รักร้ายนายแฟนเก่า

วา

าวนึกว่าใครที่แท้ก

ย์เพราะฉันยังตัดใจจากมันไม่ได้แม้ว่าฉันจะแย้งว่าตัดใจได้แล้วแค่ไม่อยากเจอหน้าแต่ปืนมันก็คะยั้นคะยอให้ฉันขึ้นมาปืนบอกว่าการหลบหน้ามันไม่ได้ช่วยอะไรฉันต้องกล้าที่จะเผชิญหน้ากับเซเดย์เพื่อให้มันรู้ว่าฉันไม่แคร์มันแล้วจริงๆนั่นจึงเป็นสาเหตุที่ฉันต้องขึ้นมาพร้อมกับปืนและเค้กในมือ ส่วนเค้กก้อนนี้ถ้าให้เดาเซเดย์มันคงสั่งให้ยัยเฟย่าเพราะตัวมันไม่ชอบทานอะไรหวานๆแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วฉันเคยป้อนให้มันกินแต่มันยังคายทิ้งต่อหน้า

ัยเพราะมันไม่รู้เรื่องนี้ไงและฉันก็ไม่

แต่ไม่มีปัญหาต้องขอทุนเรียนฟรีน่าสมเพชสิ้นดี" ฉันทำได้แค่ถอนหายใจแล้วก็เง

่นแบบนี้ เพราะตัวเธอเองถ้าไม่ได้น้าของเธอช่วยเธอคิ

ิพี่นะ!!" ยัยเฟย่ากระทืบเท้าดิ้นเร่าๆอย่างไม่พอใจที่โดนปืนว่าส่วนผู้ชายข้า

อยังว่ายอมรับหรือเปล่าเพราะฉันไม่เคยนับญาติกับเธอต่อให้น้าเธอแต่เข้ามาในครอบครัวของฉันก็เถอะและอีกอย่างที่เธอได้เรียนม

เฟย่าไม่ยอมนะ กรี๊ดดด กรี๊ดดด!!!" ยัยเฟย่าตอนนี้เหมือนจะถูกผีเข้าแ

งดีกว่าส่วนนายก็เอาเค้กนี่ให

ไปด้ว

่ะมัน

ร้อ

้ยินเสียงเปรตร้องขอส่วนบุญมันทั้งร้อนแสบแก้วหู" ฉันยัดกล่องเค้กใส่มือของ

ใครเป็นเปรต กรี๊ดดด แ

นหลังกลับไปตอบก

องเอาเรี่ยวแรงจากไหนมาวิ่ง ฉันเดินอย่างหมดสภาพหล

นพูดที่ยืนค้ำหัวฉันอยู่ตอนนี้ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเจ้ากรรมนา

ันไปตอบก่อนจะมองหาปืนที่ฉันคิดว่

ะฉันบอกให้มันกลับไปแล้วเพราะ

อกเสียงใส่เซเดย์แต่ก็ไม่ได้ดังมากเพราะกลัวคนที่เดินผ่านไปผ่านมาจะได้ยิน ฉัน

่อย

่ปล

ฉันจะร้องให้

ล้วจะรู้ว่าจ

าท้า

า ฉันมองซ้ายมองขวาก่อนจะอ้าปากเพื่อตะโกนให้คนช่วยแต่ไม่ทันจะ

.อื้

่งก็มีบางคนใส่ชุดนักศึกษาของมหาลัยที่ฉันกับมันเรียนอยู่ด้วย ฉันรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดผ

ไงมาจูบฉันต่อหน้าคนอื่นแบบน

ยู่กันสองต่อสอ

ม่

้ห่างจากตัวแล้ววิ่งจนกระทั่งมาถึงหน้าคอนโดฉันควานหามือถือเพื่อกดโทรหาปืนว่าตอนนี้เขาอยู่ไหนเขาจะมาทิ้งฉันไว้แบบนี้ไม่ได้แต่โทรเท่าไหร่ก็ไม่รับสักทีเห็นทีฉันต้องโบกแท็กซี่กลับเอ

ันบอกแต่ฉั

นขู่แต่ฉันไม่กลัวเพราะนี่มัน

นก็ไปอย่าม

้าไม่ขึ้นมาอย่าห

ถ้าอยากจะยุ่งก็ไปยุ่

ึงเฟย่าฉันไล

ื่องของนายไม

ันอุตส่าห์ทิ้งของใหม่เพื่