ซาตานเด็ดปีกนางฟ้า

วหล่อนแล้วตวาดเสียงดัง... แต่หล่อ

“คุณอยากให้ขอโทษไม่ใช่หรือคะ เมื่อครู่ฉันไม่ได้ผิ

นลูกน้องผมแล้วผมจะเล่นงานคุณไม่ได้หรือ ผมอย

่คุณเพิ่งพูดถึงนั่นแหละ...” ปรกติหล่อนทำงานจะไม่เคยเบ่งกับผู้โดยสารเลย แต่นายนี่เบ่งมาก่อนว่ารู้จักเจ้าของบริ

นเอง ไม่มีอารมณ์

ปนั่งที่เก้าอี้ท้ายเ

ลับยืนนิ่ง ดวงตาวาวโรจน์ของเขามองคนที่นั่งเอาผ้าปิดตาแล้วกอดอกนอนโดยที่ไม่ทำอะไรหล่อนมากไปกว่านั้น... แต่สิ่

ยด้วย ยิ่งมือเขากำแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน... แบบนี้ยิ่งทำให้รู้

านานนั้นรู้สึกดีใจแทนหญิงสาวคนนั้นที่เจ้านายเขา

ังข่มอารมณ์ให้ถึงท

้ถือว่าหยามเกียรติของเขามาก คนที่ทำความผิดเล็กน้อยกว่านี้เขายัง

ย้ายไปนั่งเก้าอี้ตัวใหม่... เลขาของเขาเอาผ้าเช็ด

ไปตลอดทาง ไม่มีการปรึกษาหารือเรื่องธุรกิจกับ

้าคาดตาทำตัวเหมือนว่าง่วงนอนอยากพักผ่อนเสียเต็ม

ึงยักไหล่เมื่อเห็นว่าตนเป็นฝ่ายชนะ... หล่อนปิดตาลงใหม่ เวลาไม่นานนักแต่หล่อนก็

อยขึ้นสูงไปปะทะกำแพงอะไรที่แข็งแกร่งมากและกำแพงนั้นแสนอุ่นและเคลื่อนไหวได้ด้วยต่างหาก... หล่อนเปิด

ัน ดวงตาของเขาวาวโรจน์น่ากลัว กรามขบเป็นสันนูน เขาโกรธ

ญ่และก็หนาจนมันพลอยปิดจมูกหล่อนไปด้วยจนหายใจแทบไม่ออก หล่อนเริ่มดิ้นขลุกขลักสู้แรงและการ

ำให้คุณตายได้... ผู้ชายที่เป็นสุภาพบุรุษไม่รังแกผู้หญิงมีแต่ใน

่อาจทราบได้ หล่อนรู้แต่ว่าไม่มีใครช่วยหล่อนได้ เหมือนหัวใจตกไปที่ตาตุ่ม หล่อนกล้าไม่กลัวใครเมื่อหล่อนไม่ได้ทำผิ

ับแคบได้... มือหนาปล่อยหล่อนรินรดาที่ดิ้นรนฮ

นประตูเพื่อจะออกไปขอความช่วยเหลือจากนักบิน แต่ท

่อยฉ

องหล่อนที่กล้าต่อกรกับเขา แต่เห็นท่าทางตื่นกลัวเหมือนกวางหลงป่า หมดมาดผู้หญิงที่กวนโมโหนั้นทำให้เขาค่อยๆ ลดความโกรธลงเพราะเห็นว่าหล่อนไม่ได้เ