สามีข้าจะเกี้ยวท่านเอง

ามนี้ข้ากำลังอยู่เพียงลำพัง และร่างกาย

อพลังวิญญาณของข้ามากเพียงใด บุรุ

งส่งในตัวเองเริ่มเลือนหายไปทีละน้อย ตั้งแต่เ

าบอดจนเลือก

ิงข้าไม่ได้เลือกเสียหน่อย เป็นท

ที่ตาบอดก็

แพ้สิ่งใดง่าย ๆ เจ้าปราณมังกรหายไปกับสายลมแล้ว ม้าตัวนั

ือ เจ้าม้า

และตอนนี้ยังมาคุกเข่าร่ำไห้สงสารม้าต่อ

จ้าจนตายหรือ ฮือ ฮือ ฮือ เขา

วิญญาณของไป๋ซีไปอย่างแรง ให้

่นี่ไม่ห่วงเลยหรือ มาร้องไ

แต่เขาเป็นผีฝุ่นจึงไม่จับเขา

ทำท่าปาดน้ำตาที่ไม

ยิ่งกว่าหญิงคณิกา เสื้อขาวตกลู่ลงมาจนเ

นายบำเรอของข้ากันนะ ไยข้าจึงไ

วเมื่อเขายังไ

จากจะปัญญาอ่อนแล้วลูกน้องของข้า

หมูแล้

่ห่วงข้าเลย

ต้องท่าน แค่เอาม้าไปทรมานต่

่จะตำหนิแล้ว

อย ปราณมังกรเอา

ี้ขลาดรี

าไม่ได้ ปราณมังกรจะฆ

อนหา

วตายไม่สมค

ข้าคิด สงสัยว่าจะติด

มซื่อสัตย์ขอรับ ข้าจะอยู่กับท่านจนกว่าท่าน

ไป๋ซีอ

งขึ้นสวรรค์แม้ว่าข้าจะไม่ชอบเทพเซียนพวกนั้นก็ตาม แต่เจ้าส

ีหน้

หลบไปชั่วคราว

นิ่ง ๆ ไป๋ซีจึงไปดูม้าต่อ ยังมีน้ำใจสวดส

ว พวกสัตว์เหล่านี้ยังต้องวนเวียนเป็นสั

กิดเป็นยุง จะได้ช

่ได้กับความคิด

ีเดียวก็ตายอายุขัยก

พยายามวนเวียนขอร้องให้ข้าขุดหลุ

สร้างกุศลแล้วทำให้เหนื่อ

้าไปแล้ว ไยข้าต้องขุดหลุมฝังม้าให้ผู้อื่น

าก็เลอะไปทั้งตัวแล้วเพราะข้าพยายา

่าข้าเป็นคนดี และยอมแต่งให้ข้า

ป็นข้า แต่เพราะเจ้าไป๋ซีที่เอาแต่พูดกรอกหู ข้าจึ

่ออยู่คลุกคลีกับบุคคลหรือสภาพแวดล้อมแบบใดก็จะเอนเอียงคล้อยตามไปเช่นนั้น คล้า

าน ด้วยความงดงามของข้า ข้าจึงใช้เล่ห์เหลี่ยมขอ

ไม่คิดรอปราณมังกรก่อนหร

หาข้า สิ่งที่ข้าเรียนรู้จากการเป็นหัวหน้าผีเร่ร่อนอันธพาลอยู

ข้าจึงรู้สึกวางใจในตัวท่

อกขึ้น

สูงส่งกว่ามากดังนั

ั้นแสงอาทิตย์ก็เริ่มเจิด

เป็นบุรุษวัยกลางคนมาพร้อมกับเด็กช

คงกระแทกตาเขารุนแรงเขาจึง

แม่นางก่อน ข้า

นหวาน แล้วเข้าไปในรถม้

อยยิ้มพวกเขาเห็นข้าอุ้มหม

ชื่อว่าอย่

ยที่เด็กพวกนี้ให้ความ

ามสำคัญของข้าได้ เช่นนั้นม

อนนอกจากมองเป็นอาหารอันโอชะ ยามนี้จึ

ั้นยังเ

อยมีชื่อหร

อก เดี๋ยวมันก็ต้องกลายเป็นหมูตุ๋

วแต่

้อย เจ้าหมูทรยศก็รีบ

่นอุ

ะตุ๋นเจ้าให้เ

สองคนก็ขยัน

น่ารักยิ่ง ชื่อขอ

้มสดใสและอวดฟันหน้าที่หลุดไปแล้วส

มูได้ประหลาดและน่ารักยิ

เยี่ยมก็ตาม แต่สายตาสองคู่ที่มองข้านั้นทำ

แล้วแต่’ พี่สา

นที่จะละโมบเอามาเป็นของตนเอง ข้าเริ่

อบคนชม และข้ารังเกียจคน

รเล่นกับเจ้าหมูน้อย ข้ามอง

กติดตามหาปราณมังกรด้วยตนเอง ข้ามั่นใจ

ชน์ที่เขามอบให้ เป็นแค่หยกเห่ย ๆ สีเ

บไว้ราวกับมันคือของสำคัญ แต่หากคิดไปมันก็อาจจะเป็นของ

ขวางแห่งหนึ่งรถม้าก็หยุด

ป่าไผ่ลับตาคนก็จะเห็นเรือนของพวกเขาแล้ว ความจริงข้าอยากไปคารวะท่

กอดีตนายอำ

ใบหน้าละม้ายคล้ายเขาคงเป็นญ

งใหลในความงามหรือแต่เพราะเ

ข้าจึงลงความเห็นว่าเขาดวงตาฝ้าฟา

ีน้ำใจมาส่งข

ขาไป แต่เมื่อคิดได้ว่าสกุลอันยามนี้ตกต่ำ หากไร้อาหารก็ยังฆ่าเจ้าหมู

ข้าคิดว่าเขาเป็นคนดี

ผื่อได้พบหน้าท่านค่

ถึงมีวาสนา ข้าจึงติดสินบนคนเอาไว้ก่อน

ีรับไป ยังคุกเข่า

งินทอง ไม่คิดว่าจะพบคุณหนูผู้มีใบหน้าและจิตใจงดงา

ข้าไม่หยุด ข้าคิดว่าข้ามีโอกาสหา

ด ข้ายังห

า หัวโขกพื้นดินก่อนจะร่ำล

้าจะเป็นคนเช่นนี้แต่เรื่องมารยาทข้าเคร่งคร

ท่านลุง

เด็กสองคนมองข้าตาละห้อยคงเสี

้งสองคนกล

วแต่ ข้าจะคิดถึง

เงินของข้าคืน แต่เอาเถิดข้าเห็นแก่บิดาของเขาที่ชื่น

บไร้แวว เหตุใดจึ