เรือนนารีสกุล

วแข็งทื่อ ดวงตาเรียวรีขยายกว้าง ก่อนที่อุ้งเท้าม้าปีศาจจะกระแทกถูกกลางลำตัว พลั

เจินเอ๋อตะโกนลั

าเจ้าสองคนเลย” โจฟางหรงเบ้ปาก ใช้ปลายกระ

้น โดยไม่ได้พูดอะไรกับนางสักคำ “แถวนี้มีม้าเร็ววิ่งบ่อยๆ เจ้

ล้วก็พึมพำขอบคุณคนแปลกหน้าที่ช

ดเสียงโทนต่ำ เขาถีบตัวขึ้นไปนั่งบนหลัง

กนบอก แล้วก็ใช้หลังเท้ากระแทกสีข้างอาชาตัวสีน้

วลู่เพิ่งสังเกต บนท้องถนนเต็มไปด้วยรอยเท้าม้า ถนนเส้นนี้แทบไม่

เลยนะเจ้าคะ” เจินเอ

ั้งแรกที่ถูกบุรุษเพศแตะต้องเนื้อตัวของนาง มือหยาบกร้า

๋อถามชายสูงวัยที่นั่งอยู่หน้าแผงลูกคิด ท

าจากรถสกุลถั

เรามิได้พักที่สก

ในวังใช่หรือไม่” เถ้าแก่โร

อยและสุขุม การเดิน การวางต

งเดียว จะเอาห

กมาจ่ายค่าห้อง เถ้าแก่โรงเตี้ยมส่ายหน้า แววตาห

่งเหร

ลับ แล้วก็มองสบต

ลือ พวกเจ้าโชคดีที่โรงเตี้ยมของข้ายังมีห้องว่าง เลือกเอาเถอะ จะนอนบนถนนเพ

งตัวเอง ถุงหอมที่พกไว้ติดตัว จู่ๆ ก็หายไป นางคิดถึงเหตุการณ์เม

างอ้างแรมนอกเรือนนารีครั้งแรก แม้แต่ที่นอนอุ่นๆ ยังไม่มี เหรียญเงินที่พกติดตัวมาพอแค่ค่ากิน หากต้อ

็ได้” เจียวลู่ก

จ พลางรั้งข้อ

มาไม่ขาดช่วง “ไม่ต้องห่วงนะเจ้าคะคุณหนู คืนนี้ข้ากับท่านมีที่ซุกหัวนอน

งนางยังคงมีความระแวงอยู่ นอกชายคาเรือนนารี ไม่มีสักที่ที่ปลอดภัย ศัตรูที