เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

วหยี่ฝูกลับร้องไห้เสียใจยิ่งกว่าคนอื่น ท่าทางร้องไห้น้ำตาไหลเป็นสายน

เป็นลูกสาวของพ่อกับแม่ พวกเจ้าบาดเจ็บ พ่อกับแม่ก็ต่

แต่ทั้งที่เจ้ารู้ว่าท่านพี่ของเจ้าร่างกายไม่แข็งแรง เจ้ายังพาท่านพี่ของเจ้าขึ้นไปบนภูเขา

วหยี่ฝูร้องไห้อยู่ จู่ ๆ ก็เป็นลมไป จากนั้น ทุกคนแม้กระทั่งท่านหมอก็ต่างถูกเรีย

ดของเกอเอ๋อร์ เกอเอ๋อร์ได้ยินมาว่าบนภูเขามีหญ้าแห่งความโชคดี หญ้านี้สามารถรักษาโรคของท่านแม่ให้หายได้ เกอเอ๋อร์อยากให้ท

โชคดีออกมา แล้วยังตั้งใจปก

ยี่ฝูร้องไห้จนเป็นลมไป ก็เลยมอบผลงานทั้งหมดให้กับเซียวหยี่ฝู นายท่านเซ

บางอย่างทันที “เกอเอ๋อร์ เจ้ารู้ได้ยังไงว่าหญ้าแ

า ข้าศึกษาตำราแพทย์มาโดยตลอด สรรพคุณของหญ้าแห่งค

ของท่านแม่ของเจ้าให้หายอย่างนั้นหรือ？” เซียวจ้านตกใจเป็นอย่างมาก เขาคิดมาโดยตลอดว่า นางแค

นางสงสารเซียวหยี่ฝูที่อ่อนแอ ดังนั้นเรื่องทุกอย่างจึงเก็

เด็กโง่เอ๋ย ทำไมไม่พูดมาตั้งแรกล่ะ？ แม่ก็ป่วยมานานแล้ว กินยาอะไรก็ไร้ผล เจ้าว่

้าคะ เกอเอ๋อร์ไม่เจ็บเจ้าค่ะ ขอเพียงสามารถรักษาอาการป่วยข

แล้ว จะให้เสียลูกเป็นครั้งที่สองได้ยังไง

ป็นหญ้าแห่งความโชคดีจริง ๆ ！ อาการป่วยของท่านฮูหยินมีความหวังแล้ว หญ้าแห่งความโชคดีปกติแล้วหายากมาก คุณหนูรองมีใจจริง ๆ ข

เซียวหยี่เกอมอบหญ้าแห่งความโ

าตลอดหลายปี ก็ยังไม่เห็นอาการดีขึ้น ตอนนี้ ได

ทีตัวนางก็เป็นเพียงคนนอก ก็รู้สึกเสียใจ ร่างกายโซซัดโซเซ ดูเหม

ด้ยินแล้วก็เดินเข้าไปทันที “ฝูเอ๋อร์ เ

ปกติแล้ว คนเรามักจะสงสารคนที่อ่อนแอกว่า และเซียวหยี่ฝูก็แสดงความอ่อนแ

กเจ้าต่างเป็นลูกของข้า ต่างสำคัญด้วยกันทั้

น่นอนว่า นี่เป็นลูกไม้ที่เซียวหยี่ฝูใช้อยู่เป็นประจำ ดังนั้น นางเลยแสดงเป็นจับชีพจรให้กับ

วง ท่านพี่แค่ตกใจเล็กน้อยเท่านั้น พัก

เอ๋อร์ เจ้าร่างกายไม่แข็งแรงมาตั้งแต่เด็ก อย่าคิดเพ้อเจ้ออีก เจ้ากับเกอเอ๋อร์ต่างก็เป็นลูกหัวแก้วห

ัวก่อน” เซียวหยี่ฝูถ

าทมาแล้วขอรับ！” ในเวลาน

นทันที ชายชั่วสารเลว！ แต่ในเวลานี้ นางยังไม่มีความสามารถที่

ินไป นางจะทำให้พวกเขาได้ลิ้มลองรสช

็นอะไรหรือไม่？” เชียนซือเฉินพุ่งเข้ามาที่เรือนหน้า และเจ

องสาวของข้า นาง...” นางอยากพูดแต่พูดออกมาไม่หมด น

ก็หายไปทันที ไม่รอให้นางพูดจบ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้ว

ต่ตอนนี้ ในสายตาของเขามีเพียงเซียวหยีฝู และเป็นห่วงแค่เซียวหยี่ฝูคนเดียว ไม่สนใจว่านา

้องสาวของข้าเถอะ” เซียวหยี่ฝ

！” เซียวจ้านและคนอ

าวเข้าไปตรงหน้าเซียหยี่เกอ เมื่อเห็นแผลที่มือของนาง

ื่อชาติก่อนปรากฏขึ้นตรงหน้าของนางอย่างรวดเร็ว แผลแค่นี้เมื่อเทียบกับความเจ็บปวดกับสิ่งที่พวกเขารังแกนาง ดูถูกนาง ทำลายวรยุทธข

จ็บจนร้องเสียงดังแล้ว แต่วันนี้ที่บาดเจ็บนั้น ตามหลักแล้ว นางน่าจะซุกเข้ามาร้องไห้ให้เขาปลอบในอ้อมแขนของเขาเหมือน