ปะป๊านาเนีย

แรงขึ้นแบบนี้ และการได้ยินแต่เพียงเสียง ไม่เห็นหน้าค่าตากัน มันทำให้ศศิร์ธาหงุดหงิดขึ้นในหัวใจ เขาขยับตัวใหม่ ให้พ้นออกมาจากรั้วไม้ เพื่อมอ

รั้วอีกครั้ง พาตัวเองออกไปเผชิ

้ไหมว่าทำไมคุณถึงไม

วที่กำลังพรวนดินแปลงผักหันขวับไปมองแทบพร้อม ๆ กัน

ลาดนัดแถวบ้าน แต่เป็นเสื้อผ้ายี่ห้อดัง รองเท้าบูทของเขาเป็นมันเงาวับ

งดิน เธอมองชายคนนั้นที่มาเยือนโดยไม่มีใครเชื

ตอบในตอนนั้นเองว่าชายแปลกหน้าคนนี้คงจะเป็นคนที่ต้องการซื้อที่ของ

าในทันที เธอโยนคำถามกลับไปด้ว

ทาง จำเป็นต้องอยากขาย

ยชน์ของอีกฝ่ายขึ้นมาพูด แต่คนฟังก็รู้ว่าเขาพูดเพื่อเข้าข้างตัวเขาเองแบบแนบเนียน ประไพพรรณีเบ้ปากขึ้นน้อย ๆ มองไม่เห็นเพรา

ะต้องขาย ไม่ได้เด

ียบ เธอส่งสายตาบอกให้คนทั้งหมดพากันท

ินออกไปยังบริเวณสวนทันที ประไพพรรณีที่อยู่หลังสุดเลยรั้งท้าย คนที่เหลือไปจนพ้นแปลง

งไทย แต่ผู้ชายคนนั้นกลับสูงมากกว่าเธอเสียอีก เมื่อยืนประจันหน้ากั

นเธอเงียบ ๆ แบบที่คนมองสบตาตอบรู้ดีว่าเขากำลังค

่าไหร่ บอกตัว

่อนตอนที่เธอลากสังขารของตัวเองตอนท้องไปหาเ

บเธอแบบที่เธอเห็นแล้วอยากยื่นมือไปควักลูกตาของเขาออกมาแ

ยวกับแววตา คือนิ่ง สงบ ตอบก

บ เพื่อยื่นให้เธอ ประไพพรรณีมองพร้อมกับเหยียดริมฝีปากหมิ่นแคลนแต่กลับยื่นมือออกมารับ พอเขาส่งให้เธอก็ช

งสาวตรงหน้าเขาว่านี่ค