บ้านไร่ชายดุ

อกไป ! ช

อมกับกรีดร้องข

ล้ว ชุด

ือหนึ่งลากป้าละออจนแทบจะล้มคะมำไปข้

กเตียง สายตาเขาบ่งบอกว่าไม่สบอารมณ์

่อ รีบหลบหน้าพ่อเลี

. นี่ชุ

เป็นคนพูดไกล่เ

ให้หนูเมย์เปลี่ยน พ่อพยัค

้วก็รีบไปทำงา

ขาก็เด

สาวน้อยแล้วได้แต่ส่ายหน้าด้วยความสงสาร เท่าที่เธออยู่กับพ่อเลี้ยงมา

……………

ขนยาวตัวโคร่งสีดำ บวกกับหมวกกันแดดที่เธอสวมนั้นทำให้ดูไม่ออกเลยว่าเป็นผู้หญิงห

วนดิน กำจัดวัชพืชในแปลงผัก บ้างก็ช่วยกันหิ้วน้ำขึ

เก้ ๆ กัง ๆ ไม่รู้จะลงมือทำอะไรก่อน

ร้

้าหลบถังน้ำเห

เธอต้องทำคือไ

วกับตนเองเป็นนาย

ไปตักน้ำที่ลำธารตรงโน้

งชี้น

ไม่ใช่ว่าเธอเกี่ยงงานหนัก แต่

องปั๊มน้ำ สูบน้ำขึ้นมาจากลำธารมาใช้หรือจ๊ะ เม

หล่อนเป็นเธอกลัวน้ำลึก ๆ อย่าง

งนู้น อ้างนี่

กของที่นี่มีเครื่องสูบน้ำสำหรับปล่อยเข้าแปลงผักในสวนทุกเช้า แต

ำ นี่เป็นคำสั่

่อพ่อเลี้ยง

ะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ตักน้ำที่ลำธารได้

ลัวน้ำเหมือนกับเด็กที่กลัวความมืดแค่เห็นสายน้ำทั้

ลำธาร แล้วก็หิ้วมารดผัก มันจะอะไรนั

าละออ และพ่อเลี้ยงไม่ได้อยู่ที่นี่ เธอจึงขึ้นเสียงใ

ด้

ต่ละก้าวที่เดินไปยังลำธารนั้น เธอรู้สึกว่าเหมือนกำลังเดินสู่ขุม

ห้มันเร็ว ๆ

กมาอย่างสะใจ ที่เห็นร่า

งคออย่างยากลำบาก เหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผาก ลมหายใจติดขัด สติของเธอเริ

ำธาร สไบนางก็แกล้งผลักร่างบางให

มม

นังเด็กเม

ท่าน้ำ มองร่างเล็กที่จม

้นรนตะเกียกตะกายขึ้นมาเหนือน้ำ ทั้งมือทั้งเ

ช่วยด้วย !

ผิวน้ำขึ้นมาได้เพียงชั่ว

ผลักเธอลงไปในน้ำนั้น หันซ้ายหันขาวเลิ่กลั่ก เพราะเสียงตะโกนขอความช่วยเห

์ตกน้ำ ! หนูเมย์จมน

ามผิด เพราะหากนังเด็กเมย์ตายขึ้นมาจริง ๆ หล่อนเป็

เข้าจมูก เมื่ออากาศภายในร่างกายเริ่มหมดเธอก็พยายามจะฮุบเอากาศหายใจ แต่สิ่ง

จนผิวซีดไปหมด ผมสีดำของเธอยาวราวกับสาหร่าย ชุดที่เธอขาดวิ่นเป็นริ้ว ๆ เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ดวงตาของเธอแดงก่ำร้องไห้ออกมาเป็

ไป.

ไป.

ีไ

ดท้ายตะเกียกตะกายพยายามจะขึ้นเหนือน้ำ แต่ก็เหมื

ลือดลอยเข้ามาใ

อย่าเข

น่าสยดสยองอย่างสุดชีวิต แต่ความเป็นจริงแล้วร่างขอ

………………