เวียงเชียงรุ้งนครา สิเน่หาข้ามภพ
งใหม่ ปีพุท
นเปลี่ยนไปกี่ยุคกี่สมัย เทคโนโลยีจะก้าวล้ำธรรมชาติอันงดงามไปสักเท่าใด
ระแสน้ำเกิดเป็นประกายระยิบระยับราวกับจะสะท้อนภาพของดวงดาวที่ลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้า เป็นความความสวยงามของธรรมชาติที่หลายคนละเลยที่จะหยุดยืนมองเพราะมัวแต่ก้าวตามหาสิ่งที่เรียกว่าความก้าวหน้า จนลืมที่จะมองรากฐานแห่งชีวิตคือ
บไปเห็นได้...ก็
ั้นจะมีสายเลือดชาวไทยไหลเวียนอยู่ในตัวเต็มเปี่ยมหากแต่เขาใช้ชีวิตที่ต่างประเทศมาตั้งแต่ยังเด็ก ชีวิตการเรียน เพื่อนฝูง หน้าที่การงานของเขาล้วนอยู่ต่างแดนทั้งนั้น ไ
ริงของเขา สามีภรรยาชาวอเมริกันคือโจนาธานและเอลิซาเบธมาขอรับเขาไปเป็นบุตรบุญธรรมตั้งแต่ยังแบเบาะ ทั้งส
ครั้งแรกที่มา ตอนนั้นเขารู้สึกตื่นเต้นแปลกใหม่กับวัฒนธรรมและสถานที่ที่ได้ชื่อว่าบ้านเกิดของตัวเองมาก จากที่ไม่รู้อะไรและไม่ได้สนใจเรื่องราวเกี่ยวกับเมืองไทยเลยก็ทำให้เขาสนใจเมืองไทยมากขึ้น และพยายามศึก
เข้าไปดูด้วยความตกใจว่าทำไมมีเด็กมานอนอยู่ที่นี่ได้ เมื่อเธอเห็นทารกน้อยคนนี้ก็ตกหลุมรักทันทีเพราะว่าเธอกับสามีนั้นมีลูกไม่ได้ เคยไปหาหมอทำเด็กหลอดแก้วมาหลายครั้งจนหมดความหวัง จึงมีความคิดที่จะเลี้ยงเด็กทารกคนนี้เป็นบุตรของตนเองโดยที่ไม่ตามหาพ่อแม่ที่แท้จริงของเด็ก แม้ว่าโจ
ละไม่เหลือใครอยู่อเมริกาเลย วูบหนึ่งเขาคิดว่าอยากมาใช้ชีวิตที่เมืองไทยเสียเหลือเกิน แต่ก็มีอีกความคิดหนึ่งขัดแย้งขึ้นมาว่าเขาชอบเมืองไทยมากก็จริงอยู่ แต่หากเขามาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่เขาจะต้องปรับตัวอีกหลายอย่าง อย่างน้อยก็เรื่องภาษาเป็นเร
นาเหมือนพนักงานต้อนรับของรีสอร์ตแห่งนี้กำลังเดินลงน้ำไปอย่างเชื่องช้า เขากะพริบตาเพื่อมองอีกครั้งให้แน่ใจว่าไม่ได้ตาฝาด เมื่
ำอะไรน่ะ” เขาวิ่งเข
ใบหน้าของผู้หญิงในชุดล้านนาคนนี้สวยหวานงดงามจนยากจะถอนสายตา เธอหันมาที่เขา ใบหน้าหวานนั้นเพ่งมองเขาราวกับจะสะกดให้เข
ๆ นึกอยากเตะตัวเองที่นึกคำพูดเป็นภาษา
ยเหรอคุณ ไม่ได้นะ” เขาตะโกนเรียกหญิงสาว แต่เหมือนว่าเธอจะไม่ได้ยินเขาจึงไม่หันกลั
่แข็งแรงพอที่จะเจรจากับหญิงสาวในสถานการณ์ที่คับขันอย่างนี้ได้ทันการณ์แน่ หมอหนุ่มจึงตัดสินใจวิ่งลงน้ำตามหญิงสาวลงไปหมายจะลากคนสวยแต่คิดสั้นขึ้
มาจากน้ำง่ายๆ กลับแข็งขืนดึงดันเดินลงไปในน้ำลึกกว่าเก่าจนทั้งคนช่วยและคนถูกช่วยจมลงไปกับสายน้ำ ธารณ์ดำน้ำไปจับตัวเธอมาและใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดดึงร่างบางขึ้นมา
ึกว่าตัวเองกำลังจะหมดอากาศหายใจเพราะกลั้นหายใจในน้ำมานานเกินไปแล้ว เขาพยายามที่จะลอยตัวขึ้นเหนือน้ำเพื่อสูด
ม่ได้คิดจะตายคนเดี
ของหล่อนลอยมาพันคอเขาเอาไว้ เขาพยายามเพ่งมองใบหน้าหวานสวยอีกครั้ง แต่ก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อเห็นใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นใบหน้าบิดเบี้ยวน่าหวาดกลัวราวกับผีร้าย ดวงตากลมโตแดงก่ำจ้องมองเขาไม่ลดละ ธารณ์ใจหา
ตายจริงๆ เ