เจ้าชายของอันดา

5 ออก

ายอีริคหัน

ต่อว่าท่านพ่อของเธอทันที แล้วก้มมองสภาพขอ

อย่าให้องค์ชายรอนาน” กลัวหนี! เป็นอย่

ม่ได้รู้สึกว่าเขาจะสูงส่งมาจากไหน คนเหมือนกั

ยนะลูก” คุณแม่ช่วยพูดอีกแรง อันดามีสีหน้าเบ

ึ้นชั้นบนไปอาบน้ำ โดยมีคุณแม่เดินตามขึ้นไปช่วยลูกสาวแต่งตัวด้วย ส

วนแล้วแต่ใช่ภาษารัสเนเปย์แ

ันดาเดินออกมาที่หน้า

หญ่ที่ด้านหน้าของกระโปรง เสื้อสีขาวคอปกแขนยาวกระดุมด้านหน้า ถูกตกแต่งด้วยผ้

็นธรรมชาติ ผมถูกหวีแล้วมัดเอาไว้ครึ่งศีรษะอีกครึ่งปล่อยยาวลงมา

ญชีที่เป็นของอันดามูลค่าเท่าไหร่นั้นไม่ต้องพูดถึงเพราะมันเยอะมากๆ เงินทุกบาททุกสตางค์ที่เพชรตะวันเอามาฝากคิมหันต์ไว้เพื่อ

ินไปที่รถคันที่เธอจะต้องเข้าไปนั่ง นั่นก็คือคันเดียวกันกับที่องค์ชายนั่งอยู่นั่

ะจกรถเลื่อนลงอีกครั้ง อันดามองไปที่คุณพ่อและคุณแม่ด้วยสายตาเว้าวอน และเมื่อรถได้แล่นออกไปจนลับตาแล้ว กระจกรถก็ได้ขยับข

ม่รู้จะพูดอะไรด้วย เธอจึงนั่งเฉยๆไปตลอดทาง แต่ด้วยความเงียบที่ได้ยินแค่เ

์ชาย

กับเรียบเฉยเบนมามองใบหน้าสวยหวา

าทำความรู้จักกันเพราะเป็นคู่หมั้นกันเหรอเพคะ” อันดากล้าที่จะ

ู้สึกไม่ได้ต่างกัน” อั

บังคับให้มารับหม่

ธอจะคู่ควรกับองค์ชายอย่างเราได้ยังไง” จากสิ่งที่เห็น

นภาษาไทยแล้วเธอก็คิดเอาเองว่าเขาคงฟังไม่ออกเพราะตอนที

เธอนั่งอยู่ จึงไม่เห็นสีหน้าของเขากับประโยคของเธอเม

ดหรูผ่านไปไม่นานมาก แอร์เ

ห้อีริคถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าแสดงกิ

อีกทางโดยไม่ยอมให้เธอใช้หัวไหล่ของเขาพิง พล

าง มันก็กลับมาทางเดิมอีกครั้งคล้ายกับรู้ว

อง ครั้งที่สามก็แล้ว ทำให้องค์ชายอีริคถึงกับต้องสูด

ห้เธอตะแคงคอไปอีกทางแทน และดูเหมือนว่าครั้งนี้มันจะได้ผล ซึ่งองค์ชายเองก็ไม่เคยใช้มือของเขาแตะต้องใบ

าถึงสนามบินโดยใช้เวลาเพียงไม่นานมากนัก แต่ก็ทำ

ในขณะที่เขาลงมายืนอยู่ด้านนอกรถแล้ว แล

กพร้อมกับเสียงเรียกของสิบทิศ แต่อันดาก็ยังไม่มี

องค์ชาย เขาจึงไม่กล้าที่จะสะกิดเธอ เป็นจังหวะที่เพชรตะวันท่านพ่อของเธอเดินมาดูพอดี เพราะสงส

ดอะไ

่ยอมตื่นครั

ยวผมปลุ

ช้มือเขย่าหัวไหล่ของลูกสาวเบาๆ ทำให

็กจนโตอันดาเป็นคนนอนได

ครื่องกัน

ิบทิศที่ยังยืนอยู่ตรงนี้ยังไม่ได้ไปไหนได้ยินปร

ชรตะวันบ่นลูกสาว อันดาลงมาจากรถแล้วเด

ะพระเจ้าค่ะที่เสียมารยาทต่อหน้าพระพักตร์” ท่านจอม

เราไม่ถือ

ำที่ของตัวเอง แล้วทิ้งอันดาไว้เพราะที่นั่

ยืมค้ำหัวเ

ะ” เธอบ่นมุบมิบเสียงเบาเป็นภาษาไทย แต่ก็ยอมนั่งลงแ