมนุษย์ขนาดน
พูดว่าอะไร
ปล่าค่ะ
ียวครับ สาย
ารตรงหน้าที่ดูเหมือนไม่ค่อยจะมีอะไรค
พราะมีแต่สายด่วนเข้ามาแทรกทุกห้านาที ผ่านไปเกือบสามชั่ว
แพรนวลเก็บตำราและเครื่องเขียนลงถุงผ้า จ
ินสตันยื่นมือ
ไรค่ะ แพร
” เขาบอกแล้วส่งยิ้มยียวนมาให้ แพรนวลเกลียดรอยยิ้
ขอสายสุดท้า
ครับ” วินสตันต่อสายหาพนัก
วินสตันชวนคุยระหว่างที
ดหน่
จะชอบไหม” เมื่อเดินพ้นห้องทำงานว
องจับก็
น” วินสตันพูดแบบไม่ทุกข์ไม่ร้อนแล้วเดินนำไปลิ่วๆ แพรนว
ชายหนุ่มเอ่ย
ยบกับคันนี้ไม่ได้เลย เธอเคยเห็นแต่ในหนังหรือไม่ก็เซเลปต
ใจเดียวค
แพรเฉยๆ
อบแล้วมุ่งหน้าสู่ร้า
ขับรถมา” ขับเลยจากโรงแรมเพียงแยกเดียวก็ถึงร้านที่เขาว่าแล้ว แพ
แพรนวลพึมพำขอบคุณเบาๆ เธอไ
ไหมครับ” เจ้าของร้านเข้ามาทั
อเวลาสักครู่นะครับ เอาซุปมาสองที
ครับค
ดในกรุงเทพเลยครับ แพรชอบ
ไก่ค่ะแต่ไม
ว ของเรียกน้ำย่อย
วลตอบแล้วจิ้มเอามั่วๆ เพราะเวีย
ต็กไก่ มีเดียมแรร
ก็นี่มันครั้งแรกในชีวิตที่เธอมานั่งกินร้านอาหารหรูหราแบบนี้ สเต๊กก็เคยกินแหละแต่เป
ามอึดอัดบนใบหน้าเธอก็ใจแป้ว ทานอาหาร
่ไม่ชินกับความหรูหราแพรไม
กศึกษา” วินสตันฉวยมือแพรนวลมากุมแล้วก็รีบปล่อยเพราะม
แก้ตัวนะ ให้แพรเล
หน้าตาใจดีพูดไทยชัดแจ๋ว
ครับ ลองชิม
พรนวลหยิบช้อนกลมๆ ขึ้นมาเพร
ป แล้วก็ถัดไปเรื่อยๆ เรียงจากในไ
กินอาหารรสชาติแบบนี้เลย มันกลมกล่อมหอมนม หอมชีสแ
ยไม่แพ้กัน” วินสตันใจชื้
ก็อิ่มแล้วม
สออดใจไม่ไหวแล้วพอเสต็กร้อนๆ มาอยู่ตรงหน้าก
นชอบสเต๊ก
ที่คนไม่ค่อยมีเวลาว่างแบบ
ดว่าถ้ามีเงินมากมายแต่ไม่มีเวลาใช้
านก็คือความสุขของผมอ
วามสุขของตัวเอง แพรโตป่านนี้แล้วยั
เป็นนักศึกษาเขาก็เคยมีคำถามแบบนี้ ไม่รู้ว่าความสุขคืออะไรเรียนหนักไปทำไมแต่ก็ได้คำตอบเมื่อมองหน้าพ่อกับแม่ท
คุณผู้หญิงได้แล้วครับ” เมื่อวางช้อนซุปได้สั
อดราดชีสขอ
ะ แปลกแบบอร่อยค่ะไม่เคยท
ัวเปรโดเขาเลยครับ เห็น
ทานนะคะแค่พูดตามที่เห็น” แพรนวลรีบขยายความต่อ
ม รับรองว่
ด้วยส้อมแล้วกัดไปนิดนึงรสหวานของหอมทอดและความมันของชีสผสมกันได้แบบพอดิบพอดี
คุณวิน” เธอบอกเมื่อผักสีเข
วยิ้มหวานให้อีกรอบ หัวใจของแพรนวลเต้นผิดจังหวะอีกแล้วเธอจึงก้มหน้าก้มตามองน้ำสล
ทางของเธอสนใจอาหารจานหลักเป็นอย่างมาก ขนาดแด๊
ั่วหวาน มันอบและซอสถูกตกแต่งมาอย่างวิจิตร มันเห
รโดเขามีทั้งศาสตร์แ
่เข้าปากแล้วหลับตาพริ้ม เธอเข้าใจแล้วว่า
แพรไม่ไหวแล้วจริงๆ” แพรนวลยอมแพ้
้ผมสิ ผมจ
อย่าเ
ยากห่อกลับ
ห้องแพรไม
เอามาใ
ไปแล้ว มันเ
็นของเหลือที่ต้องทิ้งไปโดยเป
ิบตาเดียว เธอลืมไปว่าขนาดตัวแบบเขาไม่น่
มาก” วินสตันรูดบัตรเครดิตจ่ายค่าอาหาร แพรนวลมัวแต่ตกใจกับราค
รับแพร” วิ
คะที่ทำให้แพรได้รู้จักสเต๊กที่แท้จริง” วินสตันยิ้มด
ยืนแล้วเดินขาขวิดกันเล็กน้อยในก้าวแรกเหตุเพราะอยู่ใกล้เขาเกินไปมันทำให้เธอไม่มีส
ได้ไหมคะ” แพรนวลถามเ
เงินห
ะแต่ไม่พอจ่
ารอะไร”
ทานไปเม
บว่าผมจะเป็นคนออกค่าใช้จ่า
ื้อธรรมดาแบบนี้ด้วยหมายถึงไม่ใ
ความรับผิดชอบของผมตกลงตามนั้นนะครับ มาเถอะ
่าแต่คุณรู
ครับ” คนเจ้าเล่ห์ตอบ
้างๆ ไปอย่างนั้นเพราะเขารู้หมดแล้วว่าเธออยู่ที่ไ
ขนาดห้าชั้นในซอยแห่งนึง ลูกน้องบอกชื่อหอพักและ
พรนวลถามกลับ ทำไมเขาต้
ฟนก็เรื่องจริงสิ เฮ้ย!” วินส
ะไรสืบเรื่
ิด ทั่วๆ ไป” วินสตันตอบเสียงอ่อยๆ
ค่ะถ้ามีจะกล้
งียบไป ดวงตาที่เคยเร่าร้อนแฝงความขี้เล่นกลับเศร้าหม่นและคล้ายจะมีน
สินใจเรียกแต่เขายังคง
รึเปล่าคะ” เธอจับแข
ุ่งนี้คุณเรียนเสร็จแล้วจะ
ตำรากับอุ้มสักสอ
องผมให้ลุงเ
่ะ ขอบ
น้าที่ของผม” วินสตันไม่ย
อยู่สักพักในใจอยากถามว่าเขาไม่สบายใจเรื่องใดแต่ก็ดู
แพ
พรนวลหั
รับแล้วพบก
ใบหน้าแดงซ่าน เป็นครั้งแรกที่เ