ขอโอกาสอีกครั้ง

ร้านอาหารปิดตอนสี่ทุ่ม

เมื่อเวินหมั้นออกมาจากร้าน ข้างนอกก็มีฝนตกโปรยปรายแล้ว

สายฝนที่ตกลงมาปรอย ๆ นี้ ทำให้ถนนสีเทามีแสงระยิบระยับขึ้นมา.....

เวินหมั้นไม่ได้พกร่มมาด้วย เธอจึงถือกระเป๋างวางไว้เหนือหัว แล้วก็วิ่งเป็นระยะทางกว่าสองร้อยเมตรเพื่อไปซ่อนตัวอยู่ใต้ป้ายรถเมล์

เสื้อผ้าของเธอเปียกโชกไปหมด เธอถือโทรศัพท์มือถือเอาไว้ด้วยมือที่สั่นเทาและเรียกแท็กซี่..... เป็นเพราะฝนตกแท็กซี่จึงเรียกยากมาก เวินหมั้นรออยู่สักพักใหญ่แล้วแต่ก็ยังเรียกไม่ได้สักที่

ที่ฝั่งตรงข้ามป้ายรถเมล์

มีรถเบนท์ลีย์ คอนติเนนทัลสีทองคันหนึ่งจอดอยู่ข้างถนน โฮ่วซ่าวถิงที่นั่งอยู่ในรถกำลังมองไปที่เวินหมั้นอย่างเงียบ ๆ